Page 346 - ธรรมะบรรยาย1525
P. 346

๑๓๘                                              ธรรมะบรรยาย

                                                                   ท่านเจ้าคุณ พระราชปัญญาวชิโรดม
                ๑๓ กรกฎาคม ๒๕๖๔




                     จะพูดธรรมะให้ฟังสัก ๒-๓ นาท พูดเกี่ยวกับเรื่องคนที่ล่วงลับไปแล้วนี่ละ ในบทสวดติโรกุฑ
                                                   ี
               ฑะกัณฑะคาถา คือการอุทิศส่วนบุญแก่ผู้ล่วงลับไปนะ “เตสัง โกจิ สะระติ” ญาติบางคนของเปรต

               เหล่านั้น ย่อมระลึกไม่ได้ “สัตตานัง กัมมะปัจจะยา” เพราะกรรมของสัตว์ทั้งหลายเป็นปัจจัยปิดบัง

               ไว้ท่านทั้งหลาย คนที่มีชีวิตอยู่ก็แน่นอนละ ก็ย่อมมีการมีงานเมื่อมีการมีงานเราก็ท างานเพลิน ทีนี้

               ญาติพี่น้องของเราลวงลับไปแล้ว ล่วงลับวันนั้น เดือนนั้น เราก็จ าไม่ได้ เพราะเราท าแต่การแต่งาน
                                  ่

               เรื่องการงานก็เยอะแยะ  ทีนี้พอทางานเยอะแยะก็เลยลืม  นี่เรียกว่าเพราะกรรมของญาติ  เพราะ
               กรรมของสัตว์ทั้งหลายเป็นปัจจัยปิดบังไว้ก็คือท าให้ญาติพี่น้องที่มีชีวิตอยู่ ลืม ลืมนึกถึงญาติพี่น้อง

               ที่ล่วงลับไปก็เลยไม่ได้ท าบุญอุทิศไปให้  เมื่อเป็นเช่นนี้  ญาติที่ล่วงลับไปแล้วนี่ไปอยู่ในภพภูมินั้นก็


               บอกว่า “โครักเขตถะ นะ วิชชะติ” ไม่มีการเลี้ยงวัวควายทาไร่ไถนา “วะณิชชา ตาทิสี นัตถิ” ไม่มี
               การค้าขายในที่อยู่ของเปรตเหล่านั้น  ไม่มีการแลกเปลี่ยนด้วยทรัพย์สินเงินทอง  ผู้ละโลกไปแล้ว

               ย่อมยังอัตภาพให้เป็นไปด้วยผลทานที่ญาติอุทิศให้แล้วจากโลกนี้เทานั้น
                                                                            ่
                     เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลาย เรามีชีวิตอยู่นี่อยาไปหวงถึงญาติพี่น้องคนอื่น ๆ เลยถ้ายังมีชีวิต
                                                                     ั
                                                               ่
               อยู่นี่เราท าบุญเอาเองเถิด อย่าไปคิดหวังพี่ หวังน้อง หวังสามี หวังภรรยา หวังพ่อ หวังแม่ เมื่อเรา

               ล่วงลับไปแล้ว โอ้ พี่ของเราคงจะท าบุญให้ เมื่อญาติเมื่อเราตายแล้วพ่อของเราน่าจะท าบุญให้ สามี

               ของเราคงจะท าบุญให้ภรรยาของเราคงจะท าบุญให้  ลูกของเราคงจะท าบุญให้  เราคิด  แต่จริง  ๆ

               แล้ว พระพุทธเจ้าไม่ให้คิดอย่างนั้น ท่านบอกว่าเรามีชีวิตอยู่นี่ยังสุขภาพแข็งแรง ให้สวดมนต์เอา ให้

               นั่งสมาธิเอา ให้ท าบุญรักษาศีลท าบุญให้ทานเอา ตั้งแต่ที่เรายังมีชีวิตอยู่นี่ ถ้าหากเราล่วงลับไปแล้ว

               ญาติพี่น้องเขาก็มีงานมีการเรื่องโน้นเรื่องนี้  เขาอาจจะลืมเราก็ได้  ถ้าหากว่าเราหวังไว้อย่างนั้น  โอ

               คิดผิด  เพราะว่ากรรมการงานเป็นปัจจัยปิดบังไว้ไง  ปิดบังไว้ก็ลืมละสินี่  ลืมอุทิศบุญกุศลลืมถวาย

                         ุ
               สังฆทานอทิศไปให้
                     ทีนี้ญาติทั้งหลายรู้ได้อย่างไรว่าเราตายแล้ว นี่ รามาเปรียบเทียบปัจจุบันนะ ปัจจุบันนี้เชื้อโรค

                                                                           ่
               มันเกิดที่ไหนเกิดที่ประเทศนั้น  ประเทศนี้  เราก็รู้  แล้วคนตายเทานั้นเท่านี้  เราก็รู้อีก  อ้าวแล้วอยู่
               ประเทศไทยนะ อย่างเช่นเกิดที่ยุโรป เกิดที่อเมริกานะ เกิดที่ไหน ๆ ในโลกนี้ก็เหมือนกัน เรารู้ได้



                                                          ๓๔๖
   341   342   343   344   345   346   347   348   349   350   351