Page 52 - ดับตัวตน ค้นธรรม
P. 52
44
มโี ยม-ไมท่ ราบใครนะ พอมนั ยบิ ๆ เลยนกึ ถงึ ตวั เองเคยไปทา รงั มด วบิ าก ที่ไปทารังมด มดกัดเต็มตัวเลย ดูแล้วไม่มีมด... แต่วันก่อนมดจริงนะ ดู แล้วมดไต่รอบตัวเลย อันนี้อีกเรื่องหนึ่ง เวทนาสภาวธรรมนี่บางครั้งคัน ไม่ปวดแต่คันจนทนไม่ได้ มันราคาญจนนั่งไม่ติดต้องลุก จริง ๆ แล้วเรา เล่าตามสภาวะที่เป็น มันคันมากแค่ไหน ? คันมากกว่าเดิมอีก คันจนทน ไม่ได้ ต้องเกาแล้วนี่... อาจารย์ก็เกาเหมือนกัน บางทีไม่ไหว เกาได้ไหม ? ได้ ไม่จาเป็นต้องเอาให้ชนะอย่างเดียว
คาว่า “ชนะเวทนา” - จริง ๆ แล้วเราจะเอาชนะเวทนา หรือชนะ กเิ ลสของเรา ? การพจิ ารณาเวทนา เขาจะดบั ไมด่ บั อยา่ งไรนนั้ อกี เรอื่ งหนงึ่ เพราะฉะนั้น เราเข้าไปรู้ บางครั้งพอเอาความว่างเข้าไปใส่ปึ๊บนี่มันดับฟึบ ไปเลย แต่บางครั้งเอาความว่างเข้าไปแล้วทาไมไม่ดับ เอาความว่างเข้าไป ใส่ก็ยังเด่นเป็นสง่าอยู่ จริง ๆ ก็คือว่าสภาวะต้องสังเกตแบบนี้ ครั้งก่อน เคยเขา้ ไปแลว้ เขาดบั ฟบึ ทเี ดยี ว ตอนนเี้ ขา้ ไปแลว้ เขาชดั ขนึ้ ชดั ขนึ้ ชดั ขนึ้ ... นั่นคือความไม่เที่ยงของเวทนา เล่าตามอาการ นี่วิธีเล่าสภาวะ
ลองทบทวนวา่ ทผี่ า่ นมานเี่ ลา่ แบบไหน ? เลา่ ถกู แลว้ นะ เลา่ สภาวะ ถูกหมดแต่เรียงไม่ค่อยถูก อาจารย์ก็ต้องจับเรียง เพราะฉะนั้น เวลาโยคี เล่าสภาวะ อาจารย์ต้องนิ่งฟัง บางครั้งดูเหมือนอาจารย์หัวเราะเสียงดัง เวลาฟังโยคีเล่าสภาวะ ที่หัวเราะเพราะเห็นปุ๊บเดี๋ยวโยคีจะพูดอะไร หวั เราะไวก้ อ่ น เขาคดิ วา่ เขาจะไมพ่ ดู คา นนั้ แตเ่ ดยี๋ วเขากพ็ ดู คา นนั้ ออกมา... บางทีก็คือว่า สภาวะเขาดี ก็ยิ้มดีใจกับเขาที่เขาปฏิบัติได้ดีขึ้น ชัดขึ้น พอเขาหัวเราะดีใจ ก็ดีใจ
