Page 513 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 513
495
แต่ไม่ใช่รีบจนเล่าแบบไม่รู้เรื่องอีกนะ เล่าแบบกาหนดอาการนี้ เกิด ดับแบบนี้ แบบนี้... ไม่ใช่ว่าไม่ให้เล่านาน เล่าสภาวะได้ แล้วสงสัยก็ถามได้ สงสัยว่า เอ! ทาแบบนี้ถูกไหม ? ถามได้ ใช้แบบนี้ได้ไหม ? ได้! อาจารย์นี่ ได้หมดเลย! ทาอย่างนี้ได้ไหม ? ได้ ถนัดแล้วได้เลย แต่บอกว่า ลองทา แบบนี้ดูสิ ทาไม่ได้ ทาไม่ได้แล้วเปลี่ยนได้ไหม ? เปลี่ยนได้ แต่ต้องดูดี ๆ นะ เปลี่ยนแล้วผลที่ตามมาเป็นอย่างไร อยากให้พิสูจน์ พิสูจน์แล้วผลเป็น อย่างไร เห็นด้วยตัวเอง
แต่ถ้าการบ้านที่ให้ไปแล้ว ต้องทานะ พิสูจน์อย่างไรก็ตาม แต่ การบ้านที่ให้ไปต้องทา แล้วนากลับมาเล่า ว่าทาแล้วผลเป็นอย่างไร เพราะ จะได้บอกว่าทาแล้วมันเดินหน้า หรืออยู่กับที่ หรือถอยหลัง ถ้าทาแล้ว สภาวะเราก้าวหน้า ทาได้ ถ้าทาแล้วสภาวะอยู่กับที่หรือถอยหลัง ไม่เอานะ! หรือออกนอกไป อันนั้นก็ไม่ค่อยดี น่าจะเดินหน้าดีที่สุด อยากให้เดินหน้า ไปเร็ว ๆ เดินให้เร็ว ปฏิบัติแล้วเดินหน้าไปเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ เราจะได้ไม่ ต้องใช้เวลานานเกิน
แต่ถ้าพอใจก็ไม่เป็นไร อาจารย์ตามใจ อาจารย์คิดว่าทุกคนมีมีสิทธิ์ เลือก ถ้าคิดจะเลือกแล้วนี่ ก็ต้องเชื่อมั่นว่าเราเลือกแล้ว ต้องยอมรับผล ที่เราเลือก แต่ถ้าให้อาจารย์แนะ อาจารย์ก็จะบอกอย่างนี้ ๆ แต่ถ้าจะเลือก เอง เลือกได้ไหม ? ก็เป็นสิทธิ์ของเรา เวลาเราปฏิบัติ อาจารย์ไม่คุม อาจารย์ ดูสภาวะ เวลาอาจารย์บอก “ให้เพิ่มต้นจิตนะ ให้เพิ่มตัวมุ่งนะ” ถ้ากลับไป แล้วไม่มีตัวมุ่ง กลับมาสภาวะแบบเดิม แบบเดิม อาจารย์ก็ อ๋อ! เขาพอใจ แค่นี้... ทาอย่างไรต่อ ? เขาบอกว่า “ครูที่ดีต้องรู้จักดุ” ใช่ไหม ? ครูที่ดีก็ ต้องดุด้วยปลอบด้วย เวลาอาจารย์ดุที เขาก็ไม่กลัว บอกอาจารย์อย่าดุนะ อาจารย์อย่าดุ... เขาขอไว้! ถึงเวลาบางทีก็ต้องดุ
เพราะฉะนนั้ สงิ่ สา คญั นะ จา ใหไ้ ดว้ า่ สงิ่ ทตี่ อ้ งทา อารมณห์ ลกั ลกั ษณะ ของอาการเกิดดับ ไม่ว่าจะ ยืน เดิน นั่ง นอน กิน ดื่ม ทา พูด คิด มีสติ
