Page 169 - MESNEVİ - 1.CİLT

!
Gayret (kıskançlık) de her şeyden gayrı olan; vasfı söze ve sese sığmayan Tanrı gayretidir (kendisinden başka her şeyi kıskanır).
!
Ah keşke gözyaşım deniz olsaydı da o güzel dilberimin yoluna saçaydım!
!
1715. Benim dudum, benim anlayışlı kuşum; düşüncelerimin, sırlarımın tercümanı!
!
Rızkını vereyim, vermeyeyim... benim enisimdi. İlk söylenen sözlerden onu hatırlarım benimle ezelî bir âşinadır.
!
O öyle bir duduydu ki sesi, vahiden gelirdi; varlığı varlık meydana gelmeden önceydi.
!
O dudu, senin içinde gizlidir. Sen, şunda bunda onun aksini görmüşsün.
!
O, kuş senin neş’eni alır, fakat yine sen ondan neş’elenirsin. Onun yaptığı zulmü, adalet gibi kabul edersin.
!
1720. Ey ten uğruna canını yakıp duran! Canını yaktın, tenini aydınlattın.
!
Ben yandım, kavını tutuşturmak isteyen bana gelsin, benden tutuştursun da çerçöpü alevlensin, yaksın!
!
Kav, ateş alma kabiliyetindendir, şu halde ateşi cezbeden kavı al!
!
Vah vah vah; yazıklar olsun... öyle bir ay bulut altına girdi!
!
Nasıl bahsedeyim? Gönül ateşi şiddetle alevlendi; ayrılık aslanı çıldırdı, kan döker bir hale geldi.
!