Page 80 - MPFS Diwali E-Magazine 2022
P. 80
मृ
समबत भ्रम
- डॉ. नितीि उपाध्े
ॅ
सुट्ीच्ा दिवशी सकाळी आरामात उठण्ासारखे सुख यायिो. पारारच्ा ह्ा नव्या फलटमध्ये आलयापासून
िगात काहीि नसत. एक तर मागि काही दिवस भरपूर शहरात िार तसे कमीि झाल आह. े
े
े
े
े
काम होते, ता णशवाय वनलय आणर सायलीच्ा शाळत िहा बनवायला उठायला हव, मग वविार कला दक मेधाला
ं
े
े
े
े
े
ववववध पिधा्ग सुरु असलयामुळ तांच्ा तयारीमध्ये माझा िाग आलयावर िहा कला तर बर होईल. तेवढ्ात मेधाच्ा
आणर मेधािा भरपूर वेळ िायिा. रोि सकाळी न फोनिी ररंगटोन वािू लागली "वृक्वलली आम्ा सोयर े
े
उघडरारी झोप नेमकी सुट्ीच्ा दिवशीि कशी पहाट वनिर". लतामामीिा फोन म्रि आि नक्ीि वतने
े
े
े
े
ं
ू
े
ु
ु
पहाट हळि बि डोळ्ांच्ी िार िकवत पसार होते, ह्ािा आमच्ा परिशी स्ाययक झाललया करा नातेवाईकाला
े
खऱया अथा्गने शोध घ्ायला हवा. उगवता सया्गिा पदहला सकाळच्ा िवराकरीता बोलाववल असरार आणर आता
ू
े
े
दकरर अगिी एखाद्ा खोडकर बाळासारखा कसा बाहेरच्ा आम्ा सवायांना वतच्ाकड अध्या्ग तासात वनघायला हव.
ं
े
एखाद्ा झाडाच्ा पानावर िमललया िववबंिूबरोबर लपडाव मेधा सुद्ा प्रतक नातेवाईकांसाठी शोधून शोधून ररंगटोन
ं
े
े
खेळता खेळता, भौवतकशास्त्ात णशकललया प्रकाशाच्ा घसलक्ट करते. आता लतामामीच्ा टमिार बगलयािवळ
े
ु
े
ं
ू
े
परावत्गन अणर अपरावत्गनाि सव्ग वनयम डावलन थेट असलली गि दहरवी वनराई पाहून वतने ही ररंगटोन लावली
्ग
े
माझ्ा बि डोळ्ांच्ा पापण्ांवर हळि टकटक करून, होती . वति म्ररे आहे दक “फोन आला दक कळायला
ं
ू
े
झोपेला आपलया बरोबर पळवून नेतो कळति नाही. मेधा हव दक कोरािा फोन आला आहे ”. खर तर लतामामी
ं
ं
े
ू
ु
े
नेहमीप्रमार आपलया डाव्या कशीवर शांतपरे झोपली म्रि माझीि िूरिी मामी, पर आता ती िर मेधािीि
होती. झोपेत मेधा अगिी सायली सारखी दिसते, हे वतला मामी झाली आहे. मेधा पटकन उठत म्राली “ तू िरा
ं
सांमगतल तर लटक्ा रागाने म्रते दक मी वतच्ासारखी मुलांना उठव, मी िहा टाकते. तस तर िोघे ही लताज्जी
े
दिसते का ती माझ्ासारखी दिसते. आि पुष्ळ दिवसांत कड िायला एका पायावर तयार असतात कारर सायलीला
े
े
काहीही गडबड नव्ती. आम्ी सव्ग िमलो होतो आणर कपाटात ठवलली पुस्तक वािायला खूप आवडते आणर
े
े
आििा दिवस घराति आराम कररार होतो. वाटलयास वनलयला रॉकी (तांच्ा अलसेणशयन) सोबत बमगच्ात
सध्याकाळी सारस बागेत िाऊन यावे असा वविार होता. खेळायला आवडते.
ं
ं
े
े
माझ्ा मोठ्ा मेहुरीच्ा मुलीि म्रि मृरालिी ह्ाि तासाभरात आम्ी मामीच्ा बगलयाबाहेर होतो. िार
ू
ं
वरषी पुण्ाच्ा एका नामांदकत इजिनीयररंग कॉलि मध्ये उघडन आम्ी आत गेलो. मेधा सरळ मामी िवळ दकिन
े
ऍडममशन झाली होती आणर ती नुकतीि आमच्ाबरोबर मध्ये गेली आणर मी मामाच्ा खोलीकड वळलो. मामाने
े
ु
राहायला आली होती. वतच्ा यण्ाने मेधा आणर मुलांना िव्ा हा टमिार बगला ४० वरायांपूवषी बांधला होता, तेव्ा
े
ं
े
े
े
े
े
िांगलाि हुरूप आला होता. वतने अिून पुर पादहल नव्त इकड फार कमी घर होती. तात कोथरूडच्ा ह्ा भागात
े
े
े
ं
ू
म्रन आम्ी िव्ा वेळ ममळायिा तेव्ा शहरात िाऊन टकडीखाली हा बगला वेगळाि दिसायिा. मामा पुर े
ववद्ापीठात प्राध्यापक होता. मी २५ वरायांपूवषी माझ्ा CA
े
च्ा अभ्ासासाठी िव्ा पदहलयांिा पुण्ात आलो, तेव्ा
