Page 18 - ANTILL DGB
P. 18

18                                                                                Antilliaans Dagblad Vrijdag 17 november 2017







  Arnell Salsbach:




  In alles zit muziek





  In zijn hart is hij een percussionist, maar de 55-jarige Arnell Salsbach maakte vooral
  furore als toetsenist van zijn eigen orkest ‘Arnell y su Orkesta’. Het orkest bestaat nog
  steeds, maar de multifunctionele Salsbach is tegenwoordig in tal van bezettingen te
  horen. Hij won ondertussen als arrangeur en componist prijzen tijdens verschillende
  evenementen, waaronder het Tumbafestival. Een gesprek met een man die geboren
  werd om muziek te maken.

        p 15 mei 1975. Arnell                     meekijkt als ik muziek maak.”
        Salsbach lepelt de da-                    Na zijn militaire diensttijd ver-
  O tum zonder moeite op                          trekt Arnell naar Nederland. Hij
  als hem gevraagd wordt wan-                     komt er als negentienjarige
  neer hij voor het eerst op een                  terecht in Amsterdam Zuidoost,
  podium stond: ,,Ik was 12 toen.                 middenin de Bijlmer. ,,Ik leerde
  Mijn vader Shon Ma Salsbach                     er Surinaams en ik zat binnen
  had een succesvol orkest en                     de kortste keren in allerlei  Ik geloof niet in muzikale vooroordelen, er bestaan geen hokjes voor
  thuis speelde ik timbales. Ik                   bands. Maar na twee jaar had  mij.   FOTO MARCEL TRUYENS/LIQUID SOUL PHOTOGRAPHY
                   was dol                        mijn vader me nodig in de band
                   op                             en toen ben ik teruggegaan,  door elkaar gespeeld: jazz, salsa,  broer. Hij liet me kennismaken
                   percus-                        zonder klagen hoor. Nederland  Cubaanse muziek, het maakte  met de muziek uit Cuba nadat
                   sie, je                        heeft me altijd wel getrokken  me niet uit. En mijn vader had  Fidel Castro aan de macht
                   had    Arnell Salsbach op zijn vijftien-  maar het kwam er gewoon niet  me geleerd hoe ik muziek  kwam, die kenden we niet op
                   toen   de, hij was toen net begonnen  van. Eén keer is er nog een kans  moest schrijven en arrangeren,  Curaçao. Timba bijvoorbeeld,
                   men-   als toetsenist in de band van  geweest, in 1995. Ik ontmoette  dus ik was overal inzetbaar.  dat is hun vorm van salsa. Zo
                   sen als  zijn vader Shon Ma.   toen Jan Laurens Hartong in  Concurrentie had je eigenlijk  mooi is dat: de bassist speelt
                   Erwin         FOTO ARNELL SALSBACH  het Conservatorium in Rotter-  niet, er was plek voor iedereen,  hele andere accenten dan we
  Castaneer en Glenn Martis die                   dam. Jan Laurens leidde een te  en er waren minder muzikale  gewend zijn, en daar wordt
  daar ook op speelden, dat waren  bach ademt muzikaliteit uit.  gekke band, Nueva Manteca, en  vooroordelen dan nu. Tegen-  mijn pianospel ook weer anders
  beroemdheden toen. Afijn, die  Het ouderlijk huis in Suffisant  was hij dol op Salsa. Ik moest  woordig zit alles in hokjes:  van. Elk optreden is voor mij
  dag rolde ik door een samen-  is al meer dan vijftig jaar de  wat voor hem spelen en hij was  waarom zou een jongere niet  daardoor een avontuur en we
  loop van omstandigheden het  thuisbasis voor veel repetities.  meteen verkocht: ik kon zonder  naar een comebackfeest gaan  hebben ook nog eens heel
  podium op. De pianist die met  Het is de plek waar zijn vader  audities beginnen met de oplei-  en waarom mag ik niet naar  trouw publiek.”
  mijn vader speelde, kon niet  Shon Ma Salsbach en moeder  ding. Een maand later zou ik  ‘Spoons’? Slechte muziek be-  Hij raakt niet uitgepraat over
  komen. De vaste timbalero van  Doña Mafalda de jonge Arnell  aan het conservatorium starten,  staat niet.”  zijn moeder Mafalda, die al zijn
  het orkest kreeg in die tijd pia-  stimuleren om het vak in te  maar toen werd mijn vader  De laatste vier jaar heeft Ar-  leven lang een inspiratiebron
  noles van mijn vader dus die  gaan. Veel moeite kostte dat  ziek, dus ik moest terug. Gek  nell een vast optreden in Mun-  voor hem is: ,,Ze is mijn favo-
  moest van hem switchen van  overigens niet: ,,Muziek bepaal-  genoeg was hij twee weken later  do Bizarro, waar hij elke zater-  riete zanger, 63 jaar zingt ze nu,
  instrument. Zo kwam er die  de toen al alles. Na een paar jaar  weer kiplekker, maar ik heb het  dag Cubaanse muziek speelt.  volgend jaar wordt ze 80. Mijn
