Page 103 - หนังสือพุทธมนต์ พิมพ์ครั้งที่2
P. 103

พุที่ธมนต์์          95




                                   ี
                                 ทฆัะรัตตัง  ห้ิตายััสุสุะ  ฐานะโสุ  อปัะกปัปัะต           ิ
                                                                             ุ
                                                                                   ั
                ย่อมสืำเรีจัป็รีะโยชื่นั์แกผู่้ล่ะโล่กนั้�ไป็แล่้ว  ต์ล่อด้กาล่นัานัต์ามฐานัะของต์นั
                                             ่
                            ็
                                                                              ั
                                      โสุ  ญาตธัมโม  จะ  อะยััง  นทสุสุิโต
                                                  ิ
                                                                            ิ
                                          ู
                                                        �
                                                            ั
                                                      ิ
                                                                                   ็
                                 สืิ�งเกื�อกล่แก่ญาต์นัันัอนัท่านัได้้แสืด้งให้เหนัแล่้ว
                                       เปัตานะ  ปัูชา  จะ  กะตา  อุฬารา
                                    ั
                                                                          ิ
                  แล่ะการีบชื่าอนัยิ�งอนัท่านัได้้ทำแล่้ว  แก่ญาต์ทั�งหล่ายผู่้ล่ะโล่กนั้�ไป็แล่้ว
                                           ั
                              ู
                                        พุะลัญจะ  ภัิกขู้นะมะนปัปัะทินนัง
                                                                      ุ
                                                    ุ
                                                                ั
                                  กำล่ังแห่งภิิกษทั�งหล่ายอนัท่านัได้้อุป็ถึัมภิ์แล่้ว
                                                                            ั
                                    ตุมเห้ห้ิ  ปัุญญัง  ปัะสุุตัง  อะนปัปัะกันต        ิ

                                                                            ้
                                               ั
                             บุญไม่นั้อย  อนัท่านัได้้ขวนัขวายทำไวด้้แล่้ว  ด้ังนั้�แล่







                                             อุททสุสุะผู้รณัาคาถา
                                                     ิ

                                                (บทสืวด้แผ่่เมต์ต์าเจัาะจัง)



                                                                  ิ
                                                                    ู
                                            อิทัง  เม  มาตาปัตนัง  โห้ต        ุ
                                                                         ิ
                                                         ็
                           ขอให้สื่วนับุญนั้�  จังสืำเรีจัแก่มารีด้าบด้าของข้าพุเจั้าเถึด้
                                                                                              ิ
                                            สุุข้ิตา  โห้นตุ  มาตาปัิตะโร


                           ขอให้มารีด้าบด้าของข้าพุเจั้า  จังม้ความสืุขกายสืุขใจัเถึด้
                                                                                               ิ
                                            ิ
                                               อิทัง  เม  ญาตนัง  โห้ต       ุ
                                                                  ิ

                          ขอให้สื่วนับุญนั  จังสืำเรีจัแก่ญาต์ทั�งหล่ายของข้าพุเจั้าเถึด้
                                                                                                ิ
                                             ้�
                                                        ็
                                                                   ิ
                                               สุุข้ิตา  โห้นตุ  ญาตะโยั

                                                                                                ิ
                         ขอให้ญาต์ิทั�งหล่ายของข้าพุเจั้า  จังม้ความสืุขกายสืุขใจัเถึด้
   98   99   100   101   102   103   104   105   106   107   108