Page 75 - LCW LIFE | HAZİRAN 2020

Umudun avantajlarından bir tanesi de hastalıklarla baş etmedeki gücüdür. Umutlu insanlar hastalıklarıyla daha kolay mücadele edebilir ve üstesinden gelebilirler. Aynı zamanda umut bizi ağrılara ve acılara karşı daha dayanıklı yapar. Bazı hastalıklarda umut ile salgılanan endorfin, morfini taklit eder ve acıları azaltır. Birçok hastalıkta umudunu kaybetmeyen kişilerin hem canının daha az yandığını hem de iyileşme süresinin daha kısa olduğunu gözlemleyebiliriz. Umutlu olmak için amaçlar edinmemiz, bu amaçlara ulaşacak yollar bulmamız ve bu süreçte motivasyonumuzu kaybetmememiz oldukça önemlidir. İnsanlık olarak zorlu bir sınavdan geçiyoruz.
Önemli olan bu sınavdan hem fizyolojik hem de psikolojik olarak sağlıklı ve sağlam çıkabilmek!
One of the
advantages
of hope is
its power in
dealing with
diseases.
Hopeful
people can
fight and overcome their illness more easily. At the same time, hope makes us more resistant to pain
and suffering. In some diseases, endorphin secreted with hope mimics morphine and reduces pain. In many diseases, we can observe that people who do not lose hope are less hurt and have a shorter recovery period. For being hopeful, it is important to find a purpose, find the ways to achieve this goal and not lose the motivation in this process.
As humanity, we are experiencing a challenging test. The important thing is to be able to survive both physiologically and psychologically healthy! We all read, watch, learn
Bedensel sağlığımız için hepimiz yapılması gerekenleri okuyoruz, izliyoruz, öğreniyor ve uyguluyoruz. Ancak bu çetin dönemde ruhsal sağlığımızı da unutmayalım.
Zor zamanların geçici olduğunu hatırlayalım. Virüsün yayılması azalacak, karantina bitecek ve günlük hayatımıza, alışkanlıklarımıza, yapmaktan hoşlandığımız şeylere geri döneceğiz. Bu günler geçtiğinde elimizde öğrendiğimiz, elde ettiğimiz neler kalacak onlara odaklanalım. Zorlukların geliştirici ve büyütücü olduğunu çoğu zaman bir çoğumuz deneyimlemişizdir. Peki bu zorlu maceradan neler öğrenip çıkacağız? Umut hayata tutunduğumuz bir halattır ve inancımızı kaybetmeden
hiç bırakmamalıyız. 1945’lerde Nazi kamplarından kurtulan Viktor Frankl “İnsanın Anlam Arayışı” kitabında hayata tutunmak için derin acılar çektiğini ve hepsinin bir anlamı olduğunu anlatır. Nazi kampında nasıl hayatta kalabildiğini soranlara ise “inanmaktan hiç vazgeçmedim” demiştir. Böyle günler, hayatın anlamını daha çok sorgulamamızı, özgürlüğün ve sağlığın değerini daha çok anlamamızı sağlar. Bundan dolayı bu süreçten pek çok olumlu alışkanlıklar kazanarak ve güçlenerek çıkacağımıza odaklanalım. Hiçbir pandemi süreci sonsuza kadar sürmez, bu günler de geçecek
ve bizler sevdiğimiz kişilerle bir arada olmaya, sevdiğimiz şeyleri
yapmaya tekrar başlayacağız. Hayatın içerisindeki değerimizi hatırlayalım ve umudumuzu kaybetmeyelim.
tells that he suffered deeply to hold on to life in his book called “Man’s Search for Meaning” and they all meant something. To
those who asked how they survived in the Nazi camp, he replies by saying “I have never stopped believing.” Such days allow us to question the meaning of life and to understand the value of freedom and health. Therefore, let’s focus
on getting out of this process by gaining many positive habits and getting stronger. No pandemic could last forever, these days will pass
and we will start to be together with the people we love and do the things we love again. Let’s remember our value in life and not lose hope.
Every hope triggers new hopes. Let’s not forget that hope is contagious!
and implement what we need to do for staying healthy. Nevertheless, let’s not forget our mental health in this difficult period. Let’s remember that hard times are temporary. The spread of the virus will decrease, quarantine will end, and we will return to our daily life, habits, and what we enjoy doing. When these days pass, let’s focus on what we have learned and achieved. Many of us have experienced that difficulties develop us. So what do we learn from this challenging adventure? Hope is a rope we hold onto, and we must never let go of it without losing our faith. Viktor Frankl, who escaped from Nazi camps in the 1945s,
73