  avond ineens een plekje vrij  timbales kwam ik achter de  zo gelaten: het was  Ook al is elke muziekstijl hem  moeder is echt een liefhebber,
  achter de timbales: daar stond  piano terecht. Ook weer heel  voorbestemd dat ik op Curaçao  even lief, zijn hart ligt in Cuba:  ze zingt altijd, of ze nou aan het
  ik dan als 12-jarige. Het was  toevallig: mijn vader vroeg het  zou blijven.”  ,,Dat heb ik van huis uit meege-  koken is of televisie kijkt. Wat ik
  eenmalig bedoeld, maar ik ben  me omdat de pianist er even  Op het eiland bouwt Salsbach  kregen, bij ons werden er con-  mooi aan haar vind, is dat ze
  nooit meer weggegaan uit dat  niet was. Ik was vijftien, een  verder aan zijn carrière, de  stant Bolero’s en Son Montuno-  helemaal niet geïnteresseerd is
  orkest, die pianist hebben we  jaar later stond ik zijn band al te  jaren negentig zijn gouden  ’s gespeeld. En ik heb het geluk  in de glamour van het vak: het
  niet meer teruggezien.”  dirigeren. Shon Ma overleed in  tijden voor de musicus: ,,Er  dat ik er met Ernesto Paz en  gaat haar puur om de liefde
    Dat Salsbach in de muziek  2001, maar hij heeft nog steeds  waren zoveel plekken om op te  mijn moeder Mafalda mag  voor het zingen, de echte mu-
  terechtkomt, is geen grote ver-  een enorme invloed op me, ik  treden, ik had wekelijks drie of  spelen. Ernesto komt uit Cuba  ziek. Dat heb ik net zo, al dat
  rassing. Het hele gezin Sals-  voel dat hij over mijn schouder  vier ‘gigs’. Ik heb altijd alles  en ik beschouw hem als mijn  gedoe eromheen boeit me totaal
                                                                                                 niet. Ik hoop dat ik nog heel
                                                                                                 lang met haar mag spelen, als
                                                                                                 we op het podium staan bepaal
                                                                                                 ik wat er gebeurt, en als we er
                                                                                                 vanaf stappen dan is ze weer
                                                                                                 mijn moeder, dan is er het
                                                                                                 respect dat ik altijd voor haar
                                                                                                 heb.”
                                                                                                   Ondertussen dwaalt tijdens
                                                                                                 het gesprek de blik van Sals-
                                                                                                 bach af richting een medewer-
                                                                                                 ker van koffiebar Wandu die bij
                                                                                                 een andere tafel de kopjes af-
                                                                                                 ruimt: ,,Dat gerinkel van die
                                                                                                 kopjes past ritmisch precies in
                                                                                                 de baslijn van de muziek die ze
                                                                                                 hier spelen. Mooi is dat he: ik
                                                                                                 loop ritmisch, ik tel de beats, in
                                                                                                 alles zit muziek. Of het nou
                                                                                                 druppelend water is, roestige
                                                                                                 wielen van een kinderwagen of
                                                                                                 die koffiekopjes. Dat is God:
  Arnell is een echt familiemens, hier met zijn moeder Mafal-  Ik heb altijd meerdere stijlen naast elkaar gespeeld, daardoor ben ik breed  muziek is van hem en hij is
  da en zijn broers Carlos en Sherman. FOTO ARNELL SALSBACH  inzetbaar.          FOTO JURGEN LACRUZ  overal, dus overal is muziek.”
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23