Page 50 - MAKSİMUM BİZ | BAHAR 2009

48
Ey Yaprak diren dal›nda!
Gamze ve Özlem’e...
‹stanbul’a en çok yak›flan rengin ‘beyaz’ oldu¤u- nu söylerim hep. Beyaz, ‹stanbul’un tebessüm an›d›r. Yani kar! Yani k›fl! Ama nicedir kar ya¤m›yor ‹stanbul’a. En az›ndan kirlerinden ar›nd›racak kadar bile, ya¤m›- yor!
Beyaz için daha önce de bir fleyler karalam›flt›m, bak›n flunlar› söylemiflim:
“Çocuk oldu¤umuzda kimyas›na dokunamad›¤›z tek renktir beyaz. Ne kadar boyarsan boya, asl› gibi tat vermez... Sulu boya resim yapard›m! Yafl›m, sulu boya ile resim yapacak kadar küçük. Ev yapard›m ilk ifl... Ay- n› flimdiki gibi. ‹lk ifl bir ev almak ister gibi veya en az›ndan kiralamak. Resimlerde daha bir kolayd›. Çizdi- ¤in sana ait... Sahibi sensin... Hat›rlar›m da, sulu bo- yamla ne vakit beyaza boyamak istesem evimin her- hangi bir köflesini, olmazd›. Ya f›rçam herhangi bir ren- ge batard› ve yahut f›rçay› temizledi¤im su kar›fl›rd› zevkime... Bir türlü beyaza söz geçiremezdim... Ve ne ac›d›r ki, bugün sadece ben de¤il, bütün insano¤lu söz geçiremiyor beyaza, beyazl›¤a...”
(Bak›n flu son k›s›m her defa okudu¤umda irkil- tiyor beni, ‘bugünler’i düflünüp! “Ve ne ac›d›r ki, bugün sadece ben de¤il, bütün insano¤lu söz geçiremiyor be- yaza, beyazl›¤a...” Ne iyi demifl vakt-i zaman›nda üstad Attilâ ‹lhan “gün gibi ayan oldu içime, encam› fenad›r bu gidiflat›n” diye. Encam› fena ki fena bu gidiflat›n ya, b›rakal›m flimdi bunlar›. Gelin ‘beyaz’› konuflal›m.)
Beyaz mutlulu¤un hüviyetidir desek abartm›fl olur muyuz acaba? Zannetmem. Az bile demifl oluyo-