Page 28 - พระอาจารย์เทศน์เนื่องในโอกาสวันสำคัญทางพุทธศาสนา
P. 28
24
เป็นจริงของรูปนามทั้งหลายทั้งปวงที่ปรากฏเกิดขึ้นให้เราเห็น ก็คือมีการ เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไปตลอดเวลา และไม่มีใครเป็นเจ้าของ เมื่ออาศัยความ จริงข้อนี้ คือความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา แล้วจะมีความมั่นคง เป็น ที่พึ่งอันเกษม คือถ้าความเป็นอนัตตาเป็นที่อาศัยของจิตเรา ยกจิตขึ้นสู่ ความว่าง ไม่มีตัวตนบ่อย ๆ อยู่กับความไม่มีตัวตนอยู่ทุกวัน ๆ อยู่อย่าง อิสระ นั่นแหละเป็นที่พึ่งอันเกษม เป็นที่พึ่งที่ดีที่สุดสาหรับบุคคลผู้ที่ ประกอบด้วยปัญญา
เมอื่ จะอาศยั ธรรมะในการดา รงชวี ติ เพอื่ ความสขุ ไมเ่ กดิ ความทกุ ข์ ในชีวิต ก็อาศัยความเป็นจริงข้อนี้ คือความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อนิจจัง มีการเปลี่ยนแปลง อาศัยอย่างไร ? คือไม่เข้าไปยึด แต่เข้าไปรู้ ทาความเข้าใจตามความเป็นจริง แต่สิ่งที่อยู่ในใจคือความเป็นอนัตตา จิตมีความเป็นอนัตตาครองอยู่ คือความไม่มีเรา มีแต่ความว่าง ความโล่ง ความโปร่ง ความสงบ ความเป็นอิสระ ที่หล่อเลี้ยงจิตใจอยู่ตลอดเวลา มีบรรยากาศของความไม่มีตัวตน ไม่มีเรา ห่อหุ้มรองรับทุก ๆ อารมณ์ที่ เกิดขึ้นในชีวิตของเรา
ถา้ เราอาศยั สจั ธรรมอยา่ งนเี้ ปน็ ทพี่ งึ่ ของชวี ติ เราแลว้ ลองพจิ ารณา ดูสิว่าเป็นอย่างไร... เป็นสิ่งที่ดีกับชีวิตเราไหม ? เป็นสิ่งที่มีค่ากับชีวิต ไหม ? หรอื อยอู่ ยา่ งสบาย ชวี ติ มคี วามสขุ หรอื เปลา่ ? หรอื อยอู่ ยา่ งมคี วาม ทุกข์ อย่างแห้งแล้งห่อเหี่ยว เดี๋ยวดิ้นรนขวนขวาย เดี๋ยวดิ้นรนกระสับ กระส่ายตลอดเวลา ? หรืออยู่อย่างสงบ สงบจากอกุศล มีแต่ความสดชื่น เบิกบาน มีความคล่องตัวในการคิด ในการทา ในการเห็น ในการรับรู้ ทุกอย่าง พร้อมที่จะเข้าใจ วางได้ในสิ่งที่ต้องวาง หยุดได้ในสิ่งที่ควรหยุด ทาได้ในสิ่งที่ต้องทา ? นี่แหละเป็นสิ่งสาคัญ เป็นไปตามเหตุปัจจัย
