Page 54 - ดับตัวตน ค้นธรรม
P. 54
46
อาจารย์จะใช้คาพูดแบบสบาย ๆ จริง ๆ แล้วสาคัญมากเลยนะ พิเศษมาก เลย พดู ใหเ้ ราไมต่ อ้ งรสู้ กึ กงั วล ถา้ บอก “ใหเ้ ดนิ อยใู่ นฌาน” เราจะคดิ มาก ทันที แต่ให้เดินอยู่ในความว่างความเบานี่เราทาได้ง่าย เพราะเราเข้าถึงได้ พอบอกเปน็ ฌานปบ๊ึ เรากเ็รมิ่ หาเพราะฉะนนั้ การทมี่ บี รรยากาศรองรบั จะ ช ว่ ย ก า ร ป ร ะ ค อ ง จ ติ เ ร า ไ ด ด้ ดี ว้ ย บ ร ร ย า ก า ศ เ ป น็ ส ภ า พ จ ติ ข อ ง เ ร า อ ง ค ฌ์ า น นั้นก็เป็นสภาพจิตใจของเราเอง จาได้นะวิธีเล่าสภาวะ ยกแค่สองตัวอย่าง ก็น่าจะชัดนะ
ทีนี้การเล่าสภาวะ จริง ๆ ประโยชน์มีมากกว่าการที่เราจะพูด ๆ แ ล ว้ ผ า่ น ไ ป ก า ร เ ร ยี ง ล า ด บั ข อ ง ส ภ า ว ะ ท เี ่ ก ดิ ข นึ ้ ส า ค ญั ม า ก เ ล ย เ พ ร า ะ ว า่ เ ร า จะรู้เหตุรู้ผล รู้ที่มาที่ไปของสภาวะ ต่อไปเวลาเราจะยกจิตขึ้นสู่ความว่าง เรากจ็ะยกจติไดง้า่ยเพราะเราบอกวา่เริ่มตน้ดว้ยการยกจติขนึ้สคู่วามวา่ง แล้วกาหนดอาการ บางทีรู้สึกว่าวันนี้ยกจิตขึ้นสู่ความว่างไม่ได้เลย จิตมัน นิ่ง ๆ อย่างเดียว... เล่าไปเลย อย่ามัวแต่นั่งกังวล! พอจะส่งอารมณ์ปึ๊บทา หนา้ แบบมปี ญั หากอ่ นแลว้ วนั นยี้ กจติ ขนึ้ สคู่ วามวา่ งไมไ่ ดเ้ ลย... ยงั ไมเ่ ลา่ ก็รู้แล้วเพราะหน้าบอก
วธิ กี ค็ อื วา่ มปี ญั หา-เลา่ ไปเลย! เพราะสภาวธรรมเหลา่ นแี้ กไ้ มย่ าก แตข่ อใหพ้ รอ้ มทจี่ ะแก้ พรอ้ มทจี่ ะทา มนั จะแกไ้ ดง้ า่ ย แกท้ ลี ะจดุ ทลี ะเปลาะ แล้วเราก็จะทาได้ง่ายขึ้น ถ้าเรามัวแต่ไปนั่งเอ๊ ๆ ๆ อยู่ อันนี้ล่ะจะแก้ยาก เวลาเลา่ สภาวะนบี่ างคนกเ็ ขา้ มาแบบดใี จทจี่ ะไดเ้ ลา่ สภาวะ เจออาจารยแ์ ลว้ จะเล่า ๆ ๆ อีกอย่างหนึ่งก็คือว่า โยคีเล่าถึงสภาวะที่ปรากฏข้างหน้าไม่ถูก อันนั้นก็ไม่ใช่อันนี้ก็ไม่ใช่ มันไม่ใช่ว่างอย่างนั้นนะอาจารย์... ว่างอย่างไร เขายังไม่ได้เล่าอาจารย์ฟังเลย! บอกแต่ว่าไม่ใช่อย่างนั้นไม่ใช่อย่างนี้ แล้ว
