Page 241 - พระอาจารย์เทศน์เนื่องในโอกาสวันสำคัญทางพุทธศาสนา
P. 241
และการทเี่ ราใสใ่ จอาการเกดิ ดบั อนั นอี้ ยเู่ นอื ง ๆ อยบู่ อ่ ย ๆ เมอื่ สติ สมาธิแก่กล้า ปัญญาคมขึ้น เห็นถึงความเป็นจริงอันนี้บ่อย ๆ สิ่งที่เกิดขึ้น ในชีวิตของเราที่เข้ามากระทบทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ จิตก็จะไปรู้ก่อน ว่าเกิดแล้วดับอย่างไร มีผัสสะกระทบขึ้นมา...รู้สึกดี...แล้วเขาดับอย่างไร ม ผี สั ส ะ ก ร ะ ท บ ข นึ ้ ม า . . . ร ส้ ู กึ ไ ม ด่ .ี . . แ ล ว้ ด บั อ ย า่ ง ไ ร ก ล า ย เ ป น็ ว า่ ป ญั ญ า เ ก ดิ ขนึ้มาคอยพจิารณาถงึการดบัไปของอารมณท์เี่กดิขนึ้พอสนใจอาการเกดิ อาการดบั เยอะ ๆ จติ กจ็ ะคลายจากอปุ าทานไดง้ า่ ย แทนทจี่ ะสนใจถงึ ความ ตั้งอยู่ ตั้งอยู่... เดี๋ยวอย่างนั้นเดี๋ยวอย่างนี้ เป็นการตั้งอยู่ตลอดเวลา
การที่เราเห็นอารมณ์ต่าง ๆ ตั้งอยู่ตลอดเวลา ทาให้เกิดอุปาทาน โดยที่ไม่รู้ตัว การเข้าไปยึดเอาอารมณ์นั้น ๆ ว่าเป็นของเที่ยง เป็นของเรา เป็นของเขา โดยที่ไม่รู้ตัว เพราะเรามุ่งพิจารณาแค่อารมณ์ที่เป็นบัญญัติ เป็นความจริงโดยสมมติอย่างเดียว สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นมาตั้งแต่ก่อนที่ พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้ ความเวียนว่ายตายเกิด ความเปลี่ยนไป สิ่งที่ดี/ ไมด่ ที เี่ กดิ ขนึ้ ความโกรธ ความดใี จ/เสยี ใจ มคี วามสขุ ... เหลา่ นเี้ ขาเปน็ อยู่ ปกติ แตท่ า ไมเราถงึ ไมเ่ หน็ ถงึ ทกุ ขโ์ ทษของอารมณท์ เี่ ขา้ มากระทบ ? ถา้ เรา พิจารณาถึงโทษของอารมณ์ที่ไม่ดีที่เข้ามากระทบทางตาหูจมูกลิ้นกายใจ อารมณ์ไม่ดีเหล่านั้นเป็นอารมณ์ฝ่ายอกุศลอย่างหนึ่ง แล้วจิตของเราก็ รับรู้ด้วยความเป็นอกุศลหรือถูกอกุศลครอบงาอีกอย่างหนึ่ง อกุศลตรง นี้คืออะไร ?
ก็คือไม่มีปัญญานั่นแหละ คืออวิชชา ความไม่รู้ไม่เข้าใจถึงกฎ ไตรลักษณ์ ไม่เข้าใจถึงธรรมชาติว่าสิ่งนี้ย่อมเป็นแบบนี้ จึงเข้าไปยึดว่า เป็นของเที่ยงเป็นของเราเป็นของเขา แต่เมื่อมีสติกาหนดรู้ ปัญญาเกิดขึ้น มาแล้ว แม้รูปนามขันธ์ห้าไม่ได้บอกว่าเป็นตัวเราของเราและตั้งอยู่ในกฎ
237
