Page 41 - MAKSİMUM BİZ | KIŞ 2010

Dostlardan an›lar...
ÖMER CEYLAN
Mete abimiz, Bursa Bölge’den muhasebeye ge- lince ben de muhasebenin içindeki fon yönetimi biri- minden acente tahsilat birimine geçmifltim, o zaman- da muhasebe Karaköy’deki binam›zda 1. kattan ye- mekhanenin oldu¤u zemin kata tafl›nm›flt›. ‹flimiz ge- re¤i prim alacaklar›m›z ile ilgili sürekli müdürümüzle konufluyorduk. Bir gün bir yaz› verdi bizlere; “primi ödenmifl poliçe kutsald›r...”
Mete abimizin haz›rlatt›¤› bu yaz›y› muhasebenin içinde bulunan ilan panosuna ast›k ve zaman zaman tahsilat konusu ile ilgili konuflurken acente/müflteri- lerimize hep bu yaz›y› örnek gösterirdik.
Bu unutamad›¤›m an›lar›mdand›r...
KAM‹L DEM‹REL
fiirketimiz 1997 y›l›n›n bafl›nda Recon sürecini tamamlayarak AS 400 ekranlar›n› hizmete açm›flt›. O günleri yaflayanlar, iyi bilirler. ‹lk günlerde yeni siste- me al›flma süreci yafl›yorduk. Bütün bunlara ra¤men yine de keyifle, azimle adapte olmaya da çal›fl›yorduk.
Mete abimiz, o tarihlerde bölge muhasebe ser- visinde görev yapmaktayd›. Kendisi ile çal›flmak çok keyifliydi. Bilgili, araflt›rmac› ve pratik çözüme odakl› bir yap›ya sahipti. Recon için sürekli önerilerde bulu- nurdu.
Bir gün oturduk, kafa kafaya verdik ve ne yap- mam›z gerekti¤ini düflündük. Fikirlerimizi o tarihteki Bölge Müdürümüz Say›n Recep Bolerden’e de sunduk. Müdür Bey de kabul edince sonunda al›flma süreci içindeki sorunlar›m›z› ve çözüm önerilerimizi de yan›- m›za alarak Genel Müdürlü¤e gitmeye karar verdik. fiubat ay›n›n so¤uk bir cuma sabah›yd›, Mete abimizin Moskovich marka arac›yla yola koyulduk.
Genel Müdürlük binam›zda o tarihte Organizas- yon ve Bilgi ‹fllem Müdürümüz, flimdiki Genel Müdür Yard›mc›m›z Tahsin Erdo¤an’›n da kat›l›m›yla uzun sü- ren bir toplant› yapt›k. Toplant›m›z akflam saat 8 gibi bitti.
Toplant› bitiminde o tarihteki Genel Müdür Yar- d›mc›m›z Gürkan fienol yan›m›za gelerek bizi yeme¤e götürmeye davet etti. Gürkan Bey, Tahsin Bey, Mete Bey ve ben birlikte yeme¤e gittik. Yemek oldukça keyifli geçmiflti. Akflam 11 gibi Bursa’ya geri dönece¤imizden izin istedik ve yola koyulduk. Köprüye ç›kmadan önce benzinimizi al›rken hafif bir kar ya¤›fl› vard›. ‹lk baflta çok da dikkatimizi çekmedi diyebilirim. Yolumuza devam et- tik ve Yalova’ya ulaflt›k. Sonras›nda Süpürgelik yokuflu denen yere geldi¤imizde her fley bir anda de¤iflti.
Zemin kar tutmaya bafllad› ama bu s›kl›kla kar- fl›laflt›¤›m›z bir durumdu. Biraz daha ilerledi¤imizde trafi¤in durdu¤unu gördük ve beklemeye bafllad›k. K›- sa sürede aç›lmas›n› umut etti¤imiz trafik bir türlü aç›lm›yor ve saatler ilerliyordu. O zamanlar cep telefo- nu da bugünkü gibi yayg›n de¤ildi. Dolay›s›yla kimseye durumumuzu haber de veremedik. Ö¤rendik ki bizden haber alamay›nca Tahsin Bey, Bursa Emniyeti’ni aya¤a kald›rm›fl ama bütün yol karla kaplanm›fl, araçlar›n ilerlemesi mümkün de¤il.
Bütün gece uykusuz kal›nca, ister istemez açl›k da bafll›yor ama ne çare yiyecek bir fley yok. Sonuç iti- bariyle karn›m›z aç, evde herkes panik halinde idi. Ama beklemekten baflka da çaremiz yoktu.
Saat 06.00 civar› trafik aç›ld›, gün ›fl›d›. Ayd›nl›k- ta durumun ciddiyeti daha net görülüyordu. Saat 09.00 civar› Bursa’ya vard›k. Sabah ailemiz bizi gördüklerin- de yüzlerindeki ifadeden ne kadar tedirgin olduklar› belliydi. Biz ise, iflleri yoluna koyman›n ve karl› bir ge- ce ve yaklafl›k 10 saatten sonra Bursa’ya ulaflman›n huzurunu yafl›yorduk.
Can›m Abim, seninle dertleflti¤imiz, sabahlara kadar konufltu¤umuz çok gecelerimiz oldu. Seni çok özlüyorum. Birlikte öyle çok an›m›z var ki, baz›lar› çok güzel, baz›lar› çok hüzünlü, baz›lar› ise ders konusu.
‹yi ki seni tan›d›m. Topra¤›nda huzurla uyu sev- gili abim.
39