Page 3 - สำเนาของ สำเนาของ ไทยเพิ่ม
P. 3
่
้
้
หัวใจผมแตกสลายในตอนนีเเต่ไม่มีใครเข้าใจผมเลยตอนนีผมตัวคนเดียวหากผมตายไป คงไม่มีใครสนใจอยูเเล้วใช่มั้ย
จังหวะนั้นผมค่อยๆเยืองใบมีดเเหลมคมมาทางตัวผมเอง “ตายไปคงดีกว่าต้องมาทนทุกข์ทรมานบนโลกนี้สินะ” ตืดๆๆๆ…...เสียงโทรศัพท์ดังขึนมา
๊
้
้
ผมหยุดชักงักแล้วเหลือบไปมองมือถือ ผู้ทีโทรมาคือเเม่ของผม
่
ผมร้องไห้หนักมากกว่าเดิมวินาทีเมื่อกี๊ผมควรต้องตายไปแล้วแต่เมื่อผมเห็นชื่อเเม่โทรเข้ามากลับท าให้ผมรู้ว่าผมลืมคิดถึงท่าน ผมกดรับโทรศัพท์ไป
เเม่ได้เอ่ยขึนมาว่า “ออสติน เปนไงบ้างลูก” ผมไม่สามารถทีจะตอบกลับทานไปได้จริงๆในตอนนั้น ได้เเต่ร้องไห้ “เเม่ขอโทษนะทีไล่ลูกไปตอนนั้น
็
้
่
่
่
พ่อเขาก็เสียใจมากเหมือนกันทีท าเเบบนั้นไป” “ออสติน นีพ่อเอง พ่อขอโทษ พ่อพึ่งรู้ว่าลูกต้องเจออะไรมาบ้าง
่
่
่
พ่อกับเเม่ได้อ่านข่าวต่างๆเเละคอยสืบตามลูกอยู พ่อกับเเม่รู้เเล้วเข้าใจลูกทุกอย่างเเล้วนะ” “ออสตินลูก ได้ยินเเม่ไหม
ลูกไม่ต้องตอบก็ได้แต่ขอให้รู้ไว้ว่าพ่อกับเเม่รักลูกเสมอนะ หนูคงเสียใจมากเลยใช่ไหม แม่ขอโทษ”
สินสุดสายทีเเม่โทรมาผมร้องไห้จนเเทบไม่เหลือนาตา ผมท าอะไรลงไป ผมเกือบท าสิ่งทีเลวร้ายทีสุดเพียงเเค่อารมณชั่ววูบ
้
้
่
์
่
่
พ่อกับเเม่ผมคงเสียใจมากๆ ตอนนีผมจะไม่ท าแบบนั้นอีกเเล้วชีวิตผมมันเปนของผม ผมจะไม่ยอมเอาค าพูดคนอื่นมาท าร้ายชีวิตตัวเอง
้
็
่
้
ต่อจากนีไปไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรผมจะเข้มเเข็งในเเบบของผมนีเเหละ
๒ปผ่านไป...ชีวิตสีเทาของผมค่อยๆกลับมาสดใสอีกครั้ง ตอนนีไม่มีใครท าอะไรผมได้เเล้ว
ี
้
่
่
่
้
่
เพราะตอนนีผมย้ายมาอยู่ทีอื่นทีทีห่างไกลจากกรุงเทพ ตอนนีผมอยูดอยม่อนเเจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ครับ ผมย้ายมาทีนีตั้งเเต่ช่วงทีผมเกือบฆ่าตัวตาย
้
่
่
่
็
ผมรู้ตัวว่าตัวเองเกือบจะเปนโรคซึมเศร้าเเต่ย้ายมาทีนีเสียก่อน มันเลยไม่ถึงขั้นรุนเเรงเพราะก าลังใจดีมากครับ ทีนีทั้งบรรยากาศดี
่
่
่
่
สภาพเเวดล้อมนาอยู สงบมากๆเลยครับเเถมสังคมทีนี่ก็ดีอีกด้วย คนทีนีมีนาใจและอัธยาศัยดีมาก ผมใช้ชีวิตธรรมดาๆสงบๆทีนีมา๒ปเเล้วครับ
้
่
่
่
่
่
ี
่
่
่
่
่
็
็
่
จนกระทั่งได้มาเจอคนทีเปนแบบเดียวกับผมทีนี เราชอบเล่นกีฬาเหมือนคนอื่นๆเพียงแค่เราเปนlgbt เทานั้น ผมเข้าไปทักทายกับเขา
ั
่
่
่
เราคุยกันเกียวกับปญหาทีผ่านมาทีเราเคยพบเจอ แล้วก็ได้รู้ชื่อของเขา เขาชื่อ แทน ครับ
่
่
หลังจากวันนั้นผมก็ได้มาเจอเเทนและเล่นบอลกับแทนอยูบ่อยๆ ใช่ครับ เราเล่นกันอยู่สองคน ถึงจะแปลกๆหนอย เพราะเราพึ่งได้รู้จักกัน
่
ี
่
่
