Page 97 - ดับตัวตน ค้นธรรม
P. 97
ที่บอกว่าอร่อย ใส่เข้าปากแล้วอมไว้นานหน่อย ลองดู รู้สึกอย่างไร ? ที่ อร่อยเพราะเคี้ยว ๆ กาลังอร่อยแล้วก็กลืน แล้วก็เคี้ยวใหม่ อร่อยใหม่ แล้วก็กลืน...
ถ้าความอร่อยตั้งอยู่นานสัก ๕ นาที คิดดูว่าจะเป็นอย่างไร ? อม แล้วไม่เคี้ยว ที่เราเคี้ยวนี่เพราะอะไร ? ยิ่งเคี้ยวมันยิ่งอร่อย ที่อร่อยมัน ออกมาเรื่อย ๆ ถ้าเคี้ยวแล้วอมไว้เฉย ๆ อย่างของหวานที่เรารู้สึกชอบ อมไว้นาน ๆ ก็เลี่ยน เพราะฉะนั้น เวลาอมลูกอม เราอมไปสักพักก็นิ่ง เราต้องขยับลิ้นนิดหนึ่งเพื่อให้รสหวานออกอีกนิดหนึ่ง สักพักมันก็จืดไป เรากข็ ยบั นดิ หนงึ่ ใหร้ สหวานออก เราจงึ รบั ไดอ้ ยเู่ รอื่ ย ๆ เพราะฉะนนั้ เหตุ ปจั จยั ทมี่ กี ารเปลยี่ นแปลง สงิ่ ทเี่ กดิ ขนึ้ รอบตวั เรา เราทา ความเขา้ ใจ ดกู าล สถานที่ บุคคล อันนี้คือเป็นเหตุปัจจัยอย่างหนึ่งที่เราทาให้เหมาะสม
เป็นเรื่องยากนะ พอเราเปลยี่ นตามเหตปุ ัจจัย ก็บอกไมม่ ีหลกั การ พอเรายืดหยุ่น ไม่มีหลักการ ไม่มีระเบียบ... ต้องมีหลักการ ต้องมีกรอบ แต่ยืดหยุ่นอยู่ในระเบียบได้ ยืดหยุ่นได้ หลักการกว้าง ๆ แต่ทุกอย่างก็ ปรับได้เปลี่ยนได้ เพื่อให้เหมาะสม เพื่อให้เกิดประโยชน์ที่สุด เปลี่ยนเหตุ ปัจจัยเพื่ออะไร ? เพื่อให้เหมาะสม เพื่อให้เกิดประโยชน์ที่สุด ทาเพื่ออะไร ? เพื่อประโยชน์ ประโยชน์ตน ประโยชน์ท่าน ประโยชน์อันไหนล่ะ ? ถ้าเห็น ประโยชน์ตนอย่างเดียวเขาเรียกเห็นแก่ตัว ประโยชน์ท่านอย่างเดียว ก็เหนื่อย เราก็เลยต้องปรับมาเข้าหากัน ทั้งประโยชน์เราประโยชน์เขา ได้ ทุกคนพอเหมาะพอสม อันนั้นจะเป็นผลดี
มีอะไรอีก ? ปฏิบัติแล้วน้าหนักขึ้น ถามว่า เราทานที่บอกอยู่ใน ความว่างตรงนี้ ทานแบบไม่มีตัวตน แล้วมีกิเลสไหม ? อร่อยแบบไม่มี
89
