Page 67 - MIN VOS JULY 16
P. 67
4 DONDERDAG & AMIGOE
16 JULI 2015
Flashback In Memoriam: Hans Vaders
16 juli 1946 Jaren geleden, ik kende de typisch boerse serveer- zijn vermogen tot verras-
Hans nog niet lang, sters (in Moldavië is alles sende associatie en ludieke
Curaçao-dag çao beschouwd worden kwam ik terug van een een beetje boers) aan hun insinuatie, wierp je als lezer ware Icarus-ervaring. ook gelezen”, antwoordde
In deze editie wordt uit- als de geboorte van de reis naar Moldavië. Hans natuurlijke charme ook nog af en toe een blik op de wat Hans was zich bewust van hij. “Jazeker, maar zoals al-
gebreid verslag gedaan Curaçaose natie, onaf- wilde van alles weten. De eens een dosis sophisticati- mopperig maar niet agres- zijn kwetsbaarheid. Nog les heeft ook de hoop diver-
van het voorstel van de hankelijk van het staats- onbekendheid van het land on wisten toe te voegen, zo- sief kijkende Hans. Eigen- vorig jaar waren we bezig se dubbele bodems…, dat is
St. Thomaskring om 26 begrip. trok hem aan en vooral, zo dat het bezoek zelfs voor de lijk was het om je naar te zijn gedichten in het Engels toch wat je hebt gezegd?”
juli, de dag waarop Cu- Gezien de weinig be- ontdekte ik tot mijn verba- Curaçaose intellectueel niet lachen. En ook om nog lang te hertalen. Lang spraken “Dat is wat ik heb gezegd”,
raçao in 1499 werd ont- schikbare tijd zal de vie- zing, zijn culinaire eigen- te versmaden viel. Kortom, over na te denken. we over ‘Verslag van een beaamde hij. De zweem van
dekt, te propageren als ring dat jaar slechts op aardigheden. Nadat ik de Moldavië mocht dik tevre- Alles wat hij schreef was landing’. Daarin de regels: olijkheid in zijn stem ont-
Nationale Feestdag van kleine schaal kunnen ge- loftrompet had gestoken den zijn met het schitteren- uniek. Ik weet niet of dat ‘Zwaar ziek reis ik / soms ging me niet.
Curaçao. schieden, doch indien het over de Moldavische keu- de reisverslag van Vaders. tot ons is doorgedrongen. verschijnt als gele koorts / Zo waren de gesprekken
Volgens de St. Thomas- plan bij de bevolking in ken en de gezellige restau- Dat er tussen de regels door Ieder mens is apart, maar zo plotseling / een niet be- met Hans: verrassend, be-
kring leent de dag van de goede aarde valt, zal het rants (zonder uitzicht op ook nog wat katjes werden Hans was wel buitengewoon sproken hotel / aan de ho- tekenisvol, onvergetelijk.
geboorte, de dag waarop volgende jaar de Natio- bergen of zee overigens) uitgedeeld aan verwende apart, geboren en getogen rizon….’ “Daar klinkt wa- Hij leeft verder in zijn werk
Alonso de Ojeda voor nale Feestdag op grootse werd hij helemaal enthou- toeristen, met een voorkeur in Nederland, neergestre- rempel iets hoopvols in door en in onze herinnering.
het eerst het eiland zag wijze worden gevierd. siast. “Daarover wil ik wel voor peperdure reizen naar ken hier in het Caribisch Hans”, liet ik me ontvallen.
