Page 831 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม

763
สภาพจิตทั้งหมดเลย รอบ ๆ ตัวเป็นอย่างไร ? รูปเป็นอย่างไร ? หยุดนิดหนึ่งแล้วยืนสารวจ ถ้าดูแล้ว สภาพจิตเรารู้สึกใสกว่าเดิม รู้สึกใสมาก ๆ พอหันกลับมาแล้วเดินปุ๊บ สังเกตอาการเดินต่อ อาการเกิดดับ ของการเดินแต่ละขณะ แต่ละขณะ แต่ละขณะ เปลี่ยนไปอย่างไร ? พอหยุดปุ๊บสภาพจิตเราเปลี่ยนไป อย่างไร...เหมือนเดิมหรือต่างจากเดิม ? สังเกตแบบนี้เสมอ สลับไปตลอด เขาจะเปลี่ยนจากเดี๋ยวใส เดี๋ยวสงบ เดี๋ยวใส เดี๋ยวสงบก็ตาม...ให้รู้
ถ้าสมมติว่า สงบครั้งนี้กับสงบครั้งก่อนหน้านี้ เขาต่างกันอย่างไร นั่นคือตัวสังเกตว่าสมาธิเรา เพิ่มขึ้น สติเราดีขึ้นไหม อันนั้นจะเป็นตัวบอกของเขาเอง ให้พิจารณาแบบนี้ วน ๆ อยู่ ทาไปเรื่อย ๆ เดี๋ยว ก็ดีเอง ไม่ต้องห่วงหรอก สภาวะบางอย่างโยคีมักสรุปเองว่าถูก-สรุปเองว่าไม่ถูก.... เผื่อให้อาจารย์สรุปบ้าง เหลือไว้ให้อาจารย์วิเคราะห์บ้างนะ! สิ่งที่โยคีต้องรู้คือ โอ! วันนี้จิตมันใสขึ้นเยอะเลย... อาการเกิดดับ เขาเปลี่ยนต่างจากเดิมแล้ว จิตใสขึ้นเยอะเลย รู้สึกดีมาก ๆ เลย รู้สึกสบายมากเลย อันนี้สรุปเองได้เลย ไม่เป็นไร แต่ถ้าถูกหรือผิดนี่เผื่อไว้ให้อาจารย์บ้าง
เมื่อก่อนเคยนะ พอสอบอารมณ์ ถามปึ๊บ พอเขาพูดอะไร อาจารย์ก็สรุปเสร็จ... ท่านแม่ครูบอก ว่า “เหลือที่ไว้ให้คนอื่นเก่งบ้าง” เหลือที่ไว้ให้คนอื่นเก่งบ้าง คือบางทีเราคิดว่ารู้ เราก็สรุป สรุป... จริง ๆ แล้วก็รู้แหละแต่มันไม่ลึกซึ้ง เหมือน “คิดว่า” ไม่ดี แต่ความรู้สึกลึก ๆ แล้วดี เห็นไหม “คิดว่า” ไม่ดี พอดู สภาพจิตลึก ๆ แล้วเป็นไง ? ดูเมื่อไหร่มันก็ดี ดูเมื่อไหร่ก็ดี... แล้วสรุปว่าไม่ดีได้ยังไง!? นี่คือคาถามที่ พวกเราต้องสังเกต ถ้าสภาพจิตดี แล้วสรุปว่าไม่ดีได้ยังไง ? ที่สรุปว่าไม่ดีเพราะว่าไม่ถูกใจ ทั้ง ๆ ที่เขาดี แต่ไม่ถูกใจ ดีแต่ไม่ได้ดั่งใจ ก็คิดว่าเขาไม่ดี ตรงนี้แหละที่สาคัญ
ตรงไหนที่ว่าดีแล้วคิดว่าไม่ดี ? ทั้งวันอยู่กับความว่าง จิตว่าง ๆ ไม่ทุกข์อะไรเลย แต่รู้สึกว่าไม่ ค่อยดี เพราะอยากให้มันดีกว่านี้ หรืออยากเห็นอะไรที่พิเศษมากกว่านี้ ที่คิดว่าพิเศษมากกว่านี้คืออะไร ? ไม่รู้เหมือนกัน แต่มันน่าจะมีอะไรพิเศษมากกว่านี้ แล้วที่เป็นอยู่ไม่พิเศษตรงไหนล่ะ!? คาถามนี่เหมือน กวนนะ แต่นี่คือการดูสภาพจิตที่เป็นอยู่จริง ๆ เรามักจะมองข้ามความดีของตัวเอง เรามักจะมองข้าม สภาพจิตที่ดีของตัวเอง แล้วเราก็อยู่กับอนาคตที่ยังไม่เกิด ดีอยู่กลายเป็นไม่ดี และที่ไม่ดีก็ไม่ใช่สภาพจิต ลึก ๆ ที่ไม่ดี เป็นแค่ความไม่ดีที่เกิดบาง ๆ อยู่ข้างบน เพราะความไม่เข้าใจ หรือไม่พอใจในจิตที่ดีที่กาลัง เป็นอยู่
ไม่พอใจในจิตที่ดีที่กาลังเป็นอยู่...ก็เลยมีความไม่พอใจ ความไม่เข้าใจมันมาเคลือบความดีเอาไว้ พอมองก็เหมือนกับว่ารู้สึกนิดหนึ่ง ๆ มันไม่ค่อยดี แต่พอมองเข้าไปในความรู้สึกลึก ๆ เมื่อไหร่ก็ดีเมื่อนั้น แล้วลองดู นิ่ง เข้าไปดูความดีอีก พอตั้งใจดูจิตที่ดีแล้วเขามีพลังขึ้นมาอีก มีพลังขึ้นมาอีก มีพลังขึ้น มาอกี ... นแี่ หละเราจะเลอื กตามความคดิ หรอื เลอื กดสู ภาพจติ ทเี่ ขาเปน็ จรงิ ๆ ? เราปฏบิ ตั ธิ รรมเพอื่ พจิ ารณา ความจริงที่เกิดขึ้น สภาพจิตจริง ๆ ที่เกิดขึ้น ก็ต้องอยู่กับความเป็นจริงที่เขาเป็นอยู่ ตอนนี้ความรู้สึก ลึก ๆ จริง ๆ รู้สึกเป็นไง ? รู้สึกดีจังเลย รู้สึกอิ่ม มันอิ่มแบบลึก ๆ ลองดู ถ้าอิ่มลึก ๆ แล้วมันเต็มไหม ? ให้มันอิ่มจนถึงคอก็ได้นะ ไม่ต้องอยู่ลึกเกิน...