Page 232 - มรรควิถี

218
พอใจแคนั้น พอใจที่จะรูอาการเกิดดับตรงนี้ การปฏิบัติของเราก็จะตอเนื่อง เห็นการเกิดดับเปนธรรมดา
เมื่อกี้ยังคุยกันกับโยมศักดา บางทีนักปฏิบัติ.. “ไมไดปฏิบัติเลย มีความคิดเต็มไปหมด มีความคิดเยอะจนไมไดกําหนด” แสดงวาไมไดตั้งใจ กําหนดความคิด อยากจะกําหนดอยางอื่น พอมีความคิดขึ้นมาก็เลย ไมไดกําหนด อยางนอย ๆ ก็คือ กําหนดใหรูชัดถึงความรูสึกกับความคิด เปนคนละสวนกัน นั่นถือวากําหนดดับ อยางนอย ๆ นะ ถาเปนสิ่งที่เรา ตองคิด พอมีความคิดเขามา กําหนดรูถึงความรูสึกกับเรื่องที่คิดเปนคนละ สวนกัน กําหนดความคิดของเรา ถามีขึ้นอีกก็ใหรูชัด ความคิดนั้นเกิดอยู ในที่วาง ๆ แลวรูดวยวาคิดอะไร ถาเห็นอยูในที่วาง ๆ ก็จะรูสึกไดวา เขาใจไดงายขึ้นไหม เราจะดูผลที่ตามมา เพราะฉะนั้นความคิดนั้นจะไม เปนอุปสรรคตอการปฏิบัติ อันนี้ยกตัวอยางนะ
เพราะฉะนั้นเมื่อมีอารมณเกิดข้ึน เราก็จะไมมีความรําคาญ เดี๋ยว สิ่งนั้นก็กวน เดี๋ยวสิ่งนี้ก็กวน อยู ๆ ก็เพื่อนชวนคุยก็เลยไมไดปฏิบัติ ที่จริงขณะที่เพื่อนชวนคุย เราก็คุยไป ถาจําเปนตองคุยนะ มารยาท เรา ก็คุยอยูในบรรยากาศของเรา เพื่อนเขาไมรูหรอก เขาไมหามหรอก “อยา สรางบรรยากาศขณะคุยกันนะ” เขาไมหาม “อยาปฏิบัติขณะคุยกัน” ไมหาม ใหเรายกจิตขึ้นสูความวาง ความสงบ หรือความสุข แลวแตสถานการณ บางครั้งก็มีบรรยากาศความสงบรองรับ โดยหลักแลวถาเมื่อไหรที่เรามี ความสงบ ความเบา ความวางรองรับ จะชวยไดเยอะ อาจจะไมตองมี ความสุข แตหลังจากคุยเสร็จ เราก็ยกจิตข้ึนสูความสุข เปลี่ยนบรรยากาศ นั้นใหสุข เราก็จะอยูกับความสุข เราก็ทําอยางนั้นได แตถาหากวาสนทนา กันเฉย ๆ ก็ใหมีความสงบรองรับ
เพราะฉะนั้นถาทําอยางนี้ ทุก ๆ อิริยาบถ ทุกลมหายใจ ทุกขณะจิต เรา ก็คือการเจริญสติ ลองดูนะ อานิสงสเกิดเร็วมาก ถาทําไดอยางนี้นะ