Page 16 - สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ม 1
P. 16
นกกระทาเล่นด้วยการรื้อรังของนกกระทาเสีย แล้วก็หนีไปด้วยความว่องไวเช่นกัน ฝ่ายนกกระทา ก็ถือว่าตนบินได้ บางครั้งก็ถ่ายรดหัวช้างบ้าง รดหัวลิงบ้าง นึกอยากจะร้องเวลาใดก็ส่งเสียงร้องขึ้นมา โดยไม่เกรงใจใคร
วันหน่ึง ลิงหักก่ิงไม้มาเคาะหัวช้างเล่น ช้างก็ร้องดังลั่นแล้วหันไปเขย่าต้นไทรแรง ๆ นกกระทา ราคาญนักจึงร้องข้ึนว่า “เจ้าทั้งสองนี่ช่างน่าราคาญเป็นที่สุด เจ้าช้างก็ตัวโตเสียเปล่า ยังเล่นเป็นเด็ก ๆ” ช้างก็โต้ว่า “ถ้าไม่อยากให้ฉันเล่นเป็นเด็กก็เรียกฉันว่าพี่ิสิ” เจ้าลิงได้ยินก็หัวเราะ แล้วว่า “จะมากไปแล้ว เจ้าช้าง เราแก่กว่าเจ้าตั้งมากมาย จะเรียกเจ้าว่าพี่ได้อย่างไร” ต่างก็ทะเลาะทุ่มเถียงกันอยู่อย่างนั้น ทั้งยัง คงแกล้งกันไปมาจนต่างก็ไม่เป็นอันหลับอันนอน ไม่นานสัตว์ทั้งสามก็ผ่ายผอม ร่างกายอ่อนแอ และ จิตใจหงุดหงิดเศร้าหมองเสื่อมลงทุกวัน
ในที่สุดสัตว์ทั้งสามก็เห็นว่าการกลั่นแกล้งกันต่อไป มีแต่ผลเสีย จึงปรึกษากันว่า หากรู้ว่า ในระหว่างพวกตนทั้งสาม ผู้ใดอายุมากที่สุด แล้วเลือกผู้ที่มีอายุมากที่สุดเป็นหัวหน้า เพื่อคอยดูแล ว่ากล่าวอีกสองฝ่ายที่เหลือน่าจะเป็นผลดี เพราะจะมีการเคารพยาเกรงกัน เมื่อคิดอย่างนั้นแล้วก็ลอง สอบถามกันดู ช้างบอกว่า “ฉันรู้จักต้นไทรต้นนี้ตั้งแต่ที่ฉันยังเป็นลูกช้างตัวน้อย ๆ ตอนนั้นต้นไทรสูง แค่ท้องของฉัน”
ส่วนลิงบอกว่า “ฉันรู้จักต้นไทรต้นนี้ตั้งแต่ยังต้นเล็กนิดเดียว ตอนที่ฉันยังเป็นลูกลิง ฉันชอบมา วิ่งเล่นที่ข้าง ๆ ต้นไทรต้นนี้ นึกอยากจะกินยอดไทรเมื่อไร เพียงแต่หันหน้าไปก็งับกินได้ทันที”
นกกระทาได้ยินช้างกับลิงกล่าวเช่นนั้นจึงเล่าขึ้นบ้างว่า “นี่แน่ะเจ้าท้ังสอง เม่ือตอนที่ข้าเกิดมาเป็น ลูกนกน่ะ แถว ๆ นี้ยังไม่มีต้นไทรหรอก ข้ากินลูกไทรแล้วเมล็ดไทรจากมูลที่ข้าถ่ายไว้ก็งอกขึ้นเป็น ต้นไทรต้นนี้นี่เอง”
ช้าง ลิง นกกระทา อยู่อย่างเป็นสุข เพราะรู้จักการเคารพซ่ึงกันและกันในติตติรชาดก
เมื่อเป็นเช่นนี้ ช้าง ลิง และนกกระทาก็ลาดับอาวุโส ได้ และสรุปว่า นกกระทาผู้ที่มีอาวุโสมากท่ีสุดเป็นพี่ใหญ่ ส่วนลิงเป็นพี่รอง และช้างเป็นน้องสุดท้อง นับแต่นั้นมา นกกระทาก็ทาหน้าท่ีดูแลลิงกับช้าง ยามเช้าก็เป็นผู้ ส่งเสียงร้องปลุกลิงกับช้างให้ตื่นขึ้น แล้วบินขึ้นไปสูง ๆ เพื่อสารวจดูว่าบริเวณไหนของป่ามีแหล่งอาหาร จากนั้น ก็พากันไปท่ีน่ัน ลิงรับหน้าที่เป็นผู้ปีนขึ้นไปเก็บผลไม้ มากินกัน เมื่อผลไม้ท่ีเก็บได้กินไม่หมดก็บรรทุกไว้บน หลังช้าง นากลับไปเก็บไว้ที่ต้นไทรเป็นอาหารมื้อต่อไป
นับวันสัตว์ทั้งสามก็มีสุขภาพกาย สุขภาพจิตดีข้ึน เรื่อย ๆ มีการแบ่งหน้าท่ีกันทาในสิ่งที่ตนถนัด ทาให้สามารถ อยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุขด้วยการพ่ึงพาอาศัยกันและกัน
14 สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ม.๑
