Page 116 - My FlipBook
P. 116
116
Dus toch maar weer op mijn lijstje gekeken. Op hun adres opgepakt: drie uit één gezin. Allemaal
overleden op 15 Oktober 1944 in Auschwitz.
“Hoe kan dat nou ? Dezelfde dag ?”.
En dan leg je het weer eens uit: zelfde transport en samen direct de gaskamer in….
Gelukkig: hun vader is er inmiddels bijgekomen. De oude buurman was waarschijnlijk in zijn
zomerhuis. “Normaal zou ik zijn nummer niet geven, maar U ziet er wel vertrouwd uit”.
Die oude buurman was aan de telefoon een zeer vlotte en alerte man.
“Weet U, ik woon pas sinds ‘58 in de Cliostraat. Maar U moet mijn schoonzuster hebben. Die is nu 89.
Zij woonde hier al in ‘38, en ze is in 1944 door de Gestapo gearresteerd wegens verzetswerk en in een
kamp terecht gekomen. Ik geef U haar nummer. Bel haar morgen, dan sein ik haar eerst even in”.
Dat is dus bingo ! Een nog levende getuige, die Tante Fien gekend moet hebben en die de razzia heeft
meegemaakt…..
De volgende dag bel ik haar op.
“Het spijt mij echt mijnheer, maar over die tijd wil ik niet meer praten. Als U iets wilt weten dan moet U
bij het NIOD zijn. Ik wil er echt niet meer aan denken”.
Tsja, dan voel je je rottig dat je zo’n oud mens weer overstuur hebt gemaakt……
Dus toch maar weer op mijn lijstje gekeken. Op hun adres opgepakt: drie uit één gezin. Allemaal
overleden op 15 Oktober 1944 in Auschwitz.
“Hoe kan dat nou ? Dezelfde dag ?”.
En dan leg je het weer eens uit: zelfde transport en samen direct de gaskamer in….
Gelukkig: hun vader is er inmiddels bijgekomen. De oude buurman was waarschijnlijk in zijn
zomerhuis. “Normaal zou ik zijn nummer niet geven, maar U ziet er wel vertrouwd uit”.
Die oude buurman was aan de telefoon een zeer vlotte en alerte man.
“Weet U, ik woon pas sinds ‘58 in de Cliostraat. Maar U moet mijn schoonzuster hebben. Die is nu 89.
Zij woonde hier al in ‘38, en ze is in 1944 door de Gestapo gearresteerd wegens verzetswerk en in een
kamp terecht gekomen. Ik geef U haar nummer. Bel haar morgen, dan sein ik haar eerst even in”.
Dat is dus bingo ! Een nog levende getuige, die Tante Fien gekend moet hebben en die de razzia heeft
meegemaakt…..
De volgende dag bel ik haar op.
“Het spijt mij echt mijnheer, maar over die tijd wil ik niet meer praten. Als U iets wilt weten dan moet U
bij het NIOD zijn. Ik wil er echt niet meer aan denken”.
Tsja, dan voel je je rottig dat je zo’n oud mens weer overstuur hebt gemaakt……