en hij met zijn schepen Dracula iets schrijven”, liet hij zich drukke tropische bestem- gebied, op Curaçao. Wat “Je hebt de ontknoping toch Brede Kristensen
‘onze trotse haven bin- Op pagina 3 staat in een ontvallen. “Nou”, voegde ik mingen, zou de Moldavische een landing. Ongetwijfeld
nenvoer’, zich beter dan advertentie van Cinelan- eraan toe, “dan reis je toch lezer, gniffelend, wel opval- een harde landing, want
welke dag ook voor ‘be- dia de volgende aankon- de volgende keer met me len. van ‘repatriëring’ kon geen
zinning van het natio- diging: ‘Hier is een film mee, dan ga je alles met Hans hield van reizen, voor- sprake meer zijn. Voorgoed
nale gevoelen’. die u moet durven zien! eigen ogen zien.”….. “Nee al in het Caribisch gebied, is hij hier gebleven, het ei-
Op de vraag of de dag Geen gewone ‘Thriller, jongen”, haastte hij zich te en hij schreef er beeldend land tot zijn leefomgeving
waarop Curaçao zelfbe- maar gewoonweg een zeggen, “ik bedenk wel wat, over. Hij hield van obser- makend. Met het accent op
stuur zal verkrijgen niet ‘Shocker’! Dracula, Fran- dat is nog veel mooier.” Wat veren en hem vielen altijd ‘leef’. Niks geen passief on-
meer geschikt zou zijn, kenstein en anderen van krijgen we nou, dacht ik, “je dingen op die aan anderen dergaan. Alles wat hem on-
kwam als bezwaar dat de meest verschrikkelij- zuigt het uit je duim?” “Nou voorbijgingen. Zijn taal was der ogen kwam en alles wat
een Nationale Feestdag ke monsters, die het wit- ja, zo’n beetje, dat doen we origineel en bloemrijk. Al hem overkwam, verwerkte
zo min mogelijk verbon- te doek gekend heeft, te in feite toch altijd!” Inder- schrijvende kwam de ene hij actief en creatief, in
den moet zijn aan be- samen in één groot alles daad, feiten bestaan niet. na de andere verrassende verhaal, column, roman of
paalde politieke groepe- overtreffend griezel-dra- We verzinnen er altijd van en vaak onbekende bloem gedicht. Dat was zijn wijze
ringen of personen. Men ma: The House of Dra- alles omheen. En dat de- tevoorschijn aan de op het van leven. Zijn manier om
moet een dag hebben cula. Met Lon Chaney, den we dus ook maar met- eerste gezicht zo dorre tak- van de absurditeit van de
waarop elke ingezetene John Carradine, Martha een. In de kortst mogelijke jes van de stekelige feiten. feitelijke leefomgeving iets
zijn liefde voor Curaçao O’Driscoll en Lionel At- tijd begon restaurant Pani Niet dat de bloemen de fei- te maken. Dat de omgeving
kan doen blijken. Zo kan will.’ Pit, aan de Poeshkinlaan ten van hun stekeligheid het daar soms moeilijk mee
de ontdekking van Cura- te Chisinau gelegen, aan ontdeden. Die bleven lekker had, is te begrijpen. Voor
een nieuw en zeer glori- stekelig en meestal terecht. Hans was het een geregeld
eus leven met een keuken Hans voegde er kleurvolle vallen en weer opkrabbelen,
die geen enkele liefhebber bloemen aan toe, zodat die met soms prachtige verha-
van een goed diner zou wil- stekelige feiten niet langer len of gedichten als nevenef-
len missen. Ziet u het voor onopgemerkt bleven. Zijn fect. Zoals de Vodkadrinker
zich? Het restaurant met onnavolgbaar ‘aparte’ co- na zijn vreselijke val, vlak
uitzicht op het weelderige lumns in de Amigoe werden voor de presentatie van de
groene lover van de bomen later verrijkt met een por- dichtbundel ‘Kate Moss in
buiten in de laan? Het nog trettekening van Herman Mahaai’. Met een wonder-
niet door druk verkeer ver- van Bergen. De column le- lijk gevoel voor zelfspot be-
stoorde straatbeeld? Terwijl zend en je verbazend over schouwt hij zijn val als een
Onterechte aanmelding chirurg In Memoriam Hans Vaders
DE INSPECTIE van Volks- onderbouwd is geweest, heb- om samen met de Inspectie Voor Hans Vaders was ken. Praten over het verlies Het andere gezicht was verder columnist en schreef
gezondheid van Curaçao ben wij recent nota genomen voor de Volksgezondheid te de dood, in tegenstel- van dierbaren, of het nu een er een van ware loyaliteit, gedichten, verhalen en ro-
heeft in 2013 chirurgen van een officieel schrijven komen tot een protocol om ling tot vele andere naaste familielid was of een vriendschap, een artistiek mans: fictie-en non-fictie,
