Page 81 - MPFS Diwali E-Magazine 2022

े
आईने मला मामािा पत्ा दिला होता. नारायरपेठतील परिेशात कुठेही गेलो तरी आम्ाला हॉटेलमध्ये थांबायिी
े
े
े
ममत्ाच्ा खोलीपासून इथे सायकलने यर एक प्रकारि वेळि येत नाही. कुरी न कुरी ववमानतळावर कार घेऊन
दिव्यि होते. पदहलयांिा िव्ा सायकल हातात धरून हिर असतो दक ं वा असते. वनलय म्रतो बाबांिे इतके
े
ं
हा िढ िढत बगलयासमोर उभा रादहलो होतो, तेव्ा भाऊ बदहरी आहेत हे मला माहीति नाही.
े
े
मनातलया मनात एक वनधा्गर पक्ा कला दक आई दकतीही मामीकडे नेहमीि लोकांिे येर िार असायि. पर
े
े
म्रो आता पुन्ा इथे यायला नको, न िारे कोरता मामा, मामाच्ा सेवावनवृत्ीनंतर आणर आमच्ा वपढीच्ा मुलांिे
े
ज्याला आपर कधीही पादहलल नाही. पर िेव्ा हलक्ा णशक्र होत आलयाने आता इथे लोकांिे येर कमी झाले.
े
े
ं
ं
वनळ्ा रगाच्ा इिलकरिी कॉटन साडी मधील, ज्यावर तावेळी पुण्ाला णशकरारी बरीिशी मुलं / मुली िेशाच्ा
ें
ु
े
ु
लाल फल होती आणर कसात बकळीिा गिरा ज्यािा बाहेर कामाच्ा शोधात वनघून गेले आणर तेथेि स्ाययक
ं
सुवास सपूर्ग वातावररात िरवळत होता, अशा लता झाले, पर ता सवायांिे पुण्ाशी नाते नाही तुटले. तामागे
े
े
े
मामीने िार उघडल, तेव्ा मी वतला पाहति रादहलो होतो. िवढे कारर पुण्ाि हवामान, सांस्ृवतक घडामोडी
े
े
पारीिार डोळ आणर िहऱयावरि त्स्मत पाहून अगिी आई आहेत, तात एक कारर लतामामीही आहेि. िवळपास
े
े
अंबाबाईिी आठवर आली." कोर माधव ना र तू, कालि सवायांनी पुण्ात आपले फलॅट घेतले आहेत आणर वरा्गतून
े
ू
्ग
े
े
शक आक्ाि काड आल आहे दक तू पुण्ाला आलला एकिा तरी पुण्ाला येतात आणर आले की एक रवववार
आहेस, आम्ी तुझी दकती वाट पाहत होतो , य आत य". मामीकडे सकाळिे िवर सहकुटुंब सहपरीवार असतंि.
े
े
े
े
ह्ा परक्ा शहरात आईिी माया िरारी घसंहगडावर िरी अशावेळेस मामी मला दक ं वा आमच्ापैकी पुण्ाला
राहत असती तरी रोि वतच्ाकड यायिे आणर मामाने िरी राहराऱयाला हक्ाने बोलवते आणर आम्ीही आतुरतेने
े
े
ू
े
िार बि कल तरी तानािीसारखे मागून िढन यायिि असे मामीच्ा बोलवण्ािी वाट पाहतो. मामा घराच्ा बाहेर
े
ं
ू
ू
े
काही बामलश वविार माझ्ा मनात धुमाकळ घालन गेल िाऊ शकत नाही आणर मामीही आता थकत िालली
े
े
होते. ता गोष्ीिा आि वविार िरी कला तरी हसू यते. आहे, पर मनात उत्ाह िांडगा. आि वतच्ा मामेभावािा
ं
मागून िुडिुड धावरारा मिार आणर पाठोपाठ मरी आली मुलगा आनंि, आदिती तांच्ा िोन्ी पोरांसोबत येरार
ू
ू
ं
होती. आि मरी घसंगापुरला मोठी सि्गन आहे आणर मिार होता. मामीिी घाई गडबड सुरू होती “आनंिला ज्वारीिी
्ग
ू
ं
ं
िमनीच्ा एका कपनीत रोबोदटक्स इजिवनयर म्रन भाकरी आवडते, तू मंडईमध्ये िाऊन िरा तािी वांगी
े
काम करत आहे. िोघेही वरा्गतून इथे एकिा यताति. पाि घेऊन ये, तेथे िारािवळच्ा भािीवालयाकडे कुरुंिवाडिी
े
वरायांपूवषी मामा घरात पडला आणर ताच्ा उिव्या मांडीि पांढरी वांगी ममळतात, ती आर .बािारात तािा मटार
े

हाड मोडल आणर ऑपेरशननतर तात रॉड बसवला आहे. आला आहे, एक दकलो घेऊन ये, नको िोन दकलो आर,
े
ं
े
े
े
पर आता मामाि घराबाहेर पडर अशक् झाल आहे. पुलावमध्ये पर घालायला बरं होईल. कोघथंबीर, दहरव्या
आमच्ा मामाि घर म्रि सव्ग नातेवाईकांसाठी पुण्ाला ममरच्ा, टोमॅटो, मलंबू, काकड्ा िरा कोवळ्ा पाहून
े
े
े
े
राहण्ाि हक्ाि दठकार होते. माझी आई म्रायिी दक आर बरं का! येताना चितळ्ांिे सािूक तूप पाव शेर आर
लताच्ा घरी नेहमी सिावत्ग सुरु असते. आम्ा ववद्ार्ायांना आणर िूधही घेऊन ये, बासुंिी करू, तसं इथे कुरुंिवाडिी
े
तर िव्ाही खानावळीच्ा िवरािा कटाळा यायिा दक ं वा िव नाही येरार पर आता तेथून िूध कसं मागवायि रे
े
ं
े
मदहन्ाच्ा अखेरीस खखशात पैसे नसायि आणर काही माधवा” आणर आपलया नेहमीच्ा दिलखुलास शैली मध्ये
े
िमिमीत खाण्ािी इच्छा झाली दक सरळ लतामामीकड हसली. आता हे सव्ग सामान घराशेिारच्ा वाण्ाच्ा
े
ं
ु
ं
यायिो आणर इथे नेमकी िोन तीन िलत, मावस भावड िुकानातही ममळते. मंिार िम्गनीत बसून रोि घरात
भेटायिीि. ि नातेवाईक नसायिे तेही रक्ाच्ा
े
नातापेक्ाही िवळि होऊन िायि. आिही आम्ी बाहेर
े
े