Page 351 - ธรรมะบรรยาย1525
P. 351

ความส าคัญมาก  ๆ  เหมือนเสบียงในปัจจุบันนี้  เราจะจับจ่ายใช้สอยก็ต้องมีเสบียง  เพราะชีวิตนี้

               จะต้องมีปัจจัย ๔ อาหาร ยารักษาโรค เครื่องนุ่งห่ม ยานพาหนะ มีความจ าเป็น แต่หากไปอีกโลก

                              ์
               หนึ่งคือโลกทิพย ก็ต้องอาศัยเสบียงบุญที่เราสะสมในปัจจุบันนี่ละ
                                                 ์
                     วันนี้ก็มาต่อเรื่องที่พระอาจารย สมัยเป็นสามเณรมาอยู่ที่วัดเทพเจติยาจารย์ เมื่อก่อนเรียกว่า
                                                               ่
                                                  ี่
               วิทยาลัยสงฆ์ก าแพงแสน หลายครั้งทหลวงพ่อมา ทานก็เอาปลากระป๋องที่ไปบิณฑบาตรมาได้ที่วัด
               ธรรมมงคลสมัยก่อนก็เยอะ หลวงพ่อก็เอาปลากระป๋อง เอาพวกหมูหยอง เอามาม่ามา เณรก็ดีใจ

               มากราบหลวงพ่อดีใจ ท่านก็อบรม “เณรทั้งหลายต้องตั้งใจเรียนนะ ต้องตั้งใจเรียน อย่าพากันเล่น

                                               ่
               มาก อยู่นี่ต้องพากันศึกษาเอาใจใสในการเรยน” ท่านก็อบรมอยู่เรื่อย ทีนี้พอตอนเย็นหลวงพ่อก็พา
                                                       ี
               ไปสรงน้ า เมื่อก่อนน้ ามันไม่มีประปาน่ะ ก็ต้องกรองน้ าลงไป อาบน้ ามันก็ไม่สะดวก หลวงพ่อบอก

               ว่าอยากจะไปสรงน้ าที่น้ าตกตอนเย็นประมาณ ๔-๕ โมง ก็ไม่มีโยมแล้ว อากาศมันเย็น คนก็ไม่เยอะ

               หลวงพ่อก็พาไปสรงน้ าตกพอเดินไปถึงน้ าตกพอดี “อ้าวเณร เณรนับได้กี่ก้าวที่เดินมานี่” ไม่มีเณร

               ไหนนับได้สักก้าวเลย “เอยพวกเณรนี่แย่จริง ต้องฝึกให้มีสติบ้างสิ นับก้าวของตัวเอง เดินขึ้นก็ต้อง
                                       ้
               นับ เดินลงก็ต้องนับ” พอไปสรงน้ า พระเรียกว่าสรงน้ าเพื่ออาบน้ า พออาบน้ าไป หลวงพ่อก็เอาสบู่

               โยนมาให้ ปั๊ง เณรรับไม่ได้ จนน้ าต๋อมไป “เอาอีกแล้วเณรน่ะ อยู่กับเรามันต้องคล่องแคล่วว่องไว

               ท าเซ่อ ๆ ซ่า ๆ ไม่ได้” ไม่ใช่อาตมานะ เณรอื่นไปหลายองค์ไปด้วยกัน พาหลวงพ่อไปสรงน้ า พอไป

                                                       ้
               ถึง ก่อนกว่านั้น หลวงพ่อท่านไม่ถอดรองเทาธรรมดา ทานจะถีบรองเท้าขึ้น ให้เณรรับอะ ถีบจนตก
                                                                  ่
               น้ า แต่ว่าน้ าไม่ลึกมันไม่ไหลไป หลวงพ่อต้องการฝึกให้เณรมีสติอยู่เรื่อย ๆ อาตมาก็อยู่ในเหตุการณ์

               ทีนี้พอมาถึงพระอาจารย์ก็มาจับช่วยท่านครองผ้า พอครองผ้าเสร็จทานก็เดิน พอเดินขึ้น ต๊อก ๆ ไป
                                                                              ่
               พอมาถึงกุฏิ “เณรนับได้กี่ก้าว” อ้าว นึกว่าให้นับลงอย่างเดียว นับขึ้นไม่นับอะ “โอ๊ย เอาอีกแล้ว

               ต้องนับขึ้นนับลงลงกี่ก้าวขึ้นกี่ก้าว” ท่านจะฝึกให้มีสติ “ครับผม ผมจะปฏิบัติตามครับ” ก็เข้าห้อง

                                                                       ่
               “เณรนวด  ๆ”  ท่านก็นอนให้นวด  ท่านก็เล่านิทานให้ฟัง  เลานิทานพรุ่งนี้ดีกว่า  วันนี้ดึกแล้ว  เอา
                                                                     ่
                                                                                     ุ
               พรุ่งนี้ หลวงพ่อเล่านิทานให้ฟังเรื่องหนึ่ง ก็คงจบไว้เพียงเทานี้ สาธุ สาธุ สาธ อนุโมทามิ














                                                          ๓๕๑
   346   347   348   349   350   351   352   353   354   355   356