Page 18 - AD

18 Antilliaans Dagblad Vrijdag 15 december 2017

Matthijs Spaltman:

Passie voor Brazilië

De 32-jarige percussionist en muziekleraar Matthijs Spaltman heeft ondanks zijn jon-
ge leeftijd al een flinke reis afgelegd. Hij werd geboren in Brazilië, kwam als baby in
Nederland terecht en woont nu al tien jaar op Curaçao, een plek die voor hem het beste
uit beide werelden verenigt. Hij koppelt een bijna wetenschappelijke geestdrift voor
percussie aan enorm veel speelplezier. Een combinatie die hem weer terug moet bren-
gen naar zijn geboorteland, Brazilië.

atthijs begint het ge- erg aan. Ik heb me sowieso
sprek heel enthousiast altijd meer Braziliaan dan
Mover de midwinter- Nederlander gevoeld. Het weer,
hoorn, een karakteristiek instru- de vrolijkheid van de mensen,
ment uit de streek waar hij de intense muzikaliteit van
opgroeide in Nederland: Twen- iedereen: het is ongelooflijk ,,Ik ga me de komende tijd bezighouden met muzikaal talent op
te. Hij heeft er een op de kop inspirerend. Ik heb daar ie- Bándabou, dat deel van het eiland krijgt vaak geen aandacht.”
getikt en hij hoopt heel snel de mand een triangelsolo op con- FOTO SABINE VROLING
eerste op servatoriumniveau horen spe-
Curaçao te len op straat: binnen de kortste voor mij. En via mijn werk bij Curaçao ook nog verschillende
zijn met keren stond er een hele band Mambo leerde ik bekende dj’s uitdagingen. Het lesgeven en
zo’n in- omheen. Ik geniet daarvan, en muzikanten kennen, zo vormen van jongeren maken
strument eens sta ik daar ook.” stond ik snel weer als percussio- daar deel van uit: ,,We hebben
in de kast. Het contrast met de volgende nist op het podium. Maar de hier zo veel talent, maar het
Je zou het woonplek van Matthijs kon niet vriendschap met percussionist komt er vaak niet uit. Daarom
niet achter groter zijn: hij komt terecht in Eric Hoegee is toch wel het heb ik me hard gemaakt voor
hem zoeken als je hem niet Op vierjarige leeftijd kruipt het landelijke Ootmarsum in belangrijkst geweest denk ik. het project ‘Music Box’, een
kent, want wie hem oppervlak- Matthijs voor het eerst achter Twente, Oost-Nederland. Hij We hebben tien jaar lang bijna heel laagdrempelige manier om
kig bekijkt die trekt al snel de een drumstel, hier staat hij een groeit er op in een liefdevolle wekelijks met elkaar aan de mensen aan het spelen te krij-
conclusie dat we met een Cura- jaar later voor het eerst op een familie, maar het is niet direct Caracasbaai gespeeld. Hij leerde gen. Het gaat dan niet om een
çaoënaar van doen hebben. Die podium. de kraamkamer voor het muzi- mij dingen over Afrikaanse mooi concertje naderhand, ik
verwarring over zijn afkomst FOTO MATTHIJS SPALTMAN kaal talent dat hij later zou ont- percussie, ik hem over percus- ben al blij als ik mensen wat
vindt hij wel grappig: ,,In wikkelen: ,,Niemand deed er sie in Brazilië. Kijk, ik ben zeker zelfvertrouwen mee kan geven.
Nederland denken sommigen is de stad die gesticht wordt wat met muziek. Aan de kant niet de beste percussionist van De komende tijd wil ik me met
dat ik een Marokkaan ben, daar door Nederlanders, dezelfde van mijn biologische familie het eiland maar ik heb wel een mijn Fundashon Kaminda
hebben ze me bij de Hema wel Nederlanders die later op Cura- trouwens ook niet hoor. Maar eigen aanpak en wie dat aan- Musical Kòrsou meer gaan
