Page 340 - ธรรมะบรรยาย1525

พระพุทธเจ้า ท่านได้แผ่รัศมีท าให้พวกอมนุษย์ ภูตผีปีศาจอยู่ไม่ได้ ก็ถอยล่นออกไปหลายสิบโยชน์

ั้
เช่นเดียวกันเราก็สวดมนต์ให้กับเหล่ากายทิพย์ทงหลาย เมื่อเขาได้มาแล้ว พวกภูตผีปีศาจและ
อมนุษย์ทั้งหลายที่คิดร้ายต่อมนุษย์ก็จะห่างไกลออกไป เพราะอานุภาพของเทวานุภาพและก็

บุญญานุภาพ รวมทั้งอานุภาพของพระพุทธมนต์ที่พวกเราได้สวดกันนี้ มันจะรวมเป็นพลังอัน

ยิ่งใหญ่ ช่วยส่งเสริมให้เกิดเป็นพลังบวกแผ่กระจายไปทั่วโลกทั่วจักรวาล มันก็จะเกิดความสงบร่วม

เย็นเป็นสุขให้แก่ชาวโลก

ั
เพราะฉะนั้น เจาประคุณ สมเด็จพระญาณวชิโรดม หลวงพ่อวิริยงค์ ท่านก็พูดบ่อย ๆ ว่าการ
้
สวดมนต์นี้เป็นสิ่งที่ดี อยากจะให้ทุกท่านได้สวด อย่างเช่น เมื่อครั้งหนึ่งอาตมาภาพนี้ไปกับท่านที่วัง

น้ าเขียว เดินขึ้นบันได ท่านก็บอกว่า “แกเดินขึ้นบันไดนี่ รู้ไหมกี่ขั้น” อ้าว ขึ้นบันไดหลวงพ่อก็ยังนับ

อีก “ผมไม่ทราบครับ” “แหม แกนี่ขาดสติ” “ครับผม” “ต่อไปเธอต้องมีสติ เดินก็ต้องรู้ ยืนก็ต้องรู้

่
่
นั่งก็ต้องรู้ นอนก็ต้องรู้ มันถึงจะเป็นการ ภาวิโต พหุลีกะโต” ท่านวาอย่างนี้ โอ้ ทานสอนตลอดเลย
แม้เดินขึ้นบันไดท่านก็สอน เวลาฉันข้าวหลวงพ่อก็ “แกจะนับค าข้าวหรือเปล่า กินกี่ค า” อ้าว ไม่ได้

่
นับแล้ว ฉันไปเรื่อย ๆ ไม่ได้ค านึงถึงว่านับกี่ค า ท่านก็บอกว่า ทานนี่ฉันได้เท่านี้ค า ๆ “แกต้องมีสติ
ฝึกอยู่เรื่อย ๆ ถ้าแกเผลอสติ มันก็ขาดสติ พอขาดสติ มันก็ขาดสมาธิ พอขาดสมาธิ ก็ขาดปัญญา

เมื่อปัญญาไม่ดี เมื่อปัญญาอ่อน สติก็อ่อน เมื่อสติอ่อน สมาธิก็อ่อน มันก็ไม่สามารถที่จะท าให้เรานี่

ก้าวหน้าในการทาสมาธิต่อไป เพราะฉะนั้น ต้องฝึกสติอยู่เรื่อย ๆ”
ขณะเดินไปที่วัดธรรมมงคล ก็มีจากกุฏิของท่านหรือว่าต าหนัก สมัยก่อนเรียกว่าต าหนัก ก็

เดินท่านก็ยังนับก้าว พอถึงศาลาปั๊บ “กี่ก้าว” อ้าว ก็ไม่ได้นับอีก หลวงพ่อก็ “นี่แกเผลออีกแล้ว แก

ต้องจ าไว้ ยืนก็ต้องรู้ นั่งก็ต้องรู้ เดินก็ต้องรู้” นี่ท่านจะสอนอยู่อย่างนี้เสมอ ๆ แม้ขึ้นรถท่านก็สอน

ุ
อีก โอ หลวงพ่อนี่สอนทกย่างก้าว ท่านอยากจะให้พวกเราพระที่อยู่ในรถก็จะได้ฟังด้วย ท่านจะ
้
่
ไม่ให้เสียโอกาส เพราะฉะนั้น เจาประคุณ สมเด็จพระญาณวชิโรดม ทานหวังดีต่อลูกศิษย์เป็นอย่าง
มาก

ขอให้หลวงพ่อ เจาประคุณสมเด็จ ที่มีบุญญานุภาพยิ่งใหญ่ ปกป้องคุ้มครองเหล่าศิษย์
้
ทั้งหลาย ให้แคล้วคลาดปลอดภัยจากโรคภัยไข้เจ็บ โดยเฉพาะโรคโควิดด้วยเทอญ สาธุ สาธุ สาธ ุ

อนุโมทามิ

๓๔๐