Page 24 - เวทนา
P. 24
18
ตา่ งไปอยา่ งไร สา หรบั ผปู้ ฏบิ ตั ทิ เี่ วทนาไมไ่ ดเ้ ปน็ กลมุ่ กอ้ นแลว้ เหน็ อาการ เกิดดับของเวทนาชัดเจน พอมีความปวดเกิดขึ้นมา ในความปวดนั้น มีอาการเกิดดับแบบแว็บ หาย หาย หาย แว็บ แว็บ แว็บ หาย หาย หาย แว็บ แว็บ แว็บ หาย หาย หาย อาการเกิดดับนั้นแหละ ในแต่ละขณะที่อาการของเวทนาหรือความปวด แว็บ แว็บ หาย หาย แว็บ แว็บ หายไป จิตท่ีเข้าไปรู้ดับด้วยหรือเปล่า ? อาการของเวทนาน้ันจนส้ินสุด เวทนาดับไปหมดไปแล้ว สภาพจิตเปลี่ยนไป อย่างไร ? ท่ีอาจารย์พูดมานั้นเป็นเวทนา เบื้องต้นที่ยังเป็นบัญญัติอยู่ และเป็นเรื่องปกติอยู่เองว่าผู้ปฏิบัติจะต้องมีความอดทน
การอดทนตอ่ เวทนานแี่ หละจะทา ใหผ้ นู้ นั้ มขี นั นั นั ติ มคี วามแขง็ แกรง่ มีความหนักแน่น มีความมั่นคงมากขึ้น แก่กล้าจนรู้สึกเหมือนว่าแทบจะขาดใจน้ัน มีความหนักแน่นมั่นคง เวทนาอะไรเกิดข้ึนมาก็จะรู้สึกว่าเป็นเร่ืองเล็ก สามารถอดทนได้ ขันตี ปรมัง ตโป ตีติกขา ขันติคือ ความอดกลน้ั เปน็ ธรรมเครอื่ งเผากเิ ลส ลส เวทนาทเี่ กดิ ขนึ้ มากไ็ มท่ า า า า า า า า า า า า า า า า า ใหอ้ กศุ ล ล ล ล หรือกิเลสเกิดขึ้นมา กฎไตรลกั ษณอ์ ยู่ จติ จงึ มคี วามผอ่ งใส คลายจากอปุ าทาน ไมไ่ ปยดึ เวทนา ว่าเป็นตัวเราเป็นของเราอีกต่อไปพอเข้าใจและเห็นชัดอย่างนั้นผู้ปฏิบัติก็ จะอิสระจากเวทนา พอมีเวทนาปรากฏขึ้นมาอีก ความขุ่นมัวความเศร้าหมอง จากเวทนาจะน้อยลงหรือจะไม่เกิดข้ึน เพราะได้เห็นได้รู้แล้ว ไม่เข้าไปยึดว่า เป็นตัวเราเป็นของเราแล้ว เพียงแต่เอาเวทนาน้ันมาเป็นอารมณ์กรรมฐาน เป็นเคร่ืองมือในการพัฒนาสติ-สมาธิ-ปัญญาในการเจริญวิปัสสนา ของตนให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป
