Page 88 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 88
20
การพิจารณาความจริงของขันธ์ ๕
ณ สานักวิปัสสนาพัฒนาทางจิต จ.ตรัง วันที่ ๑๓ เมษายน พ.ศ. ๒๕๖๐
ทจี่ รงิ แลว้ การเขา้ มาในสา นกั ฯ กถ็ อื วา่ เหมอื นเรามาเกบ็ อารมณ์ มาปฏบิ ตั ธิ รรมเปน็ ปกตอิ ยแู่ ลว้ นะ จะเข้าคอร์สหรือไม่เข้าคอร์สก็เหมือนจะเข้าคอร์สน่ันแหละ อยากให้เป็นอย่างนั้น เข้าวัดเราก็จะได้ปฏิบัติ ธรรมตามกาลัง ตามเวลาของเรา เพียงแต่วันนี้ก็ถือว่าเป็นโอกาสดี ท่ีเราได้มีเวลาพัก เนื่องในโอกาส วันขึ้นปีใหม่ไทย ปีใหม่ไทยเรามีเวลาหยุด หยุดภารกิจทางโลก หยุดภารกิจทางชีวิตการงานต่าง ๆ เรามา ทาภารกิจของเราอีกส่วนหนึ่ง ก็คือการที่มาพัฒนาจิตใจของเรา ทาจิตใจของเราให้สงบให้มีพลัง ให้สงบ ให้มีพลังที่จะดาเนินชีวิต ต่อสู้กับชีวิตต่อไป
อันที่จริงแล้วมีเป้าหมายมากกว่านั้นนะ สาหรับนักปฏิบัติแล้ว ต้องมีเป้าหมายมากกว่าที่จะมีชีวิต อยู่ในโลกน้ีอย่างเดียว มีเป้าหมายมากกว่าที่จะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้อย่างมีความสุขอย่างเดียว ท่ีให้สมาทาน กรรมฐาน ที่เราสมาทานกันให้เป็นไปเพื่อมรรคผลนิพพานโดยฉับพลัน น่ันคือเป้าหมายสูงสุดของการ ปฏิบัติธรรม เป้าหมายสูงสุดของชีวิต ของผู้แสวงหาทางหลุดพ้น เราใช้โอกาสที่มีอยู่ในชีวิตของเรา ปีหนึ่ง ๆ นี่นะ เรามีเวลาหยุดมีเวลาพักไม่กี่วัน แต่เป้าหมายท่ีเราปรารถนากลับเป็นสิ่งสาคัญอันย่ิงใหญ่ เป็นส่ิงสาคัญท่ียิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเรา เวลามีน้อย แต่เป้าหมายความปรารถนาของเราคือมรรคผล นิพพาน ซ่ึงเป็นส่ิงที่เป็นไปได้ยากสาหรับบุคคลทั่วไป ยากที่เรารู้สึกว่า นิพพานไม่รู้อยู่ท่ีไหน ไกลแค่ไหน ถ้าไม่มีเป้าหมายในการปฏิบัติก็ยากที่จะไปถึง
นิพพานอยู่ไม่ใกล้อยู่ไม่ไกล อยู่ที่ใจเราปรารถนามากแค่ไหน อยู่ท่ีใจเราปรารถนา และปัญญาที่ เราพิจารณามุ่งม่ัน ไปสู่เพื่อความดับทุกข์ นั่นคือเป้าหมายของเรา...ดับทุกข์ การหลุดพ้นจากวัฏสงสาร นั่น คือนิพพาน เพราะฉะนั้น เมื่อเราได้ปรารถนาตั้งจิตอธิษฐาน สมาทานที่ชัดเจน มีเป้าหมายที่ชัดแบบนี้ คา สมาทานคาอธิษฐานของเรา จะเป็นตัวคอยเตือน คอยเตือนเราว่า เตือนเราอยู่เสมอว่า เราอย่าลืมเป้าหมาย สูงสุดของชีวิต เราจะได้ไม่ลืมเป้าหมายสูงสุดของชีวิตเรา
