Page 47 - Cornice_Grade 7

िथा वििेचिना

वबचिररो चिललरो

ु
िथािसतु : एउटा पाररलरो ्ठाउँमा िनै जभमनिारिरो एउटा पुरानरो हिेली वथयरो । तयसिरो
िररपरर पानी भररएिरो खाई वथयरो । खाईिरो पानी र हिेलीिरो पखादालवबचििरो भागमा ्ठलरो
ु
झा्ी वथयरो । तयसमा घासपात अगला वथए, जसमुफन साना िटािटीहरू ससधै उभभन
ँ
े
े
ु
ँ
सकथे । तयरो झा्ी घना जङ्गलजसत्ति बाकलरो वथयरो । तयहीँ एउटा परोथीहास गुँ् बनाई फल
ै
े
पारेर बसेिरी वथई । उसले आफना चिलला िरोरलने समय भइसििरो वथयरो ।
चिललाहरू फलबाट फनसि । अनतयमा एि िरूप चिललरो फनसकयरो । ऊ साह्ै राम्री खेलथयरो ।
े
ु
ु
िरूप हुनु मात् उसिरो िमजरोरी वथयरो । अियो दिन मयौसम साह्ै राम्रो वथयरो । झा्ीिा सबै
ु
े
ँ
ु
हररया पातहरूमा घामिरो किरण टलििरो वथयरो । अरू हासहरूलाई िरूप चिललाले भेट्रो
ु
तर ऊ िरूप भएिाले अरू हासहरूले हेपन र ्ठङन थाले । सबैले हेपेिरो िेखिा िरूप चिललरो
ँ
ु
ु
ँ
हैरान भयरो । तयसपक्छ ऊ अरू जङ्गली हास बसने कहले परोखरीमा पुगयरो । जयािै थकित र
ु
िु:खी िरूप चिललाले पूरै रात वबतायरो । अियो परोखरीमा राम्ा राम्ा परोथीहरू पच्छयाउन
ँ
ु
ु
ु
जािा ससिारी र उसिा ििरहरू ती हासहरूलाई मानदा आएिा वथए । चिललरो िरूप भएिाले
ँ
उसलाई ििरले पफन टरोिन ।
े
ु
ु
ु
एि रात एउटी बुढी आमा, उनिा वबरालरो तथा िखुरीसँग चिललािरो भेट भयरो । वबचिररो
चिललाले बसने ्ठाउँ राम्रो पाए पफन वबरालरो र िखुरािरो घमन्ले उसलाई अवत नै सताउँथयरो । एि दिन ऊ तयस ्ठाउँभनिा पर गयरो । जा्रो खफपनसकनु
ु
वथयरो । आफलाई िठ्ाकङरिएर जमनबाट बचिाउन ऊ पयौफ्रह्रो तर प्तयेि रात पयौ्ने पानीिरो भाग साघुररो हँिै गयरो । आखखरमा पूरै पानी जमेर
ु
ू
ँ
िकक्कि पर ् यरो । ऊ धेरै थकित भएर हलचिल गनदा नसिरी कहउँमै िकक्यरो । एि जना किसानले उसलाई घर लगेर नयानरो बनाए तर बढी हललाले ऊ
तयहाबाट भागेर झा्ीमा पसयरो । ऊ कहउँमा बेहरोस झैँ भई लफ्रह्रो । घाम झुलिपक्छ मात् ऊ उठ्रो र अरू चिराहरूिा साथ कहँड्रो । पानीिरो ्छाया
ँ
े
ँ
हेिादा ऊ त सुनिर राजहास परो रहे्छ । अरू राजहास आए र उसिरो सयौनियदालाई हेिदै अचिमममा परे । वबचिररो चिललालाई बलल ठ्ठि भयरो ।
ँ
ु
पररिेश िा िातािरण : हानस एन्सदानिरो 'वबचिररो चिललरो' भन्ने िथा एि िरूप चिललरो र उसिरो गाह्रो बालयिालिा बारेमा हरो । यरो िथा एउटा हररयरो
चियौरबाट सुरु हुन्छ । गमथीिरो याम वथयरो । गाउँमा साह्ै रमाइलरो वथयरो । खेतमा गहुँिा सुनयौला र जयौिा हररया बालाहरू लहलहाइरहेिा वथए । तयस
चियौरमा परालिा िफनउँहरू लाम लगाएर राखखएिा वथए । खेत र चियौर विशाल जङ्गलले घेररएिरो वथयरो । जङ्गलिरो माझमा गकहरा तलाउहरू वथए ।
ु
ँ
ै
िातािरण साचचिीि रमाइलरो वथयरो ।
भाषाशैली : यरो िथासङरिह अङरिेजीबाट नेपालीमा अनुिाि गररएिरो हरो । यसमा भएिा सबै िथाहरू िालपफनि भए पफन पढिा रमाइलरो लाग्छ ।
कटउररो, राजहास, िकक्कि जसता श्बिहरू पढिा सुरुमा बुझन गाह्रो भए पफन पढिै जािा बुकझन्छ । यरो िथा िषिा एििेखख पाचिसममिा विद्ाथथीहरूलाई
ँ
ँ
ँ
ै
पढेर सुनायरो भने राम्री बुझ्छन् भने िषिा ्छिेखख मावथिा विद्ाथथीहरूले आफ पढेर बुझन सक्छन् ।
ु
चिररत् सचित्ण : िथािरो मुखय पात् वबचिररो चिललरो हरो । सहायि पात्मा हास, बुढी आमा, ििर आदि रहेिा ्छन् । वबचिररो चिललरो आफनरो िरूपपनिरो
ँ
ु
ु
ससिार वथयरो । नराम्रो भएि िारण ऊ सबैिरो हेपाइ खानथयरो । िथामा चिललालाई एउटा सहनशील पात्िा रूपमा प्सतुत गररएिरो ्छ । उसले िकहलयै
ै
ु
ू
ँ
ू
गुनासरो नगरी आफलाई कसििारेिरो ्छ । बुढी आमा सहायि पात् हुन् । उनले चिललालाई उसिरो िरूपतािरो उपहास नगरी माया गरेर आफिहा बसन
ँ
ु
ू
दिइन् । उनी ियालु वथइन् । ििर र हासहरू घमन्ी वथए । उनीहरूमा आफ राम्ा ्छौँ भन्ने घमन् ् वथयरो ।
ु
ु
े
सनिेश : यस िथामा मान्छिरो बाकहरी रूप हेरेर मूलयाङ्कन गनुदा हँिैन भन्ने सनिेश पाइन्छ । िरोही बाकहरबाट हेिादा नराम्रो िेखखए पफन उसिरो मनमा सयौनियदा
ु
्छ भने तयरो जीि नै राम्रो हँिरो रहे्छ भन्ने िरा मैले यरो िथा पढिा बुकझन्छ । बाकहरी सयौनियदालाई हेरेर मूलयाङ्कन गनने हाम्रो समाज जसतै उसिरो समाज
ु
पफन भएिरो िरा िथामा िेखाइएिरो ्छ । रूपले मात् िही हँिैन, सिभाि राम्रो हुनुपनने भएिाले मान्छिरो गुण नै हेनुदाप्छ भन्ने सनिेश यस िथाले दिन्छ ।
ु
े
ु
े
दा
- जून क्लमबु