Page 376 - ธรรมะบรรยาย1525

่
มนต์นี่ถือเป็นการสร้างบุญกุศลให้แก่ตัวเอง น่าอนุโมทนา น่ายกย่อง น่าสรรเสริญอย่างยิ่ง ทานมี
ชีวิตอยู่อย่างมีคุณค่า ท่านมาต่อยอดชีวิตของท่านให้มีค่ามากยิ่งขึ้น เป็นบุญอย่างมาก

ในครั้งหนึ่ง พระอาจารย์ก็เป็นสามเณรอยู่ที่นี่ เมื่อไปขับกระเช้า (ข้ามน้ าตกม่กลาง) ขับไปก็

คึกคะนองไป คนที่มาใช้บริการเขาก็คิดว่าปลอดภัยละได้มาเที่ยววัดเทพและได้มาชมวัดเทพ พระ

็
์
อาจารยเป็นคนขับเอง เปนสามเณร พอขับแล้วก็คึกคะนองก็เป็นวัยรุ่น ตอนขับขึ้นมานี่ช้าหน่อย
แต่พอลงไปนี่ปล่อยเกียร์ว่างมันก็เร็วลิ่วลงไป เบรคกึ๊กกลางทางคนร้องหวีด เรานี่พอใจดีใจ เห็นคน

ตกใจ แต่ที่ไหนได้คนที่ตกใจน่ะเขาก็เสียใจและไม่มาขึ้นกระเช้าอีกเลย เขากลัวแล้วร้องเรียนไปถึง

์
่
พระอาจารยหลวงพ่อ ทานก็เลยปลดเณรออกจากการเป็นโชเฟอร์กระเช้า ทีนี้มันก็เกิดเรื่องขึ้นนะสิ
หลวงพ่อก็มา เณรไหนเปนคนขับกระเช้า เณรทุกองค์ก็ชี้มาที่อาตมา ทานก็เลยพาขึ้นเดินธุดงค์ซะ
็
่
่
เลย เดินธุดงค์ขึ้นดอยอินทนนท์ ไปกัน ๒ รูป ทานกับอาตมา เก่งนักหรือทานวาอย่างนี้ คึกคะนอง
่
่
นักหรือ มานี่ พาเดินขึ้นธุดงค์ไปดอยอินทนนท์ ดีใจจะได้นั่งใกล้ ๆ กับท่าน ทไหนได้ แกไปโน่น ไป
ี่
ไหนล่ะ ไปโน่น เอากลดไปโน่น จะให้ไกลขนาดไหน ฟังเสียงเรา แล้วทานก็โหวด โหวดยังไง มันมี
่
เสียงหลวงพ่อก็ร้องน่ะ ท่านบอกว่าไปเดินไป เดินไปเรื่อย ๆ ทานก็โหวดมา ได้ยินไหม ร้องในปา ได้
่
่
ยินครับ ไปอีก ท่านวาอย่างนี้ ครั้งที่สองก็อีกแหละเดินไปอีกสักพัก สักชั่วโมงหนึ่งท่านก็โหวดขึ้นมา
่
อีกแหละ “ได้ยินไหมเณร” “ได้ยินครับ” “ไปอีก” ท่านก็สั่งให้ไปอีก โอ้ ก็ข้ามภูเขาลูกที่สองไป พอ

ครั้งที่สามท่านก็ตะโกนอีก “ได้ยินไหม” ที่จริงอาตมาได้ยินอยู่แต่เงียบ หลวงพ่อคิดว่าไกลแล้ว ข้าม

ภูเขาลูกหนึ่ง อาตมาก็เดินมาเหนื่อย ขึ้นภูเขาลงภูเขาก็เลยหาต้นไม้กางกลด เมื่อกางเสร็จเรียบร้อย

ก็เป็นเวลาประมาณ ๔ โมงครึ่งหรือ ๕ โมงก็เดินมาหาท่าน แกกางกลดเรียบรอยหรือยัง เรียบร้อย
้
แล้วครับ โน้น อยู่ไหน ไกลมากครับ อ้าว ไปสรงน้ ากัน ก็เดินไปสรงน้ า พอขึ้นมาอีก มันก็เป็นเวลา

๖ โมงเย็น เกือบจะค่ าแล้ว ท่านก็นัดว่า ๒ ทุ่มให้แกกลับมา เราจะพาสวดมนต์มานั่งสมาธิ ตอน

กลางวันนะไปถึงที่พักหรือว่ากลด มันก็สว่างไสว มองเห็นต้นไม้มองเห็นทะลุปรุโปร่งหมด พอ ๒ ทุ่ม

มืด มองไม่เห็นอะไรเลยละทีนี้ ไม่มีไฟฉาย มีแต่โคมเทียน ถือโคมเทียนมาด้วย ตอนนั้นไฟฉายยังไม่

มี ไม่ได้เอาไฟฉายมา แต่ถือโคมเทียนมา มืดลง โอ้ ขนหัวลุกตลอด พุทโธ ๆ เดินมา มันก็กลัวละซิท ี

นี้ ก็เลยว่าพุทโธดังหน่อย พุทโธ ๆ หลวงพ่อได้ยิน เณรว่าอะไรมันร้องเสียงดังจัง พุทโธเขาต้องว่าใน

ใจ ไปว่าออกเสียงดังได้ยังไง ครับผม จากนั้นก็เลยว่าในใจ พุทโธ ๆ ถ้าจิตแวบไปนะ โอ้ ขนลุกซู่

ขึ้นมาทั้งตัว พอมาถึงแล้วหลวงพ่อก็พาสวดมนต์ท าวตรเย็น จากนั้นถึง ๔ ทุ่ม ท่านก็ให้กลับไปที่
ั
กลดของตัวเอง โอ้ ไม่อยากกลับไป กลัว แกต้องไป ทีนี้เดินไปด้วยความกลัวก็พุทโธ ๆ ในใจ ไม่ออก

๓๗๖