Page 21 - Yeniden

YENİDEN

Robi kendini siyaha boyadıktan sonra boyalarının kurumasını
beklerken uyuyakaldı. Sabah oldu ve Robi nedense her
zaman kalktığı saatte kalkmadı. Dışarıda da hiçbir robot yoktu.
O an anladım ki robotların da pilleri bitti. Dünyada artık hiçbir
canlı yoktu. Tabi ben hariç.

Yıl 2500. Ve ben bu koskocaman dünyada tek başımayım. Es-
kiden sabah uyandığımda kuşların cıvıltıları, çiçek açan
ağaçların çiçeklerinin kokuları ile mutlu olurdum ama artık
beni mutlu edecek hiçbir şey yoktu bu dünyada. Hayat git-
tikçe anlamsızlaşmaya başlamıştı. Şimdi düşünüyorum da…

Keşke ağaç arkadaşlarım kesildiğinde ben de kesilseydim. 2
hafta önce hayatımın ufak da olsa bir neşesi vardı. Robi ve
Doğa benim varlığımı bilmese de ağaç arkadaşlarım kadar
seviyordum onları. Beni eğlendiriyor ve mutlu ediyorlardı. Robi
bir robot olmasına rağmen, insan olması Doğa’ya çok iyi dav-
ranması için bir engel değildi. Annesinin ve babasının yoklu-
ğunu ona hissettirmemek için elinden geleni yapıyordu.
Doğa’da Robi’yi çok seviyordu.

Yenibosna Doğu Sanayi İlkokulu 19