แต่ก็ดีกว่าทีผ่านมามากๆครับ หลังจากนั้นผมกับแทนก็ได้มาเจอกลุ่มคนทีเหมือนกับเราหลายสิบคนเลยครับ เราพึ่งรู้จักกันเพียงเเค่ไม่กีปเท่านั้น
็
แต่ผมสามารถเรียกพวกเขาได้อย่างเต็มปากเลยว่าพวกเขาคือ “เพื่อน”ของผม ถึงเเม้พวกเราจะเปนlgbt
็
้
์
เเต่แก่นเเท้ข้างในจิตใจของเพื่อนๆทุกคนเข้มเเข็งไม่แพ้ใครเลยครับ แล้วตอนนีผมว่าเราไม่จ าเปนต้องพิสูจนอะไรให้คนอื่นยอมรับหรอกครับ
็
็
ขอเเค่เรายอมรับในตัวเอง เปนตัวเราเอง เกิดมามีชีวิตเดียวใช้ชีวิตให้มีความสุขเถอะครับ อย่าเสียความเปนตัวเองเพื่อให้คนอื่นชอบเลยครับ
ท าให้ผมรู้ตัวว่า ผมไม่ใช่สิ่งแปลกปลอมในโลกใบนี ้
ุ
่
์
พวกเราคือคนปกติเหมือนกับทกคนเพียงแค่ความชอบและไลฟสไตล์ของเราต่างกันเท่านั้นในช่วงเวลาทีพวกเราเล่นกีฬาด้วยกัน
ุ
ุ
่
ช่วงเวลาเหล่านั้นเต็มไปด้วยความสุขและความสนกสนานทีเราทกคนต่างมอบให้กันและกัน มีทะเลาะกันบ้างตามประสาคนเล่นกีฬา
่
่
แต่ก็จบเรื่องกันได้ด้วยดีครับ จนกระทั่งมีงานแข่ง ซึงไม่ใช่งานแข่งทียิ่งใหญ่อะไรมาก
้
้
พวกเราอยากลองเริ่มต้นจากการเเข่งขันเล็กๆเเล้วค่อยๆพัฒนาขึนครับ พวกเราไม่กลัวแล้วครับ ผมว่าตอนนีเพียงแค่มีทุกคนอยู่ข้างๆ
ความรู้สึกในจิตใจของผมก็แข็งแกร่งมากๆเลยครับ ในระหว่างการแข่งขัน พวกเราเล่นกันสุดก าลังเลยครับ
้
่
แทนได้ล้มบาดเจ็บเพราะฝายตรงข้ามผลักเขาลงกลางสนาม แต่แทนก็ลุกขึนและแข่งต่อจนจบ สรุปผลออกมาคือ พวกเราชนะครับ
็
็
่
่
้
้
ชัยชนะครั้งนีเปนชัยชนะทีผมรู้สึกต่างจากตอนทีผมอยู่ในทีมบอลครั้งก่อนมากเลยครับ ครั้งนีผมรู้สึกมีความสุขและโล่งใจเปนอย่างมาก
่
่
่
ผ่านมาไม่กีวันหลังวันแข่ง แทนวิ่งมาหาผมด้วยใบหน้าทีตื่นตระหนก พร้อมกับยืนโทรศัพท์ให้ผมดู
้
่
มันคือคลิปทีแทนโดนผลักตอนแข่งบอลและแทนก็ลุกขึนมาแข่งต่อจนจบเกมในวันนั้น เจ้าของโพสต์ โพสต์ลงว่า “จะเพศไหนก็เล่นกีฬาได้เหมือนกัน”
่
่
ผมมองไปทียอดรีทวิตประมาณสามหมื่นกว่าคน ยอดดูหนึงแสนกว่า ผมตกใจมาก
่
็
่
็
คิดว่านาจะเจอคอมเมนต์ทีซ ้าเติมพวกเรากลับกลายเปนว่ามีแต่คนชื่นชมและเปนก าลังใจให้กับพวกผม วินาทีนั้นเต็มไปด้วยหลายความรู้สึกมากครับ
้
ทั้งตื้นตัน งง และตกใจ แอบมีความรู้สึกโล่งใจขึนมาตามหลัง ผมกับแทนเอาไปให้เพื่อนๆของเราดู พวกเรามีความสุขกันมากเลยครับ
่
ิ
่
่
ขอบคุณคุณเจ้าของโพสต์คนนั้นนะครับทีเปดโอกาสให้กับพวกเรา ขอบคุณเเทนเเละเพื่อนๆทุกคนทีคอยอยู่เคียงข้างท าให้ผมได้เจอทีมทีดี
่
่
และสุดท้ายผมอยากขอบคุณตัวเองทีเข้มแข็ง ในวันทีผมพบเจอกับอุปสรรค
่
้
้
ค าดูถูกเหยียดหยามต่างๆนานาเปรียบเหมือนกับเมฆหมอกสีเทาฟาครึมกระหนาลงมาใส่ผม
้
้
่
เเต่สุดท้ายท้องฟาหลังฝนตกหนักก็ยังมีสายรุ้งปรากฏขึนมาอยูเสมอครับ
