Page 21 - 13_LiryDram_2016_OK

Ile
w nas światów?
Jan Tulik
Poezja – sztuka w ogóle – przedstawia ta- jemnicę i stawia pytania o istotę tajem- nicy. Ekspozycja tej rangi pytań w liryce ma
tym większą moc, im większą siłą wyobraź- ni dysponuje autor. Znana i ceniona poet- ka i malarka Elżbieta Musiał ową tajemni- cę „bada” od początku swej twórczej drogi. Napisała kiedyś: Gołąb uderzył zbłąkanym skrzydłem w niebo / i otworzył je. Niedające się ogarnąć czas, tajemnica śmierci, nieodgadnioność zjawisk pozara- cjonalnych – to jakby główne nurty tema- tyczne poezji Elżbiety Musiał, o której pisa- li m.in. Aldona Borowicz, Marek Wawrzkie- wicz, Krzysztof Gąsiorowski, Leszek Żuliń- ski, Ignacy S. Fiut, Stefan Jurkowski, Sta- nisław Nyczaj. Poeci i krytycy literaccy... Poetka często kreśli sceny i zdarzenia ma- giczne, ezoteryczne, poszukuje odpowiedzi – nie licząc na realną odpowiedź – na py- tanie o istnienie obok nas czegoś nierze-
czywistego, eterycznego i ezoterycznego. Wie bowiem, i eksponuje to, że „nie jeste- śmy sami” – że „szkiełko i oko” nie wystar- czą, by oceniać naszą rzeczywistość. Au- torka poematów na śmierć zegarka przeje- chanego zimą przez samochód, Na zdjęciu wciąż żyjemy i Ars moriendi, czyli poradnik czynności nieużytecznych wkracza w inne wymiary, sięga po przestrzeń, której czło- wiek nie jest w stanie ogarnąć „codzienny- mi” zmysłami. Bo czyż możemy się odże- gnać od czwartego wymiaru? Czy jesteśmy w prawie jednoznacznie i niejako ex cathe- dra stwierdzić, że jesteśmy samotni we Wszechświecie? Magia, sen, marzenia i wy- obraźnia – przecież to wszystko jest naszą nierzeczywistą rzeczywistością; nie sposób uniknąć którejkolwiek z wymienionych czą- stek naszego hic et nunc człowieczeństwa. Ale przecież czeka nas coś więcej niż owo „tu i teraz”...
październik-grudzień 2016 LiryDram 19