Page 27 - 24_LiryDram_2019

TrzyO twórczości Adama
Kaczanowskiego i problemach
z jej recepcją
dystynkcje
Dawid Kujawa
Od początku roku 2015 pod adresem: http://mojezyciejestprawdziwe.tumblr. com/ Adam Kaczanowski zamieszcza zdję-
cia dziecięcych zabawek, których kompozy- cja skłania do myślenia w sposób narracyjny: sekwencje fotogra i przedstawiających kolej- ne „rozdziały” stają się tym samym kadrami wyrwanymi wprost z linearnej historii, pozba- wionymi pierwotnego kontekstu, który w rze- czywistości nie istnieje, ale konstruowany jest bezwiednie przez odbiorcę podczas percypo- wania tej „trudnej powieści w prostych ob- razkach”, jak w podtytule autor określa pro- jekt Moje życie jest prawdziwe. Układy, w któ- re wchodzą ze sobą plastikowi bohaterowie, nigdy nie odsyłają do ogranego literacko klu- cza codzienności, ale raczej zmierzają w stro- nę absurdalnych, respektujących tylko własną logikę przebiegów narracyjnych (drobna ko- bieta trzymająca w ręku rybę stoi na plecach mężczyzny w czerwonej czapce; wszystkiemu przygląda się rozweselony niedźwiedź, który na przednich łapach ma różowe, damskie bu- ty na obcasie – chapter 64). Właściwym celem
Kaczanowskiego, jak sam przyznaje, było stworzenie takich konceptualnych kompozycji, które pozwolą niejako rozszerzyć ramy wąsko rozumianej, szczególnie – mówiąc językiem Pierre’a Bourdieu – w polu polskiej poezji, ka- tegorii autentyczności: ostatecznie przecież w fotogra ach tych nie ma nic „nieautentycz- nego” (Kaczanowski i Dwojnych 2015).
Przez tę krótką charakterystykę całkiem świe- żego projektu autora Życia przed śmiercią zwracam uwagę na problem towarzyszący twórczości Kaczanowskiego od pierwszej jego książki – mówiąc o „problemie”, nie mam jed- nak na myśli „zagadnienia”, ale raczej „kło- pot”, który z poetą od początku ma krytyka. W Bumerangu Anna Kałuża podkreślała, że Kaczanowskiego nie sposób wpisać w żad- ną z dwóch tradycji dominujących w polskiej poezji od lat 90. Zdaniem krytyczki utwory te są zbyt trudne w swojej pozornej prosto- cie, by mogły odnaleźć się w nurcie konfe- syjnym (Marcin Świetlicki – Dariusz Suska – Sławomir Elsner – Joanna Stefko) i zbyt pro- ste w swoim unikaniu pogłębionej re eksji
lipiec–wrzesień 2019 LiryDram 25