Page 16 - ANTILL DGB

16 Zaterdag 21 december 2019

Onschuldige engelen bestaan niet

Door Eric de Brabander kracht het kalf er niet uitkreeg ,,Door wie bent u veroor-
et had hard geregend die en baalde hij stevig van de en- deeld?”, vroeg Arthur. ,,Kennen
ochtend. De zon liet aar- gel. jullie een juridisch systeem in
H zelend haar gezicht zien ,,Hoe weet u dat ik Olario de hemel?”
vanachter een dreigende donke- heet?”, vroeg Arthur. ,,Jazeker. De aartsengelen
re wolkenmassa. Boven het ,,Ik ken de namen van alle zijn onze rechters. Maar tegelij-
warme asfalt van de weg naar mensen op aarde”, antwoordde kertijd belanghebbenden want
Soto hingen wolkjes de engel terwijl hij het zich ook zij hebben veren nodig.”
waterdamp. Arthur drukte voor- gemakkelijk maakte op de voor- ,,En wat was uw straf?”
zichtig het gaspedaal in van zijn bank. Hij zag het halflege flesje ,,Ze hebben mij uit de hemel
stokoude Buick Electra, zijn cola, draaide de dop eraf en geduwd. Ik wil in hoger beroep.
andere voet had hij op de rem. dronk het flesje in een teug En daarom moet ik naar het
Harder dan veertig durfde hij leeg. postkantoor, want op eigen
niet te rijden. Hij wist hoe ver- Die koe kon nog wel een kracht kom ik niet meer om-
raderlijk glad de Curaçaose uurtje wachten, dacht Arthur. hoog. Heeft u een pen en een
wegen konden zijn na het eer- Per slot van rekening had hij stuk papier voor me?” Arthur
ste regenbuitje aan het einde niet elke dag een engel in zijn rommelde wat in het dashbo-
van een droge tijd, omdat het auto. Hij draaide rechtsomkeer ardkastje en haalde er het ge-
stof met het regenwater op het de weg op. De zon had vraagde uit, met de andere hand
tropenbestendige asfalt een inmiddels het wegdek opge- de auto op de weg houdende.
glibberige laag vormde. Op de droogd en Arthur gaf gas. De engel begon direct te schrij-
achterbank van de auto had hij De engel was veroordeeld door de aartsengelen. ,,Voor ik u vertel wat mij ven en hield daarmee op toen
een grote leren tas staan waarin overkomen is wil ik dat u weet Arthur de Julianabrug afreed,
medische instrumenten en zijn Buick was afgeslagen. Ver- mijn vleugels zijn drijfnat wat dat ik onschuldig ben meneer de stad in.
ander gereedschap zaten om bouwereerd keek Arthur toe het vliegen praktisch onmoge- Olario”, stak de engel van wal. ,,Heeft u geen postzegels
ook op het platteland de dierge- hoe de engel al zwevend een lijk maakt. Bovendien ben ik ,,Hoe heet u eigenlijk?”, nodig?”, vroeg Arthur.
neeskunde te kunnen bedrijven. horizontale positie aannam en doodop en heb ik het koud.” vroeg Arthur. ,,Voor de hemel zijn geen
Arthur had geen haast. Die zich liet afdalen naar de aarde, ,,Hoort u niet in de hemel ,,Dat doet niet ter zake. Wat postzegels vereist”, antwoordde
koe op Westpunt kon wachten. zijn vleugels gebruikende om af thuis?”, vroeg Arthur. belangrijk is, is dat u weet dat ik de engel. Arthur draaide de
In de verte kon hij de Christof- te remmen. De zwerm vogels ,,Ik ben eruit gevallen”, ant- onschuldig ben.” Arthur keek Buick de parkeerplaats voor het
felberg met moeite onderschei- maakte een hels kabaal. In- woordde de engel. Zijn stem van opzij de engel aan. postkantoor op en de engel
den door de laaghangende be- middels waren de vogels dicht had ditmaal geprikkeld geklon- ,,Goed! U bent onschuldig. stapte uit. Het viel Arthur op
wolking. Hij greep naar het genoeg genaderd zodat Arthur ken. ,,En nu moet ik een brief Wat heeft u dus niét op uw dat niemand in de straat enige
flesje Cola Light dat hij zojuist kon zien dat het een diverse posten.” geweten?” aandacht aan de engel schonk,
bij een toko gekocht had om bonte verzameling gevleugelde ,,Een brief naar de hemel?”, ,,Het zit zo!”, zei de engel. alsof de stad vol met engelen
zijn nadorst, die de afgelopen dieren was die rond de engel vroeg Arthur. Met zijn handen speelde hij zat. Misschien was dat ook wel
nacht hem bezorgd had, te heenvlogen. Vogels die elkaar in ,,Dat gaat u niet aan”, snauw- zenuwachtig met het lege colaf- zo, dacht Arthur. Alleen had hij
verdrijven. Hij zette het flesje het normale leven naar het de de engel. lesje. ,,Na de hoogmis spelen ze nooit gezien.
aan zijn lippen en terwijl hij leven stonden vlogen gebroe- Arthur schakelde de automa- wij standaard een potje mens- ,,Pardon! Eh… Engel!”, riep
zijn hoofd achterover tilde om derlijk naast elkaar. Warawara’s tische transmissie van zijn erger-je-niet met elkaar. De Arthur de engel nog na. Deze
