Page 242 - ธรรมะบรรยาย1525
P. 242

ยังไง  สุนัขมันก็เห่าน่ะสิ  ก็บ่น  ๆ  สารพัด  ท าไมลูกไม่มา  อุตส่าห์เลี้ยงมันซะดิบดีแล้วมันไปไหน

               อยากจะออกไปก็ออกไปไม่ได้ ๘๐ ปี เราก็เลยเฝ้าบ้าน

                     ที่นี้หลวงพ่อก็สรุปว่า  คนเราไม่อยากจะขี้บ่นไม่อยากจะเหงา  ก็ต้องสวดมนต์  คนเรามีดี  ๒

               อย่าง หลวงพ่อว่า ๑) ความเป็นเลิศ ๒) ความสามารถ ความเป็นเลิศที่มันหายไปก็เพราะว่าเราไม่

               สวดมนต์  เพราะว่าสวดมนต์มันท าให้สมองปัญญาดี  นอนหลับก็สบายด้วย  เวลาเราสวดมนต์นี่

               สวดอิติปิโสภะคะวาอย่างพระอาจารย์พาสวดนี่  มันจะท าให้จิตเราผ่องใสจิ  ตของเราเบิกบาน  ไม่

                                                                                             ี
               หงุดหงิด  ไม่เบื่อ  ไม่เซ็งนี่  คืออารมณ์ดี  เพราะฉะนั้น  การสวดมนต์นี่มันเป็นการเคลยอารมณ์จาก
                                                                                        ์
               อารมณ์บูด อารมณ์เน่า อารมณ์เซ็ง ให้มันหายไป มันท าให้อารมณ์ดี อารมณผ่องใสและจิตใสมัน
               เป็นบุญ  จิตขุ่นมันเป็นบาป  เพราะฉะนั้น  อยากจะสวดมนต์บ่อย  ๆ  จะจัดให้เวลาสวดมนต์นี่ต้อง

               ตั้งใจสวด เพราะฉะนั้น ความดี ๒ อย่างที่หลวงพ่อบอกว่าจะคืนมา หลวงพ่อ ๙๐ ปีแล้ว ยังคงสวด

               มนต์ นั่งสมาธิ และสมาธิต้องสอนอีก ๙๖ ปีก็ยังต้องสอนคุรุสาสมาธ ๙๗ ถึง ๙๘ หลวงพ่อจึงหยด
                                                                              ิ
                                                                                                        ุ
               แต่ก็สอนทกวันจนถึงอายุ ๑๐๐ ปี หลวงพ่อจึงหยุด เห็นไหมนี่คือสมองปัญญาดี
                         ุ
                     ดูหลวงพ่อเป็นตัวอย่าง ทานสวดมนต์ไม่หยุดเลย นั่งสมาธิก็ไม่หยุด ท่านทั้งหลายเป็นลูกศิษย์
                                            ่
               หลวงพ่อแล้วต้องเอาแบบอย่างหลวงพ่อ นี่คืออริยทรัพย์ที่จะติดตัวเราไปข้ามภพข้ามชาติ อย่างอื่น

                                            ั้
               เอาไปไม่ได้ เพราะฉะนั้น ท่านทงหลาย การได้สวดมนต์ การได้นั่งสมาธิ การได้ท าความดีนี่แหละคือ
               บุญของเรา  นิทานเรื่องนี้สอนให้คนรู้ว่า  คนเราเกิดมานี่เราต้องรู้จักสวดมนต์  เพราะว่าถ้าหากเรา

               ปล่อยชีวิตล่วงเลยไปไปเปนอายุของควายนี่ต้องท างานหนัก แต่ก็ดีได้สัมมาอาชีพเลี้ยงลูก เลี้ยงสามี
                                       ็
               เลี้ยงภรรยา ถึงหนักเราก็ยอม แต่เมื่อ ๗๐ ปี ขึ้นไป เราต้องเลี้ยงลูกเลี้ยงหลาน แบ่งภาระให้ลูกให้


                                                                                                       ้
               หลานไปท างาน ให้ลูกไปทางาน หลานเอาไว้อยที่เรา เราก็ไม่เหงา เมื่ออายุ ๘๐ ปี อันนี้ก็เฝ้าบาน
                                                           ู่
               เถอะ ให้ลูกให้หลานไปท างาน เราก็เฝ้าบ้าน เรามีหน้าที่อะไรรู้ไหม สวดมนต์ เดินจงกรม นั่งสมาธ  ิ
               อันนี้ต้นคดปลายตรง นี่ต้นคดปลายตรง ตรงไปสวรรค์ ตรงไปนิพพาน เราต้องท าอย่างนี้ นี่คือทางท   ี่

                                                                                                ี
               จะท าให้เกิดบุญเกิดกุศล เพราะฉะนั้น โอกาสต่อแต่นี้ไปจะพาท่านนั่งสมาธิซัก ๑๐ นาท สวดมนต์
                                                                 ี
               แล้วฟังธรรมะบรรยายแล้ว เหลือนั่งสมาธินั่ง ๑๐ นาทก็พอแล้ว












                                                          ๒๔๒
   237   238   239   240   241   242   243   244   245   246   247