Page 197 - THAMMASAT PRINTING HOUSE

เสียงสัญญาณบอกใหเขาแถวดังขึ้น กอนเคารพธงชาติ สองเทาฉัน กาวเดินไปรับเกียรติบัตรและถวยรางวลั จากมืออาจารยใหญ ทุกคนปรบมือ อยางชื่นชม แตหารูไม ถามองลึกลงไป จะเห็นสายตาที่มีเพียงความเหนื่อย หนายพรอมกับเสียงพูดเบาวา “ไดอีกละ เบ่ือ”
มันอยูขางหลังฉัน ฉันยิ้มไดดวยมือของ ‘มัน’ กอนกลองสงเสียง ดัง แชะ! ...ทุกอยางเหมือนอยางเคย
ฉัันย้ิิ้ม... ทามกลางเสีียงหวัั เราะ
หองสี่เหลี่ยม บัดนี้เต็มไปดวยนักเรียนที่ตางกําลังทองเนื้อหาท่ี ตนจําไดมากที่สุด บางคนงีบเพื่อเอาแรง บางคนเหมอมองไปนอกหนาตาง ในระหวางที่อาจารยกําลังแจกกระดาษขอสอบ
คุณครูประจําหองสอบเดินมาถึงโตะของฉัน วางกระดาษขอสอบ และกระดาษคําตอบอยางแรงจนคนทั้งหองสะดุง
ครูสาววัยกลางคนยิ้ม พรอมพูดดวยน้ําเสียงเชิงประชด
“คราวนี้จะใชเวลากี่นาที กี่ชั่วโมงละจะ เต็มอีกไหม แมคนเกง จะเอาท็อปไปถึงไหน ขอเถอะ ครูอยากออกจากหองไว ๆ สักวัน” ครูพูด และเดินแจกขอสอบตอไป
ฉันชาชินกับอะไรแบบนี้เสียแลว
ในเมื่อกําหนดเวลามาแลว ผิดขนาดนั้นเลยเหรอที่ทําเต็มเวลา แลวมีกําหนดเวลาเพื่อ? ฉันคิด
189