Page 90 - 385-67 สถาบันบำบัด P.10
P. 90
ศศิธร กมลธรรม และรุ่งระวี แก้วดี. (2561). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการฆ่าตัวตายสําเร็จ ในเขตเมืองจังหวัดลําปาง ด้วยการสืบค้นหลังเสียชีวิต ตุลาคม 2553 – กันยายน 2556. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 63(1), 47-54.
ศิริพรรณ ธนันชัย, และจินตนา ยูนิพันธุ์. (2562). ปัจจัยคัดสรรที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมรุนแรงในชุมชน ของผู้ป่วยจิตเภท. วารสารแพทย์นาวี, 46(3), 536-51.
สมพร รุ่งเรืองกลกิจ. (2546). การนํา case management มาใช้ในการดูแลผู้ป่วยทางจิตในชุมชน. วารสารพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช, 17(1), 13-24.
สุพัตรา สุขาว และสุวรรณา อรุณพงค์ไพศาล. (2560). ปัจจัยเสี่ยงและทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการฆ่าตัวตายใน วัยรุ่น: การทบทวนวรรณกรรมเชิงลึก. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 62(4), 359-78.
สํานักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด กระทรวงยุติธรรม. (2564) กฎหมายยาเสพติด ฉบับใหม่ สืบค้นเมื่อ มกราคม 10, 2567, เข้าถึงข้อมูลจาก https://www.oncb.go.th/Pages/main.aspx
American Case Management Association. (1994). Collaborative case management. Retrieved Jul 9, 2014, from: http://www.acmaweb.org/
Department of mental health. (2018). Psychiatric care manual that has a serious mental Illness with high risk to violence: SMI-V for institutions / hospitals under the Department of Mental Health. Bangkok: prosperous-plus.
Erkiran M, Ozunulan H, Evran C, Aytaclar S, KirisciL, Tarter R. (2006). Substance abuse amplifies the risk for violence in schizophrenia spectrum disorder. Addictive Behaviors. 31, 1797-1805.
Meenu Sharma, Surasak Taneepanichskul. (2008). Characteristics of aggression and violent behaviour among psychiatric inpatients in psychiatric wards of a tertiary hospital in New Delhi .Journal of health research; 22: 29-32
Swanson JW, Swartz MS, Dorn RAV,Elbogen EB, McEvoy JP. & Lieberman JA. (2006). A national study of violent behavior in persons with schizophrenia. Arch Gen Psychiatry. 63, 490-4
88
