Page 48 - ต้นจิตและอริยาบทย่อย
P. 48
42
ของจิต เพราะฉะนั้น การที่เรามาศึกษาพิจารณาดูจิตตัวเองตรงนี้คือการ เรียนรู้ นี่คือธรรมะกองใหญ่ที่พระพุทธตรัสให้เราศึกษาเรียนรู้ ธรรมะ ไมใ่ ชอ่ ยใู่ นตา รา แตอ่ ยทู่ รี่ ปู นามขนั ธห์ า้ ทกี่ า ลงั เคลอื่ นไปตลอดเวลา ไปหา ขนั ธห์ า้ ในตตู้ า ราไมเ่ จอหรอก เจอแตต่ วั หนงั สอื ขนั ธห์ า้ เขาประกาศตวั เอง เป็นระยะ ๆ เดี๋ยวรู้สึกดี เดี๋ยวสุข เดี๋ยวทุกข์ นั่นก็คือเวทนา เห็นกายก็ เ ป น็ ร ปู ข นั ธ ์ ค ดิ ก เ็ ป น็ ส ญั ญ า ข นั ธ ห์ ร อื ส งั ข า ร ข นั ธ ์ ข นั ธ เ์ ห ล า่ น เี ้ ข า ท า ห น า้ ท ี ่ ประกาศตัวเองตลอดเวลา ไม่ต้องไปหาที่ไหน นี่แหละการศึกษาธรรมะ จริง ๆ แล้วการปฏิบัติธรรม การพิจารณาสภาวะที่สั้นที่สุดคือ เวทนาเกิด ขึ้นมา...ทาอย่างไร ความคิดขึ้นมา...ทาอย่างไร ความคิดทาให้เราทุกข์ เวทนาทาให้เราทุกข์ เราจะแก้อย่างไร อันนี้จะง่ายขึ้นเยอะ
ที่พูดมาทั้งหมดนี้เพื่อที่จะให้รู้ว่า การกาหนดต้นจิตเป็นสิ่งสาคัญ ที่เราต้องใช้ เพื่อพัฒนาสติ-สมาธิ-ปัญญาของเราให้แก่กล้า จะได้เดินทาง ไปข้างหน้ามากขึ้น สิ่งที่เราจะต้องรู้ก็คือว่า เมื่อกาหนดต้นจิตมากขึ้นแล้ว ผลที่ตามมาเป็นอย่างไร ดีอย่างไร ให้สังเกตแบบนั้น... เพราะฉะนั้น วันนี้ ก็เอาไว้เท่านี้ก่อน ขอให้มีความเจริญในธรรมกันทุก ๆ คน
