Page 369 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 369
301
เวลาวิธีที่จะทาให้จิตมีตัวมุ่งขึ้นมานี่นะ กาหนดรู้ใส่ใจอาการเหมือนเดิม แต่เพิ่มความนิ่ง ถามว่าตัวมุ่งเพิ่ม ขึ้นได้อย่างไร เขาเรียก...นิ่งอย่างมีเป้าหมาย นิ่ง...เพิ่มตัวนิ่ง แล้วมีเป้าหมายในการกาหนดรู้ จิตก็จะไปที่ อารมณ์นั้นทันที
อย่างเช่น ขณะที่เราฟังเสียง ขณะที่ได้ยินเสียงที่เกิดขึ้นอยู่ในที่ว่าง ๆ เห็นอาการเกิดดับของเสียง ปรากฏอยู่ในที่ว่าง ๆ พอเกิดอยู่ในที่ว่าง ๆ แล้วรับรู้อาการของเสียงที่เกิดอยู่ในที่ว่าง ๆ แบบสบาย ๆ นะ แบบสบาย ๆ ถ้าใคร...จิตมีกาลัง ก็จะรู้สึกว่า...ถ้าสังเกตนะ ก็จะรู้สึกว่าเราเป็นผู้ดู ถ้าอยู่ห่างเสียง อาการ เกดิ ดบั ของเสยี งเมอื่ ไหร่ หรอื เมอื่ ไหรท่ รี่ สู้ กึ วา่ อาการเกดิ ดบั ของเสยี ง เกดิ ดบั อยใู่ นทวี่ า่ ง ๆ มชี อ่ งวา่ งระหวา่ ง ความรู้สึกกับเสียงที่เกิดขึ้น นั่นคือการกาหนดรู้ หรือเป็นผู้ดู หรือเข้าไม่ถึงอาการ
แต่พอมีเจตนา ที่จะมุ่งไปที่การเกิดดับของเสียง พอมีเจตนาที่จะเข้าไปที่อาการเกิดดับของเสียง ตรงนี้ คาว่าเจตนา คือมีเป้าหมาย มีเป้าหมาย พอเพิ่มความนิ่ง ลองดู พอเพิ่มความนิ่ง นิ่งปึ้บ ใส่ใจจุดเกิด จุดดับ ใส่ใจอาการเกิดดับของเสียง พอนิ่งแล้ว ใส่ใจมีเป้าหมายที่จะไปที่เสียง ลองดูว่า ขณะหนึ่ง...ขณะที่ นิ่งปึ้บนี่นะ พอเริ่ม พอนิ่งปึ้บ ใส่ใจที่เสียง จิตมีอาการมุ่งไปที่เสียงไหม หรืออยู่กับที่เฉย ๆ นิ่งแล้วสนใจ เสียง นิ่งแล้วมีเป้าหมายที่เสียง ตรงนี้ คือการเพิ่มตัวมุ่ง และไม่ใช่ครั้งเดียว
คา วา่ เพมิ่ ตวั มงุ่ นนี่ ะ ตอนทอี่ าการเกดิ ดบั เขาอยใู่ นทวี่ า่ ง ๆ อยขู่ า้ งหนา้ หรอื วา่ พอมงุ่ เขา้ ไปครงั้ เดยี ว อาการมงุ่ ครงั้ หนงึ่ อาการเกดิ ดบั เขาชดั มงุ่ ครงั้ หนงึ่ อาการเกดิ ดบั เขาชดั แลว้ เขาหยดุ ไป ถา้ ไมม่ งุ่ ซา้ ลองดวู า่ หยุดไปปึ้บนี่นะ อาการเกิดดับยังปรากฏอยู่ในที่ว่าง ๆ อยู่ เราก็รู้สึกว่ากลายเป็น...ถ้าเรานิ่งอยู่เหมือนเดิม หมายถึงว่าดูเป็นผู้ดูไปเรื่อย ๆ อีก อาการเกิดดับก็จะอยู่ห่างออกไป แต่การมุ่งนี่นะ มุ่งไปที่อาการเกิด ดับต่อเนื่อง ๆ ๆ ๆ ไป จนอาการเกิดดับของอารมณ์นั้นหมดไป จนอาการเกิดดับนั้นสิ้นสุดลง คาว่า มุ่งต่อไป มุ่งไป ๆ แต่ไม่ใช่ว่า มุ่งเข้าไปเกาะแล้วก็ไปเรื่อย ๆ กับเขาเฉย ๆ คนละขณะกัน
บางครั้งนี่นะ ตอนแรก ๆ อาการเกิดดับขึ้นมาแล้ว พอมุ่งเข้าไป ตอนแรกเข้าไม่ถึง พอมุ่งเข้าไปปึ้บ เข้าไปแล้วเข้าถึงอาการ อาการเกิดดับชัด ๆ ๆ แต่ว่านิ่งเฉย ๆ แล้วไม่มีตัวมุ่ง แล้วชัด ๆ ก็ตามไปเรื่อย ๆ พอเขาเริ่มเบาลง เราก็ไม่ได้มุ่งอีก แต่การมุ่งไปที่อาการ การเพิ่มตัวมุ่งนี่นะ สมมติว่าอาการเกิดดับที่ผุดขึ้น มา ปรากฏขึ้นมาเป็นขณะ ๆ มุ่งอันนี้อย่างหนึ่งว่า เราจะมุ่งไปที่ไหน ไปจุดไหนของอาการเกิดดับ
สมมติว่า ๆ ขณะที่กาหนดรู้อาการเกิดดับของเสียง เสียงนี่นะผุดขึ้นมา ๆ มีอาการผุดปรากฎขึ้นมา อยทู่ เี่ ดมิ อนั นยี้ กตวั อยา่ ง ผดุ ขนึ้ มาขา้ งหนา้ ทเี่ ดมิ วบั ๆ ๆ ๆ แลว้ ถา้ มงุ่ ละ่ มงุ่ ไปจดุ ไหน มงุ่ ไปทจี่ ดุ เกดิ ของ อาการเกิดดับของเสียง ไปที่จุดเกิดอาการเกิดดับของเสียง ที่จะวับใหม่ ๆ ๆ มุ่งไปทุกขณะ ๆ ๆ ๆ แต่ละ ขณะทวี่ บั ไป ๆ มงุ่ เพอื่ อะไร มงุ่ เขา้ ไปเพอื่ กา หนดรวู้ า่ อาการเกดิ ดบั นนั้ เปลยี่ นไปอยา่ งไร ยงิ่ มงุ่ เขา้ ไปอาการ เกดิ ดบั เปลยี่ นไปอยา่ งไร เกดิ ดบั เดด็ ขาด มเี ศษ...ไมม่ เี ศษ อาการเกดิ ดบั นนั้ ดบั แลว้ เกลยี้ งไป หรอื ดบั แลว้ มีเศษ มีเศษของอารมณ์อยู่
