Page 50 - ดับตัวตน ค้นธรรม
P. 50
42
ทา ไมเราตอ้ งกงั วลกบั เขา... เดยี๋ วเขากไ็ ปอยแู่ ลว้ ? ตงั้ สตดิ ี ๆ กา หนดสอง บัลลังก์ก็ไป สามบัลลังก์ก็ไป ทั้งวันเดี๋ยวเขาก็ไปอยู่ดี อารมณ์เขาไม่อยู่ ตลอด นั่นคือความไม่เที่ยงของอารมณ์อย่างหนึ่ง
อันนี้พูดในลักษณะที่เรากาหนดอาการเกิดดับของความคิดไม่ได้ เลยแคเ่ราเหน็อยา่งเดยีวเขากไ็ปแลว้ไมต่อ้งกงัวลแคท่าใจสบายๆแลว้ ดูมันไป ก็จะจบเร็วกว่าที่คิดเยอะ จากที่เราคิดว่าคงจะอยู่ทั้งวัน เขาจะอยู่ ประมาณครงึ่ ชวั่ โมงหรอื ชวั่ โมงกห็ ายไปแลว้ เพราะเราผอ่ นคลาย เราปลอ่ ย ความเป็นตัวตน ไม่กังวล ไม่อยาก ไม่เครียด โยคีเล่าเองว่า บางทีก็ช่าง มัน ปล่อยไปทาอย่างอื่นก่อน กลับมา อ้าว! หายแล้ว แต่การที่เรากาหนด ความคดิ เราปลอ่ ยสบาย ๆ แตค่ อยสงั เกตวา่ เขาไปแลว้ นะ เรมิ่ มแี ลว้ นอ้ ย ลงแล้วนะ เบาลงกว่าเดิมนะ แล้วดูสภาพจิตเรา - จิตรู้สึกนิ่งขึ้น สงบขึ้น ไหม ? นี่คือวิธีการกาหนดความคิด
เวลาเล่าสภาวะเหมือนกัน ถ้าเราเล่าเฉพาะอาการแบบนี้ อาจารย์ ว่ามันจะเล่าแป๊บเดียวนะ ยกตัวอย่างในการกาหนดเวทนา ตอนนี้เริ่มมี เวทนากันบ้างแล้ว ไม่กี่นาทีเวทนาก็มาแล้ว ทีนี้ เวลาเล่า - วันนี้ขณะนั่ง มี เวทนาขึ้นมา เวทนามันเป็นก้อนเลย เป็นก้อนนิ่งสนิท พอมีสติเข้าไปรู้ปึ๊บ ที่ก้อนนั้นค่อย ๆ เปลี่ยน ค่อย ๆ เปลี่ยน... สักพักกาหนดไปเรื่อย ๆ เขา เปลี่ยนเป็นเบาลง เบาลง แล้วก็เหลือแต่ชา ๆ เห็นไหม เล่าอาการ! พอ อาการเวทนาเบาลง เบาลง เหลือแต่อาการชา ๆ สภาพจิตเลยรู้สึกตื่นตัว ขึ้น ตั้งมั่นขึ้น...
พอสภาพจิตตั้งมั่นขึ้น เวทนาเริ่มไม่ชัดแล้ว อาการเต้นของหัวใจ เรมิ่ แรงขนึ้ เลยไปกา หนดอาการเตน้ ของหวั ใจตอ่ อาการเตน้ ของหวั ใจแบบ
