Page 64 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การยกจิตขึ้นสู่ความว่าง
P. 64
60
ตงั้มนั่ขนึ้มคีวามผอ่งใสขนึ้นนั่คอืจติทกี่าลงัพฒันาไปขา้งหนา้จติกพ็ฒันาขนึ้ผลทเี่กดิขนึ้จากการกาหนด อารมณ์ปัจจุบัน เพราะฉะนั้นให้สังเกตดี ๆ ให้ใส่ใจอารมณ์ปัจจุบันให้ต่อเนื่อง ให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไป ได้ เพื่อให้สติเรามีความต่อเนื่องเป็นลูกโซ่ไม่ขาดสาย ขอให้ตั้งใจกัน...
ก่อนที่เราจะลุกเปลี่ยนอิริยาบถ และปฏิบัติตามอัธยาศัยต่อ ตอนนี้เรามาแผ่เมตตากันก่อน ก่อนที่ เราจะแผ่เมตตาทุกครั้ง ขอให้น้อมถึงบุญกุศลที่เราได้ทา ทาใจให้ว่าง ๆ แล้วก็น้อมถึงบุญกุศลเข้ามาใส่ใจ ที่ว่าง ๆ ที่สงบ น้อมถึงความสุขความอิ่มใจความสบายใจ เข้ามาใส่บริเวณหัวใจเราให้เต็มในใจที่ว่าง ๆ บรเิ วณหวั ใจเราใหเ้ ตม็ ใหเ้ ตม็ ทงั้ ตวั ความนมุ่ นวลออ่ นโยนดว้ ย ความสขุ ความอมิ่ ใจ เตมิ ใหเ้ ตม็ ทงั้ ตวั ใหล้ น้ จากตัว เพราะนั่นคือพลังบุญ ให้ล้นจากตัว ให้กว้างให้เต็มทั้งห้องนี้ จิตที่เป็นบุญจิตที่มีความสุขเต็ม เมื่อ รู้สึกว่าจิตเราเต็มไปด้วยบุญ เต็มไปด้วยพลังของความสุข
ขอให้อธิษฐานจิตให้กับตนเอง ด้วยอานุภาพแห่งพลังบุญนี้ จงมาเป็นตบะเป็นพลวะเป็นปัจจัย ให้เรามีสติมีสมาธิมีปัญญา มีดวงตาเห็นธรรม และเข้าถึงธรรมโดยฉับพลัน
จากนนั้ แผจ่ ติ ทเี่ ปน็ บญุ จติ ทมี่ คี วามสขุ นใี้ หก้ วา้ งออกไป ใหก้ วา้ งออกไปไมม่ ขี อบเขตไมม่ ปี ระมาณ ให้ กว้างเท่าจักรวาล แล้วตั้งจิตอธิษฐานแผ่บุญกุศลอันนี้ ให้กับผู้มีพระคุณทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ครูบา อาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนร่วมโลกเกิดแก่เจ็บตาย เทวดาทั้งหลาย ทั้งที่อยู่ ณ สถานที่ แห่งนี้และที่อื่น ๆ จงรับรู้ถึงบุญกุศลที่เราได้แผ่ไปแล้วนี้ เมื่อรับรู้แล้วก็ขอให้อนุโมทนา เมื่ออนุโมทนาแล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวรมีภัยต่อกันก็ขอให้อโหสิกรรมซึ่งกัน และกัน เพื่อความเจริญความผาสุกในชีวิตตลอดไป
และสุดท้ายนี้ ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะเป็นการให้ทานการรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่ทามาและกาลังทาอยู่นี้ จงมาเป็นตบะเป็นพลวะเป็นปัจจัย ให้เราทั้งหลายจงเป็นผู้มี ความเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ปรารถนาสิ่งใดก็ขอให้สาเร็จสมความปรารถนาทุก ๆ ประการ ตราบเท่า เข้าสู่มรรคผลนิพพาน ด้วยกันทุกคนเทอญ
