Page 61 - ดับตัวตน ค้นธรรม
P. 61
บางทีโยคีเดินจงกรม อาจารย์ก็มองดูว่าเขาเดินจงกรมกัน การ ยก-การก้าวเป็นอย่างไร สติเขาอยู่ตรงไหน คอยดูว่าเขากาหนดนี่ สติเขา อยู่ที่เท้าหรืออยู่ห่างจากเท้า คือมองแบบไกล ๆ ไม่กล้าเข้าไปรบกวน ถ้า เขามองแบบอยากถาม บางครั้งอาจารย์ก็จะบอกเลย บางครั้งก็เลี่ยง ๆ ไป ก่อน ให้เขาหาก่อน สภาวะเหล่านี้นี่ จริง ๆ เมื่อก่อนอาจารย์ไม่รู้หรอก ท่านแม่ครูบอกว่า เวลาโยคีเดิน เห็นไกล ๆ เห็นข้างหลังก็รู้แล้วว่าจิตเขา เป็นอย่างไร เขาเดินแบบไหน สติเขาอยู่ตรงไหน... เราก็ เอ๊ะ! รู้ได้อย่างไร ไม่ต้องคุยเลยเหรอ!?
จริง ๆ นะ ยิ่งเราดูสภาพจิตเรา เราปฏิบัติ เราเห็นจิตเราชัด จิตเรา ยิ่งผ่องใส เราฝึกตรงนี้มาก ๆ เห็นบรรยากาศรองรับบ่อย ๆ มันเป็นการ ดูจิตในจิต คนเราจะมีบรรยากาศเฉพาะตัว คือสภาพจิตเขาเป็นอย่างไร บรรยากาศเขาก็จะออกมารอบ ๆ ตัวเขา เราจะเห็นได้ง่ายมากเลย เรียก วา่ “บรรยากาศสภาพจติ ” จติ เรายงิ่ ละเอยี ด เรากจ็ ะเหน็ ขา้ งนอกไดง้ า่ ยขนึ้ เพราะฉะนั้น การปฏิบัติแบบนี้จึงให้ดูสภาพจิตให้เยอะ เราจะเป็นคนที่ ละเอียดมากขึ้น
พูดนอกเรื่องไป เรื่องหลักคือต้องกลับมาส่งอารมณ์ให้ถูกแล้วนะ นี่ต้องไม่ลืม! ประเด็นคือการส่งอารมณ์ของเรา บางทีโยคีพอส่งอารมณ์ เสรจ็ อาจารยอ์ ธบิ ายใหฟ้ งั พออธบิ ายเสรจ็ ลมื การบา้ นไปเสยี แลว้ ! เขา้ ใจ แลว้ ลมื ไปเลย กลบั มา... อาจารยใ์ หท้ า อะไรนะเมอื่ ก!ี๊ ? เลา่ ไปอกี เรอื่ งหนงึ่ เลย! อันนี้ก็เป็นเยอะนะ อย่าคิดว่าไม่ใช่เรา ให้คิดว่าเราต้องระวังมากขึ้น ทบทวนมากขึ้น แต่ที่ไม่เป็นก็เยอะ อันนี้เล่าประสบการณ์ให้ฟัง เพราะ ฉะนั้น การเล่าสภาวะ จาไว้เลยว่าสิ่งที่เราต้องเล่าคือ อาการของลมหายใจ อาการพองยุบ เวทนา ความคิด ต้นจิต อิริยาบถย่อย สภาพจิตเรา
53