eens gevraagd of ik die rook- çao terechtkomen. Matthijs volgens mijn adoptiemoeder zat spreekt die kan veel plezier aan richten op Bándabou. Daar zit
worst wel mocht eten van mijn woont maar drie maanden in ik als baby al te trommelen op me beleven. En dat sommige ook veel talent, maar omdat we
geloof. En hier denken ze dat ik het enorme land, maar de plek de Nutrilon-blikjes. Toen ik vier mensen dan toch kritiek heb- ons qua muziek altijd blindsta-
een Yu di Kòrsou ben, totdat ze zit diep in zijn hart: ,,Mijn was kreeg ik van Sinterklaas ben, daar ga ik heel constructief ren op de stad blijft een band
me Papiaments horen spreken. adoptieouders zijn altijd heel een drumstel, en dat ruilde ik mee om. Ik kom net terug uit uit Barber bijvoorbeeld buiten
Dan vinden ze mij klinken als open geweest over mijn achter- vijf jaar later in voor een groter Duitsland waar ik een toer deed beschouwing. Ik heb zelf nooit
een makamba. Pas als ik vertel grond, ik wist dus al op jonge exemplaar. Ik had er lol in, en met de Curaçaose zanger en gedurfd om radicaal de keuze
dat mijn roots in Brazilië liggen leeftijd waar ik vandaan kwam toen ik naar de middelbare gitarist Rafael Monsanto. Van exclusief voor muziek te maken:
breekt het ijs, dan valt het kwar- en wie mijn biologische ouders school ging in Oldenzaal won ik hem heb ik ook weer geleerd je leunt toch op bepaalde zeker-
tje.” zijn. Op mijn achttiende ver- daar met een drumimprovisatie dat je moet staan voor je pro- heden, en nu ik over vijf maan-
Hij wordt er geboren in de jaardag heb ik voor het eerst een talentenjacht. Ik was toen duct, dat je daar hartstochtelijk den vader word voel ik dat hele-
miljoenenstad Recife, in het mijn biologische moeder ont- nog zoekende maar ik leerde voor moet gaan. Dat is eigenlijk maal. Maar als ik een goeie
noordoosten van Brazilië. Een moet, twee jaar geleden weder- wel wat ik leuk vond: improvise- het enige dat telt.” jonge muzikant uit Westpunt
stad die gedomineerd wordt om. En ook al ken ik haar niet ren, pendelen tussen verschil- Zijn toekomst ziet hij in zo ver krijg om de schroom van
door de Afrikaanse cultuur van goed: ik voel me er thuis. Ik heb lende stijlen, eigenlijk ongrijp- Brazilië, want daar voelt Spalt- ‘m af te gooien en zijn talent te
de vele slaven die er eeuwen er nog een zus en een halfbroer, baar zijn. Ik speelde rock, punk man zich het meest compleet. laten zien: ja, dan vind ik dat ik
geleden aan land kwamen. Het maar ook de cultuur trekt me en hiphop, maar met een stel Maar ondertussen ziet hij op nuttig werk doe voor Curaçao.”
vrienden hadden we ook een
piratenzender, ‘Melkbus FM’,
waar we Duitse schlagers draai-
den. Ik wilde niet in een hokje.
Om die reden werd het conser-
vatorium ook geen succes: daar
werd je toch meer opgeleid voor
de eenheidsworst, ik hoorde
daar niet thuis. Bovendien
stond ik toen al op het punt om
te vertrekken naar Curaçao.”
Hij vertrekt met zijn vader
naar het eiland, in eerste instan-
tie om een jaar flink te feesten.
Maar de retourvlucht naar
Nederland laat hij aan zich
voorbijgaan: hij voelt zich hier
thuis: ,,Ik vond hier de muzika-
liteit en het weer van Brazilië,
terwijl de voorzieningen op het
Al bijna tien jaar spelen Matthijs en collega-percussionist Eric eiland me juist aan Nederland Matthijs met zijn biologische familie in Recife, Brazilië.
Hoegee wekelijks aan de Caracasbaai. FOTO CISCA RUSCH doen denken: een ideale mix FOTO MATTHIJS SPALTMAN