Page 87 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 87
19
ก่อนที่เราจะลุกเปลี่ยนอิริยาบถ และปฏิบัติตามอัธยาศัยต่อ ตอนนี้เรามาแผ่เมตตากันก่อน ก่อน ทเี่ ราจะแผเ่ มตตาทกุ ครงั้ ขอใหน้ อ้ มถงึ บญุ กศุ ลทเี่ ราไดท้ า ทา ใจใหว้ า่ ง ๆ แลว้ กน็ อ้ มถงึ บญุ กศุ ลเขา้ มาใสใ่ จ ที่ว่าง ๆ ที่สงบ น้อมถึงความสุขความอิ่มใจความสบายใจ เข้ามาใส่บริเวณหัวใจเราให้เต็มในใจที่ว่าง ๆ บริเวณหัวใจเราให้เต็มให้เต็มทั้งตัว ความนุ่มนวลอ่อนโยนด้วย ความสุขความอิ่มใจเติมให้เต็มทั้งตัวให้ ล้นจากตัว เพราะนั่นคือพลังบุญ ให้ล้นจากตัวให้กว้างให้เต็มทั้งห้องนี้ จิตที่เป็นบุญจิตที่มีความสุขเต็ม เมื่อรู้สึกว่าจิตเราเต็มไปด้วยบุญเต็มไปด้วยพลังของความสุข
ให้อธษิฐานจิตให้กบัตนเองด้วยอานภุาพแหง่พลังบุญนี้จงมาเปน็ตบะเปน็พลวะเปน็ปจัจัยใหเ้รา มีสติมีสมาธิมีปัญญา มีดวงตาเห็นธรรมและเข้าถึงธรรมโดยฉับพลัน
จากนนั้ แผจ่ ติ ทเี่ ปน็ บญุ จติ ทมี่ คี วามสขุ นใี้ หก้ วา้ งออกไป ใหก้ วา้ งออกไปไมม่ ขี อบเขตไมม่ ปี ระมาณ ให้กว้างเท่าจักรวาล แล้วตั้งจิตอธิษฐานแผ่บุญกุศลอันนี้ ให้กับผู้มีพระคุณทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ครบู าอาจารย์ ลกู หลาน ญาตสิ นทิ มติ รสหาย เพอื่ นรว่ มโลกเกดิ แกเ่ จบ็ ตาย เทวดาทงั้ หลายทงั้ ทอี่ ยู่ ณ สถาน ที่แห่งนี้และที่อื่น ๆ จงรับรู้ถึงบุญกุศลที่เราได้แผ่ไปแล้วนี้ เมื่อรับรู้แล้วก็ขอให้อนุโมทนา เมื่ออนุโมทนา แล้วถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวรมีภัยต่อกันก็ขอให้อโหสิกรรม ซึ่งกันและกัน เพื่อความเจริญความผาสุกในชีวิตตลอดไป
และสุดท้ายนี้ ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะเป็นการให้ทานการรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่ทามาและกาลังทาอยู่นี้ จงมาเป็นตบะเป็นพลวะเป็นปัจจัย ให้เราทั้งหลายจงเป็น ผมู้ คี วามเจรญิ ในธรรมยงิ่ ๆ ขนึ้ ไป ปรารถนาสงิ่ ใดกข็ อใหส้ า เรจ็ สมความปรารถนาทกุ ๆ ประการ ตราบเทา่ เข้าสู่มรรคผลนิพพาน ด้วยกันทุกคนเทอญ
