Page 68 - LiryDram_17-2017
P. 68
66 LiryDram
październik–grudzień 2017
Krystyna Cel
Prawie ludzki
Zostawiłam za sobą złoty szelest jesieni
nad moją głową szary obłok
a pod stopami zmieszany z deszczem brudny śnieg
w tym ponurym krajobrazie
próżno szukać choćby jednej obiecującej chmurki
jakże spokorniał ten odmieniony świat taki nagi taki odarty z blasku
że prawie ludzki
Joanna Babiarz Kamień
kształt słowa
zamyka przede mną świadomość jutra
po omacku
bez dotyku
na oślep
wciąż do przodu
nie patrząc za siebie tam tyko smak soli wznieca ból istnienia
i poczucie niepewności upada na kolana raniąc przydrożny kamień
