Page 126 - เส้นทางแห่งธรรม
P. 126
118
และเมอ่ื ไหร่กต็ ามทเ่ี รามเี จตนาทจ่ี ะกา หนดรูอ้ าการพระไตรลกั ษณ์ เจตนาตรงนนั้ จะเป็นกลาง เพราะมเี จตนากา หนดในลกั ษณะเดยี วกนั หมด เราไม่เลอืกว่าอนัน้ีจะตอ้งเขา้ไปยดึ อนัน้ีจะตอ้งปฏเิสธแต่มเีจตนาเท่า เทยี มกนั คือเขา้ ไปรูว้ ่าอารมณ์ทก่ี า ลงั ปรากฏเกิดข้นึ มานนั้ มกี ารเกิดดบั อย่างไร และมเี จตนาพรอ้ มทจ่ี ะรูว้ า่ การกา หนดรูอ้ ารมณใ์ นลกั ษณะอย่างน้ี ผลทต่ี ามมาเป็นอย่างไร ไมว่ า่ เราจะปรารถนาใหม้ สี ตวิ อ่ งไวเทา่ ทนั อารมณ์ ของตวัเองมากข้นึไมว่า่เราจะปรารถนาจะทาใหส้ตใิหจ้ติของเรามสีมาธมิี ความตงั้มนั่มากข้นึ หรอืไมว่า่เราจะปรารถนาใหเ้จอความสงบภายในจติใจ ของเรา ก็ดว้ ยการมสี ตกิ า หนดรูอ้ ารมณ์ปจั จบุ นั ในลกั ษณะอย่างน้ีน่ีเอง เหมอืนกนั
ไมว่า่อารมณน์นั้จะเป็นรูปเสยีงกลน่ิรสสมัผสัธรรมารมณ์ไม่ ว่าอารมณ์นนั้ จะเป็นเวทนา เป็นความคิด ไม่ว่าอารมณ์นนั้ จะเป็นความ สงบเป็นความมวัสลวั ความสว่างการทเ่ีขา้ไปกาหนดรูอ้ย่างน้ีน่ีแหละ เป็นแนวทางทจ่ี ะพฒั นาจติ ของเราใหด้ ยี ง่ิ ข้นึ พฒั นาสต-ิ สมาธ-ิ ปญั ญาของ เราใหแ้ก่กลา้มากข้นึเพราะวธิกีารอย่างน้ีเขาเรยีกวา่“ภาวนามยปญัญา” ท า ใ ห เ ้ ร า เ ห น็ ด ว ้ ย ต ว ั เ อ ง ก า ร ท ม่ ี เ ี จ ต น า ร ู ต ้ ร ง น ้ ี แ ห ล ะ เ ร า จ ะ เ ห น็ ถ ง ึ ค า ว ่ า “ปจั จตั ตงั ” ผูป้ ฏบิ ตั ยิ ่อมเหน็ ไดด้ ว้ ยตวั เอง รูไ้ ดโ้ ดยตนเอง เหน็ ดว้ ยตา ของตวัเองคาวา่“จติทส่ีงบจติทผ่ี่องใสจติทส่ีะอาดจติทม่ีคีวามสุขจติ ทน่ี ุ่มนวลละเอยี ดอ่อน จติ ทบ่ี รสิ ุทธ์”ิ เป็นอย่างไร กด็ ว้ ยการเขา้ ไปกา หนด รูใ้นลกัษณะอย่างน้ี
จติ ก็เป็นจติ โดยสมมติ จติ ของใคร ? ก็จติ ของเรา ดูตวั เราเอง วา่จติตวัเองขณะน้ีเป็นอย่างไรถงึแมข้ณะน้ีจติไมบ่อกวา่เป็นเราแต่เมอ่ื รบัรูอ้ยู่โดยสมมตถิงึเรยีกวา่จติของเราจติเรามคีวามสุขเราสงบเราเบา