de koele drank zijn keel in te tezamen met ala blanka’s, troe- wagen in zijn vooruit. Hij was winnaar krijgt de pot.” draaide zich om. ,,U heeft wel
laten glijden zag hij het. Het pialen en chuchubi’s, en zelfs van plan om het stuk chagrijn ,,Wat zit er in die pot?”, vroeg heel veel veren aan uw vleu-
was net alsof het object dat in suikerdiefjes die gewoonlijk mooi aan de kant van de weg te Arthur. ,,Geld?” De engel gels!”
de lucht leek te hangen licht niet ver van hun woongebied laten staan. Uiteindelijk moest schudde zijn hoofd. De engel liep terug naar de
uitstraalde met de donkere kwamen. De engel leek vlak hij zelf de andere kant op. ,,U ,,Wij kennen geen geld. Wij auto en boog zich voorover voor
wolken op de achtergrond. boven de grond een onhandige bent wel wat erg nieuwsgierig spelen om veren.” Arthurs portierraampje.
Talloze vogels fladderden om beweging te maken en kwakte meneer Olario”, zei de engel. ,,Veren?” ,,Logisch”, zei hij. ,,Als ik
het helwitte voorwerp heen. een eindje verder in de berm, ,,Maar als ik met u mag meerij- ,,Zonder veren kan je niet daar niet voor gezorgd had dan
Arthur stuurde de grote Ameri- daarbij enige spierwitte veren den dan zal ik u het vertellen.” vliegen.” was ik uit de hemel te pletter
kaanse auto de berm in en stak achterlatend die het asfalt op- De engel wachtte niet op Arthur ,,Uw veren groeien niet van- gevallen.”
zijn hoofd uit het portierraam woeien. Arthur zag de gevleu- Olario’s toestemming. Hij had zelf aan?” ,,U gaat dus in hoger
om beter te kunnen kijken. Het gelde man opstaan om met zijn de portierkruk al in zijn handen Nu keek de engel verstoord beroep?”, vroeg Arthur ten
eerste waar hij aan dacht was handen het stof van zijn witte en opende de autodeur. Met op. overvloede. ,,De aartsengelen
een ufo. Met samengeknepen kleding af te slaan. Hij bukte zijn handen trok hij zijn vleu- ,,Zie ik eruit als een kip?”, zijn de rechters in eerste aan-
ogen zag hij het ding langzaam om een doorn of zoiets uit zijn gels naar de zijkant van zijn vroeg hij geërgerd. ,,Onze veren leg? Wie doet het hoger beroep
maar zeker dichterbij komen. voet te trekken die daar aan de lichaam zodat deze niet bekneld worden aan onze vleugels ge- dan? God zelf?”
Een langwerpig voorwerp was kant had gelegen. Vervolgens zouden komen te zitten tegen plakt. Alleen is er een groot De engel keek Arthur vernie-
het, zeker geen vliegende scho- rechtte hij zijn rug en met zijn de rugleuning van de autobank. tekort aan veren. Veren zijn een tigend aan en snoof verachtelijk
tel want daar was het te klein neus in de hoogte, zonder de De wagen vulde zich met een gewild consumptiegoed in de met zijn neus.
voor. Het leek net op een slor- kant van Arthur op te kijken mengeling van de lucht van hemel.” ,,God bestaat niet! Dat weet
dig in een laken verpakte mum- stak hij zijn duim op in de rich- lavendel en paardenmest. Ei- ,,Dus u heeft die veren niet iedereen!”
mie want iets wat op textiel leek ting van waar hij heen wilde. genlijk was Arthur onderweg gestolen?”, vroeg Arthur nu. Hij draaide zich om en liep
wapperde erachteraan. Arthur Arthur startte de Buick en trok naar een klant met een ,,Ik ben veroordeeld! Dat is zonder verder om te kijken het
pakte zijn zonnebril uit het langzaam op. Bij de engel geko- drachtige koe die op eigen oneerlijk, vindt u niet?” postkantoor binnen.
dashboardkastje en zette die op men draaide hij het portier-
want de zon kwam nu toch raampje van de passagiersstoel
definitief tevoorschijn. Plots open.
realiseerde hij zich dat wat hij ,,Waar wilt u naartoe?” vroeg
voor een laken had aangezien hij. De engel draaide zich naar
vleugels waren. Grote spierwitte Arthur toe.
gevederde vleugels. Met trage ,,Ik ben op zoek naar een
slagen werkte het wezen zich postkantoor”, antwoordde hij in
door de met vocht bezwangerde keurig Papiaments met iets van
lucht Arthurs richting op. Vanaf hooghartigheid in zijn stem.
de landbouwgronden aan ,,Als u deze weg naar de stad
weerszijden van de weg stegen volgt…”, Arthur wees met zijn
nieuwe vogels op die zich bij de hand in de richting waar hij net
zwerm rond de engel voegden. vandaan gekomen was, ,,dan
Want dat was wat het was. Een komt u er in het centrum van
engel. Misschien wel een aarts- Willemstad een tegen.”
engel, bedacht Arthur. Het was ,,Kunt u mij daar naartoe
hem ontgaan dat de motor van brengen? Ik kom van ver en De stokoude Buick van Arthur.