Page 53 - ดับตัวตน ค้นธรรม
P. 53
ทีนี้วิธีเล่าสภาวะนี่อาจารย์ว่าง่ายมากนะ สิ่งที่ต้องจาคือเล่าอะไร อาการเกิดดับเขาเปลี่ยนไปอย่างไร สภาพจิตเป็นอย่างไร อาจารย์จึงบอก ว่าอย่าไปกังวลแยกว่าอันนี้คือรูป อันนี้คือนาม อันนี้เป็นเจตสิกไหม อันนี้ เป็นฌานไหน... โอ้โห! ไปไกลเลยตรงนั้นน่ะ ให้รู้ว่าจิตสงบขึ้น ใสขึ้น เบา ขึ้น โล่งขึ้น สว่างขึ้น แล้วรู้สึกว่ามีบรรยากาศของความใสคลุมตัวทั้งหมด ความสงบห่อหุ้มตัวไปหมด เล่าแค่นี่ก็ชัดแล้ว ฌานไหนก็ช่างเหอะ ถึงจะ เรียกว่าฌานไหนเราก็ได้อยู่เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องห่วง!
เสริมนิดหนึ่ง ไม่เกี่ยวกับวิธีเล่าสภาวะ อันนี้เกี่ยวกับการที่เราเดิน จงกรม ถ้าเดินจงกรมเดินออกกาลังกาย มีความสงบ ความใส หรือความ สุขรองรับ บรรยากาศตรงนั้นเขาเรียกเป็น “บรรยากาศของอารมณ์ฌาน” ถ้าเราเดินแล้วอยู่ในความว่าง ความใส ความสงบตลอดเวลา เราก็เหมือน เดินอยู่ในฌาน เพราะฉะนั้น ฌานนี้จะตั้งอยู่ได้นาน ถ้าทาแบบนี้กาลังเรา จะเยอะ ใชไ้ ดต้ ลอด! พระพทุ ธเจา้ บอกวา่ การเดนิ จงกรมทา ใหส้ มาธติ งั้ อยู่ ได้นาน ฌานเกิดขึ้นตั้งอยู่ได้นาน แต่ถ้านั่ง ลุกขึ้นมาปุ๊บฌานหายเลย
แต่ถ้าใช้ในการเดิน ใช้ในอิริยาบถย่อยได้ ที่บอกว่าให้ยกจิตขึ้นสู่ ความว่าง ทาอะไรอยู่ในบรรยากาศของความว่างบ่อย ๆ ดูสภาพจิตบ่อย ๆ เหมือนมีองค์ฌานรองรับ มีสมาธิคอยกากับคอยควบคุมอยู่ตลอดเวลา สังเกต ทุกครั้งพอมีบรรยากาศรองรับ เราจะสงบโดยปริยาย จิตเราจะนิ่ง แต่ถ้าเมื่อไหร่บรรยากาศหาย ความวุ่นวายก็จะเข้ามาแทน ความสงบก็จะ น้อยลง ความสบายก็ลดลง เพราะฉะนั้น ก็เลยใช้วิธีสอนว่า เวลาเดิน จงกรมทกุ ครงั้ ยกจติ ขนึ้ สคู่ วามวา่ งกอ่ นนะ ใหก้ วา้ งกวา่ ตวั แลว้ เดนิ เขา้ ไป ในความว่าง...
45