van het Sehos aangemeld van het Openbaar Ministe- soortgelijke situaties in de schrijvers, artiesten en fi- lievelingshondje – het oogap- en intelligent man, altijd meestal verweven tot een
bij het OM in verband met rie waarin wordt aangegeven toekomst te vermijden. losofen, geen schrikbeeld, peltje van de familie –, wilde attent, altijd op tijd; het vaak donkere, soms zwaar
vermeende financiële onre- dat de aanmelding vanwege geen beangstigend, afschu- hij liever niet. “Kijk naar je borreltje mocht en kon niet pessimistische beleving van
gelmatigheden in de baria- een gebrek aan substantie en Drs. C. Winkel, medisch welijk gevoel van het defini- eigen leven, jij moet leven, ontbreken noch het sigaretje een wereld, van een mens,
trische chirurgie. onderbouwing geen verder directeur Sehos tieve einde van dit leven, het die anderen zijn er niet meer, en vooral... voetbal! De rest dat deels zijn wereld, deels
Na eerdere berichtgeving gevolg zal hebben. Aanvul- donkere gat waar niemand die lijden niet meer, alleen van hetgeen de meeste me- hemzelf was. Een wereld van
van de toenmalige waarne- lend is de berichtgeving van Prof. Dr. A. Duits, meer uitkomt; hij benaderde jij lijdt, dat is toch zonde, dia brachten was eigenlijk de donkere mens, de mens
mende inspecteur-generaal de Sociale Verzekeringsbank bestuursvoorzitter de dood – verstandelijk, laco- over een tijd is ook jouw tijd niet zo relevant meer en die altijd, elke dag, de reis
drs. Alcala dat in het geval (SVB) dat, na een ‘declaratie- medische staf Sehos niek bijna – eigenlijk zoals voorbij, de mijne ook en ik soms zelfs gewoon s...t, vond naar het einde van de we-
van Dr. Fa Si Oen, hoofd en onderzoek’ aangaande de ba- Drs. C. Cathalina, hij ook het leven onderging: denk dat mij niet zoveel tijd hij maar al te vaak. De Ne- reld, het einde van dit leven
academisch opleider van riatrische chirurgie, bij Dr. vicevoorzitter bestuur met enige vorm van cynisme, meer gegund is, maar dat is derlandse tv vaak te gênant onderneemt.
de afdeling chirurgie van Fa Si Oen geen oneigenlijke relativiteitszin, laconiek en niet erg, het zal mij een zorg voor woorden, CNN, nou ja, Het einde is nu voor Hans
het St. Elisabeth Hospitaal declaraties zijn gevonden. VMSC vooral niet melodramatisch. zijn”, was de redenering ach- laat maar.... Hans was le- gekomen: hard, pijnlijk en
(Sehos), de aanmelding niet Wij zullen ernaar streven Curaçao Melodrama was voor hem ter deze schijnbaar harde raar van huis uit en dat was wreed, zoals hij misschien
een overdreven, bijna irri- woorden. “Je moet de dood er niet uit te slaan: “eens een voorzien had als vodka-
tante emotie, iets waar hij niet een belangrijker plaats, leraar, altijd een leraar”, zei drinker. En dan waren er
zeker niet van hield en zelfs positie gunnen dan het ver- hij ooit in een interview. gelukkig twee wezentjes op
als overdreven, hypocriet en dient, dus: leef nu zelf, laat Een mediaman pur sang was deze wereld waar Hans echt
onnodig ervoer. Huilen, rouw de doden rusten, want straks hij ook. Hij heeft bij zowat blij van werd, waar hij echt
of verdriet over de dood van zijn wij aan de beurt”: dat alle lokale en diverse Neder- van gehouden heeft – en dat
anderen, zo leek het soms, was de ‘harde’ kant, het la- landse kranten en bladen waren er echt niet veel meer,
was iets dat hij niet kende conieke gezicht van Hans gewerkt als journalist dan behalve bij tijd en wijlen zijn
of althans niet zo liet blij- Vaders. wel eindredacteur, hij was vodka-cola en de muziek van
The Rolling Stones – zijn
kleindochter Chantal en zijn
kleine chihuahua Juanita.
Hij hield zielsveel van ‘de
meisjes’, zoals hij ze noemde:
de kleine Chanti die ‘even
intelligent is als haar opa’
en dan was er de kleine Ju-
anita, zijn meest trouwe en
geliefde vriendin, Juan, zoals
hij haar noemde die – bijna
– tot het einde bij hem was.
“Je vader is er niet meer”, zei
ik – nu ‘stiefmoeder’ van zijn
hondje – tegen haar: ze keek
me aan met haar karakteris-
tiek bruin/gele ogen, kwis-
pelde met het staartje en
moet gedacht hebben: het is
goed zo, laat mijn baasje rus-
ten, hij heeft het verdiend.
Hans, dat je in vrede moge
rusten.
Ana van Leeuwen
