Page 196 - THAMMASAT PRINTING HOUSE

ฉันไมไดหยิบโทรศัพทเหมือนคนอื่น ๆ และ... ถึงฉันไมหยิบ ยังไง ลมเพลมพัดก็จะพัดพาใหฉันไดรูคะแนนอยูดี
“ท็อปอีกละจา คนดีคนเดิม คนเกงของโรงเรียน”
“อีกแลวเหรอ ไมคิดจะแบงใหคนอื่นเลยรึไง”
“อยางน้ีแหละ ปากบอก ทําไมได ทําไมได ตอแหลท้ังนั้นจา” “เหยมึง แตวิชาท่ีแลวกูไดเยอะกวามันนะ แคกูไดเยอะกวาเม็ดทราย
กูก็แฮปปละ”
“เบ่ือคนท็อปอะ เห็นวาวันนี้นางจะไดรับรางวัลหนาเสาธงอีกละมึง” “มึง มึงทอ็ ปอีกละ เกงเกินไปละนะ แบงใหคนอื่นบางด”ิ
ฉันทําเปนไมไดยินคําพูดเหลานั้นและแสรงทําเปนอานชีทตอไป แสรงวา...ไมไดรูสึกอะไรกับคําพูดเหลานั้นทั้งสิ้น ‘แสรงและแสรงตอไป’ ฉันบอกตัวเอง แตขอบตาเจากรรมดันรอนผาว รูสึกถึงน้ําอุน ๆ ไหลอาบ ผานแกม ไมวาจะพยายามเทาไรมันก็ไมยอมหยุด ฉันเลยกมหนาใหต่ําลง เพ่ือกลบซอนความเจ็บปวดนี้ไมใหใครเห็น
ฉันไมอยากใหใครเห็นวาฉันเปราะบาง ไมอยากใหใครเห็นวา ฉันออนแอ และวันนี้... ฉันจะหลุดพนแลว
มันกลับมาอีกคร้ัง คราวน้ีมันแตะที่ไหลฉันเบา ๆ กอนใชมือแตะท่ี แกมและยกมุมปากฉันใหสูงขึ้นอีก มันยื่นดินสอกดใหฉันอีกครั้ง ฉันทํา เชนเดิม รับรูถึงความเจ็บที่มากกวาเดิม ของเหลวสีแดงสดปรากฏขึ้นเปอน แขนเสื้อ แตฉันไมสน ยังไงไมมีใครสนใจไอรอยสีแดงบา ๆ นี่อยูแลว
188