Page 114 - My FlipBook
P. 114
114
EEN AVOND IN DE CLIOSTRAAT IN 2014
We zijn nu toch in Amsterdam. De kans is klein, maar wie weet is er daar nog iemand die er ook
woonde tijdens die razzia.
Eerst naar de drogisterij op de hoek. Daar zijn twee jonge verkoopsters.
We leggen uit wat we zoeken (“oude mensen”) en waarom.
“Ja maar, als je dat nou weet, word je daar dan gelukkiger van ?” is de vraag.
Eigenlijk best een goede vraag, maar we hebben weinig zin om in discussie te gaan. Erg oude mensen
blijken daar trouwens geen klant te zijn.
Verderop is een fietsenwinkeltje
“Hier tegenover woont een heel oude dame. Ik zou daar even bellen”.
Een inderdaad heel oud en beverig vrouwtje maakt voorzichtig het luikje van de deur open.
Ze is slechthorend.
“Ik durf niet open te maken, mijnheer. Ik ben al twee keer overvallen”.
Waar zijn we nou verdomme mee bezig ? Eerst maar een glaasje drinken in de brasserie op de hoek.
Dan met goede moed opnieuw als twee Jehova’s opnieuw de deuren langs. Op 22, bij Fien , is niemand
thuis. Maar daarboven, waar mevrouw Jaretzki-Lewy woonde, zitten we even later aan de thee met
koekjes. De vriendelijke dame luistert met veel belangstelling. Zij weet dat er veel gebeurd is in de
straat, maar niet precies wat.
EEN AVOND IN DE CLIOSTRAAT IN 2014
We zijn nu toch in Amsterdam. De kans is klein, maar wie weet is er daar nog iemand die er ook
woonde tijdens die razzia.
Eerst naar de drogisterij op de hoek. Daar zijn twee jonge verkoopsters.
We leggen uit wat we zoeken (“oude mensen”) en waarom.
“Ja maar, als je dat nou weet, word je daar dan gelukkiger van ?” is de vraag.
Eigenlijk best een goede vraag, maar we hebben weinig zin om in discussie te gaan. Erg oude mensen
blijken daar trouwens geen klant te zijn.
Verderop is een fietsenwinkeltje
“Hier tegenover woont een heel oude dame. Ik zou daar even bellen”.
Een inderdaad heel oud en beverig vrouwtje maakt voorzichtig het luikje van de deur open.
Ze is slechthorend.
“Ik durf niet open te maken, mijnheer. Ik ben al twee keer overvallen”.
Waar zijn we nou verdomme mee bezig ? Eerst maar een glaasje drinken in de brasserie op de hoek.
Dan met goede moed opnieuw als twee Jehova’s opnieuw de deuren langs. Op 22, bij Fien , is niemand
thuis. Maar daarboven, waar mevrouw Jaretzki-Lewy woonde, zitten we even later aan de thee met
koekjes. De vriendelijke dame luistert met veel belangstelling. Zij weet dat er veel gebeurd is in de
straat, maar niet precies wat.
