Page 119 - รวมเล่ม
P. 119
หลวงพ่อสอนธรรม 107
ื
ี
ก็ได้ถอดเส้อคลุมท่เป็นแบบฮู้ดออก และเผอิญมือดิฉันไปโดน
บริเวณลาคอ อุทานตกใจว่า “แม่สร้อยทองลูกหล่นหาย แม่จ
ุ
�
ุ
บอกว่า ลูกใส่มาป่าว” ดิฉนตอบว่าใส่มาค่ะ ดฉันกบแม่จก็เดิน
ั
ั
ิ
ี
กลับเข้าไปในสนามบินใหม่บริเวณท่ถวายของหลวงปู่เดินวนหา
บริเวณนั้น รปภ.ก็มาช่วยกันหาแต่ไม่เจอ แม่จุก็ให้ดิฉันโทรไปหา
ี
หลานสาวท่บ้านพักในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุร ให้
ี
ั
ั
้
ช่วยหา หลานสาวได้โทรกลบมาหาดฉันบอกว่าหาทวทงบรเวณ
ิ
ั
ิ
่
ี
ี
ห้องและบนท่นอนไม่ม ดิฉันและแม่จุก็ขับรถกลับคลองหก ดิฉันก ็
ยกมือข้นมาอธิษฐาน “ขอบารมีหลวงปู่สนธ์ ให้เทวดาช่วย
ิ
ึ
ื
คุ้มครองสร้อยทองลูกให้ด้วยเทอญ” แต่ในใจก็กลัวไม่เจอ แต่เม่อ
นึกถึงหลวงปู่ก็มีความหวัง และพูดกับแม่ว่าที่หลวงปู่ท�าของที่แม่
ี
ื
ถวายตก คงจะส่อถึงสร้อยคอลูกท่หล่นหายหรือเปล่าคะ แม่จ ุ
บอกกับดิฉันว่าน่าจะใช่ ท่านคงจะสื่อให้รู้แต่ไม่พูดตรงๆ และพอ
ี
ึ
ื
ี
ไปถึงบ้านพักท่คลองหก แม่จุก็บอกให้ดิฉันรีบข้นไปดูอีกท เผ่อ
หลานสาวหาไม่ทั่ว... แต่กว่าจะถึงคลองหก แม่จุก็แวะเติมแก๊สที่
คลองสอง พอเข้าบริเวณมหาวิทยาลัย แม่จุก็เกิดอยากทาน
ปาท่องโก๋ข้นมาอีกก็แวะซ้อ ซ่งตอนน้นในใจดิฉันก็กระวนกระวาย
ื
ึ
ึ
ั
คิดแต่เร่องสร้อยหล่นหายกลัวหายจริงๆ ประมาณเวลา ๐๙.๐๐
ื
น. มาถงบรเวณบ้านพัก แม่จุบอกว่าลูกรบขนไปดูเลยนะแม่จะ
ึ
ิ
ึ
้
ี
จอดรถก่อน ดิฉันรีบก้าวขึ้นบันได้ชั้นที่ ๑ และจะวนขึ้นบันไดชั้น
ที่ ๒ ทันใดนั้นเอง ก็เห็นสร้อยทองของดิฉันวางเส้นยาวก่อนถึง
