Page 22 - 07_LiryDram

lub prośby o szczęśliwy powrót do ojczy- zny. Gwałtowne i namiętne tony, charak- terystyczne dla pieśni bojowych Alkajosa, brzmiały także w jego liryce biesiadnej: okazją do picia w gronie towarzyszy mo- gła być radość ze śmierci znienawidzonego tyrana, smutek z powodu klęski, mróz lub zimowy wicher. Niewiele fragmentów za- chowało się z erotyków Alkajosa: znajdują w nich wyraz cierpienia i tęsknoty miłosne, zachwyt nad urodą pięknego chłopca, na- miętne pragnienia i pożądania.
70.
Wesoło dźwięczą struny barbitosu Pośród kielichów, kiedy uczta
suta [Gromadzi grono] próżnych samochwałów.
Niech ten, co żonę ma z rodu Atrydów, Pożera miasto, jak kiedyś z Myrsylem Wespół to czynił, aż Ares do broni
Nas wezwie; teraz wyzbądźmy się gniewu.
Dręczących serce zaprzestańmy powstań
I walk wewnętrznych, które bóg nam jakiś Zesłał z Olimpu, aby lud zaślepić,
A Pittakowi lubej przydać chwały.
[przeł. Jerzy Danielewicz] ** *
Winem zwilż płuca,
bo wzeszła już gwiazda upału.
W skwarnej tej porze
dziś wszystko z pragnienia usycha. Z liści głos cykad
słodyczą się sączy, spod skrzydeł Pieśń przenikliwa
dobiega bez końca, gdy lato Żarem rozlanym rośliny uwiędłe wysusza.
Oset w krąg kwitnie:
kobiety są teraz natrętne,
Wigor u mężczyzn zaniknął, kolana i głowę Syriusz im spala...
***
Pijmy! Nadchodzi już czas kanikuły...
***
Zeus siecze deszczem, niebo zawieruchą Gnębi, stężały od mrozu strumienie Więc odpędź zimno, dorzuć drew do ognia, A kiedy słodkie będziesz mieszał wino, Nie żałuj trunku; przemarznięte skronie Miękka opaska z wełny niech otoczy.
***
Pijmy! Dlaczego na lampy czekamy wieczorne? Dnia odrobinę zostało do zmroku.
Sięgnij po kubki – te większe, misternej roboty!
Po to dał przecież Semeli i Zeusa syn ludziom
Wino, by mogli o troskach zapomnieć. Zmieszaj więc jedną część wody, dwie wina – i nalej!
Aż do krawędzi lej śmiało! Niech jeden za drugim Krążą kielichy ...
***
Pij, Melanippie, i upij się ze mną! Skąd taka pewność, że gdy Acherontu
Wiry przekroczysz, znów pełny blask słońca Ujrzysz? Nie pragnij osiągnąć zbyt wiele.
Bo już król Syzyf, syn Eola, z ludzi Najprzebieglejszy, twierdził, że przed śmiercią
Umknął, a mimo swego sprytu, z woli
20 LiryDram kwiecień-czerwiec 2015