Page 152 - รายงานวิจัยน้ำทะเล_Neat

142

ชายฝั่งประมาณ 200-400 เมตร ขึ้นอยู่กับความลึกของท้องทะเล (กรมทรัพยากรทางทะเลและ
ชายฝั่ง, 2556) แต่เนื่องจากไส้กรอกทรายเริ่มมีการทรุดตัวทางชาวบ้านและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องน า
ตาข่ายคลุมแล้วน าหินมาทับอีกทีตามแนวไส้กรอก

ภาพที่ 4.23 แนวไส้กรอกทรายที่มีหินทิ้งทับแนวเดิมของหมู่ที่ 7 ต าบลกาหลง

3.2 การปักไม้ไผ่ชะลอคลื่น
ในปี พ.ศ. 2555 หน่วยงานภาครัฐ โดยนายอภิชาติ โตดิลกเวชช์ รองผู้ว่าราชการ

จังหวัดสมุทรสาคร ได้ลงพื้นที่ตรวจงานที่สถานที่ก่อสร้างเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อยตามสัญญาจ้าง
โดยโครงการปักไม้ไผ่ปูองกันการกัดเซาะชายฝั่งทะเล ณ บ้านชายทะเล หมู่ที่ 7 ต าบลกาหลง อ าเภอเมือง
จังหวัดสมุทรสาคร โดยมีความยาว 600 เมตร ปักห่างจากชายฝั่ง 100 เมตร ใช้ไม้ไผ่ตง ขนาดเส้นผ่าน

ศูนย์กลาง 3 นิ้ว ยาว 5 เมตร ปักลึกลงดิน 2.5 เมตร ในลักษณะฟันเลื่อย ซึ่งการปักไม้ไผ่เป็นการ
ปูองกันความแรงของกระแสน้ าที่กัดเซาะชายฝั่งทะเลให้ลดความแรงลงและยังช่วยเพิ่มพื้นดินจากการ
ตกตะกอนของเศษดินที่มากับน้ า และฟื้นฟูระบบนิเวศชายฝั่งให้กลับมาสมบูรณ์อีกด้วย
ในปี พ.ศ. 2558 ในพื้นที่หมู่ที่ 7 ต าบลกาหลง อ าเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร ได้รับ

การสนับสนุนให้มีการปักไม้ไผ่ชะลอคลื่นมาตั้งแต่ ปี พ.ศ. 2553 ซึ่งพบว่าในปัจจุบันไม้ไผ่ที่ปักไว้บางส่วน
ได้ผุพังและหักหลุดไป ท าให้การชะลอคลื่นไม่มีประสิทธิภาพกับทั้งท าให้การสะสมตะกอนดินหลัง
แนวไม้ไผ่ไม่เป็นไปตามเปูาหมาย จึงเห็นสมควรปักไม้ไผ่เสริมในแนวเดิมที่ช ารุดเสียหายโดยเร่งด่วน
เพื่อให้การปูองกันการกัดเซาะชายฝั่งมีประสิทธิภาพที่ดีขึ้น โดยหน่วยงานของทางกรมทรัพยากรทาง

ทะเลและชายฝั่ง ร่วมกับมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ได้สนับสนุนงบประมาณในการเสริมแนว
ไม้ไผ่ชะลอคลื่นของหมู่ที่ 7 ต าบลกาหลง อ าเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร โดยมีเปูาหมายในการใช้
ไม้ไผ่จ านวน 3,000 ต้น ปักตามแนวเดิม (ดังภาพที่ 4.24)