Page 15 - 19_LiryDram_2018

kiem Gabinetu Naczelnego Wodza w Lon- dynie.
Miłość do małej córeczki Antoni Bogusław- ski przelał w wierszu Mała Tereska, wy- drukowanym w „Kurierze Warszawskim” w 1931 roku:
Mała Tereska w wózeczku siedzi, Znają Tereskę wszyscy sąsiedzi, Wszyscy sąsiedzi z całej Kanonii, Każdy się ślicznie uśmiecha do niej.
Ojciec przekazał córce w genach nie tyl- ko talent poetycki, ale i patriotyzm, odwa- gę. Matka –altruizm, wrażliwość na ludzkie cierpienie. We wrześniu 1939 roku w cza- sie bombardowania i walk w obronie sto- licy, a także tuż po kapitulacji zabierała 10-letnią córkę do Szpitala Ujazdowskiego przepełnionego rannymi. Tereska pomaga rannym żołnierzom: pisze listy, czyta wie- ści przynoszone przez prasę, poi, karmi. Najwięcej było lotników z Brygady Pościgo- wej, która broniła stolicy przed niemiecki- mi bombowcami.
Gdy w 1940 roku okupant zakazał działal- ności szkół PCK, Irena Więckowska, kole- żanka Tereski z Gimnazjum im. Cecylii Pla- ter-Zyberkówny, mieszczącego się w czasie okupacji przy ul. Piusa XI (obecnie Piękna) nr 24, tak wspomina:
„Od początku 1940 roku zbierałyśmy żyw- ność, leki dla rodzin poległych i okaleczo- nych w wojnie, pomordowanych w Warsza- wie w pierwszej publicznej egzekucji wyko- nanej przez Niemców. Zbiórki przeprowa- dzałyśmy wśród rodzin i znajomych. Wie- le naszych matek pracowało w Patronacie Nad Więźniami. One nas uczyły, co mamy robić. Później Tereska zaczęła organizować
prywatne wieczory poetyckie, z których do- chód szedł także na potrzeby szkoły. Pisze wiersze rocznicowe. Powstaje Echo listopa- dowe z okazji obchodów Powstania Listo- padowego”.
Pisze wiersze ukazujące cierpienie, ale i niezłomność walczących.
Warszawie
Rozciągnęła nad Tobą noc skrzydła, Rozciągnęły się mgły ponad Tobą,
w burz i wichrów spętanaś wędzidła I płomienie Ci ognia – ozdobą.
Rozpętały się nad Tobą burze, Zaświeciły Ci łuną łez krwawą,
Lecz Tyś wyższa, Tyś wzrosła ku górze, O, męczeńska! O, święta Warszawo! (...)
W tym czasie wstępuje do Szarych Szere- gów.
Akademie honorujące rocznice odbywa- ły się w absolutnej konspiracji. Za tego ro- dzaju działalność nauczycielom, odważ- nej dyrektorce Jadwidze Reutt i polonist- ce Helenie Młynarskiej, a także młodzie- ży groziło rozstrzelanie. Zbrodnia dokona- na 17 października 1943 roku na ul. Piusa, której świadkami były uczennice podgląda- jące przez okno szkoły, zrobiła na wrażli- wej dziewczynce wstrząsające wrażenie. Widziała podjeżdżające budy z żandarma- mi i samochody więźniarki, kanonadę, osu- wające się pod murem ciała.
Po tym przeżyciu Teresa domaga się czy- nu, aktywnego włączenia do walki z oku- pantem. Pisze pełen dramatyzmu wiersz Już czas:
kwiecień–czerwiec 2018 LiryDram 13